MH17: как и кто?

Информация о пользователе

Привет, Гость! Войдите или зарегистрируйтесь.


Вы здесь » MH17: как и кто? » Суд » Новости: Суд.


Новости: Суд.

Сообщений 91 страница 105 из 105

1

https://www.courtmh17.com  Архиввидео трансляций https://www.courtmh17.com/zittingsdagen.html

Судебные дни
Окружной суд Гааги выделил сроки для судебного разбирательства по делу MH17 в Судебном комплексе Схипхол (JCS). Суд зарезервировал эти периоды, чтобы обеспечить место для проведения слушаний по делу MH17.

Пока не известно, будет ли суд заседать каждый день. Обстоятельства могут потребовать, чтобы слушания были сокращены, перенесены, приостановлены или даже отменены.

9–13 марта 2020 года (слушания 9–10 марта 2020 года)
23–27 марта 2020 года (слушание 23 марта 2020 года)


С 8 по 12 июня 2020 года
15-19 июня 2020 г.
С 22 по 26 июня 2020 года
С 30 июня по 3 июля 2020 года


С 31 августа по 4 сентября 2020 года
7-11 сентября 2020 г.


С 28 сентября по 2 октября 2020 года
5-9 октября 2020 г.


2-6 ноября 2020 г.
9-13 ноября 2020 года


5 сессия - 15-16 апреля 2021

https://a.radikal.ru/a12/2104/d3/a458f358a882.png

91

https://www.courtmh17.com/nieuws/2022/r … -2022.html

Resumé van de dag maandag 7 maart 2022
Opening rechtbank met opmerkingen naar aanleiding van de ontwikkelingen in Oekraïne, aangevuld door verdediging, OM en RBT. Pleidooi verdediging.
De rechtbank is vandaag begonnen met enige opmerkingen naar aanleiding van de ontwikkelingen sinds 24 februari 2022 in Oekraïne. De rechtbank leeft mee met de bevolking en alle getroffenen door het geweld. Zij heeft zich de vraag gesteld of het onder deze omstandigheden gepast is de strafzaak voort te zetten. Gelet op het belang van een behandeling binnen een redelijke termijn, zowel voor de verdachten als de nabestaanden, wordt die vraag met ja beantwoord.

De verdediging heeft op persoonlijke titel aangegeven dat zij het geweld in Oekraïne veroordeelt. Zij continueren de verdediging omdat hun cliënt in onze democratische rechtsstaat recht heeft op een eerlijk proces en het hun taak als advocaat is om de rechtsgang te controleren.

Het openbaar ministerie heeft benadrukt dat het in het belang van een rechtvaardig en eerlijk proces is dat de verdediging de belangen van de verdachte in alle opzichten moet kunnen behartigen.

Het RBT heeft zich daarbij aangesloten en er voorts op gewezen dat de oorlogshandelingen in Oekraïne bevestigen dat de Russische Federatie ook in 2014 al betrokken was bij het conflict in Oekraïne.

Pleidooi van de verdediging

Dag 1: perspectief
De verdediging heeft het perspectief geschetst van waaruit de verdediging aankijkt tegen het processuele verloop van de zaak, de bewijsgaring en de dossiervorming.

Zo zal de verdediging vraagtekens zetten bij de keuze van het JIT en het OM voor het scenario dat het gaat om een BUK TELAR die door pro Russische separatisten is afschoten vanaf een veldje bij Pervomaiskyi, met welke scenario de Nederlandse regering zich al vanaf 2015 publiekelijk heeft vereenzelvigd. Naar alternatieve scenario’s is volgens de verdediging nauwelijks onderzoek gedaan.

In de dagen hierna zal nader worden uitgewerkt dat er geen overtuigend bewijs is dat een BUK-raket de explosie bij MH17 heeft veroorzaakt en dat als al sprake is geweest van een BUK -raket, het een oud model is geweest waarover alleen Oekraïne in juli 2014 kon beschikken. Voorts zal worden aangetoond dat de afvuurlocatie niet in de buurt van Pervomaiskyi kan liggen. De verdediging zal ingaan op de alternatieve scenario’s die tot nu toe niet of onvoldoende aan bod zijn gekomen. Daarbij zal met name het scenario worden uitgelicht dat het Oekraïense scenario is gaan heten. Als laatste zal worden ingegaan op de vraag of – als het scenario van het openbaar ministerie zou kloppen – sprake is van strafbare betrokkenheid van hun cliënt.

De verdediging verwacht haar pleidooi 30 maart 2022, uiterlijk 1 april 2022 af te ronden.


Итоги дня Понедельник, 7 марта 2022 г.
Открытие суда комментариями в ответ на события в Украине, дополненные защитой, прокуратурой и РБТ. Защита от мольбы.
Суд начался сегодня с некоторых комментариев в ответ на события с 24 февраля 2022 года в Украине. Суд сочувствует населению и всем пострадавшим от насилия. Она спрашивала себя, уместно ли при данных обстоятельствах продолжать уголовное дело. Ввиду важности лечения в течение разумного периода времени как для подозреваемых, так и для ближайших родственников, на этот вопрос можно ответить утвердительно.

Защита заявила в личном качестве, что осуждает насилие в Украине. Они продолжают защиту, потому что в нашем демократическом правовом государстве их клиент имеет право на справедливое судебное разбирательство, а их работа как юристов – следить за ходом правосудия.

Государственная прокуратура подчеркнула, что в интересах справедливого и беспристрастного судебного разбирательства защита должна иметь возможность представлять интересы подозреваемого во всех отношениях.

RBT одобрил это и далее указал, что военные действия в Украине подтверждают, что Российская Федерация уже участвовала в конфликте на Украине в 2014 году.

Заявление защиты

День 1: перспектива
Защита изложила точку зрения, с которой защита рассматривает процессуальный ход дела, сбор доказательств и ведение дел.

Например, защита будет ставить под сомнение выбор ССГ и Генпрокуратуры по сценарию, в котором речь идет о ЗРК «Бук», который был запущен пророссийскими сепаратистами с поля под Первомайским, в котором публично участвовало правительство Нидерландов. с 2015г. выявлено. По словам защиты, практически не проводилось никаких исследований альтернативных сценариев.

В последующие дни будет уточнено, что нет убедительных доказательств того, что ракета «Бук» стала причиной взрыва MH17, и что если ракета «Бук» вообще существовала, то это была старая модель, о которой могла распоряжаться только Украина в июле 2014 года. Также будет показано, что место обстрела не может быть рядом с Первомайским. Защита обсудит альтернативные сценарии, которые не обсуждались или недостаточно обсуждались до сих пор. В частности, будет выделен сценарий, который стали называть украинским сценарием . Наконец, будет рассмотрен вопрос о том, есть ли – если сценарий прокуратуры был правильным – преступная причастность их клиента.

Защита рассчитывает завершить свое заявление не позднее 30 марта 2022 года или 1 апреля 2022 года.
Опубликовано 7 марта 2022 г., 17:34 CET

92

https://www.courtmh17.com/nieuws/2022/p … esume.html
Resumé pleidooi van de verdediging 7 tot en met 30 maart 2022
Samenvatting 11 dagen pleidooi van de verdediging en verdere planning.
Dag 1: Perspectief Resumé van de dag maandag 7 maart 2022 (courtmh17.com)
Dag 2: Geen eerlijk proces (pleidooi op 9 maart 2022)
De verdediging heeft op deze dag betoogd dat er geen sprake is van een eerlijk proces in de zin van artikel 6 EVRM. Door de wijze waarop het JIT en het Openbaar Ministerie (OM) zich hebben opgesteld en de berichtgeving in de media, zou de verdachte al als schuldig zijn aangewezen. Het opsporingsonderzoek en de inhoud van het dossier zou ook eenzijdig en gemankeerd zijn. Vanaf het begin heeft de focus gelegen op het zogenoemde hoofdscenario en het OM heeft niet meer open gestaan voor andere mogelijke oorzaken van het neerstorten van vlucht MH17. De verdachte is bewust buitenspel gezet in het voorbereidende onderzoek en de verdediging beschikt ook niet over alle stukken van dat voorbereidende onderzoek, aldus de verdediging. De verdachte heeft hierdoor niet de mogelijkheid gekregen zich werkelijk tegen de visie van het OM te verdedigen. Het gaat om onherstelbare en ernstige inbreuken op essentiële rechten van de verdachte en fundamentele beginselen die horen bij een eerlijk proces. Daarom dient volgens de verdediging het OM niet-ontvankelijk te worden verklaard in de vervolging van de verdedigde verdachte.

Dag 3 en 4: Identificatie van de raket (pleidooi op 11 en 16 maart 2022)
Op de derde en vierde dag van het pleidooi hebben de advocaten betoogd dat het onderzoek van het OM te onvolledig en ontoereikend is geweest om de conclusie te trekken dat het een BUK raket is geweest die de explosie bij het MH17-vliegtuig heeft veroorzaakt.

De vragen aan het NFI waren te veel gericht op het scenario van een BUK-raket, de onderzoekers waren onvoldoende deskundig en het schadebeeld aan de wrakstukken zou niet uitsluiten dat het een ander raketsysteem is geweest. Daarbij komt dat de verschillende raketonderdelen die op de crashsite en in wrakstukken zijn aangetroffen, zoals een groene prop uit de sponning van het cockpitraam, een prop uit het spant, scherven en een buisvormig onderdeel, volgens de verdediging niet afkomstig lijken te zijn van een en hetzelfde type raket, en daarmee dus ook niet van dé raket die volgens het OM een explosie bij vlucht MH17 heeft veroorzaakt. Verder kan van een deel van deze onderdelen ook niet betrouwbaar worden vastgesteld dat deze enige relatie hebben met het neerstorten van vlucht MH17.

Het is in de ogen van de verdediging namelijk niet duidelijk geworden hoe en wanneer die in het gebied terecht zijn gekomen, terwijl vast staat dat na het neerstorten van het vliegtuig in de omgeving (in het conflict in Oekraïne) andere raketten zijn gelanceerd. Evenmin is een overtuigende relatie aangetoond tussen de gevonden raketonderdelen en andere in het vliegtuig en slachtoffers aangetroffen metaalfragmenten. Bovendien levert het forensisch onderzoek geen overtuigend bewijs dat de in wrakstukken en lichamen aangetroffen metaalfragmenten afkomstig zijn van een (warhead van een) BUK-raket en spreekt de aanwezigheid van bepaalde sporen in het explosievenonderzoek het gebruik van een BUK-raket (met die bepaalde warhead) tegen.

De advocaten hebben een panel van Amerikaanse experts gevraagd om een zogenaamde peer review uit te voeren met betrekking tot onder andere de vraag of een, en zo ja welke, raket kan worden geïdentificeerd uit de beschikbare processtukken. Dit panel zou het standpunt ondersteunen dat op basis van het dossier geen raket kan worden geïdentificeerd die verantwoordelijk is voor de explosie nabij het MH17-vliegtuig. De verdediging meent dan ook dat de verwijten die op tafel liggen niet kunnen worden bewezen.

Dag 5-8: De afvuurlocatie (pleidooi op 18, 21, 23 en 24 maart 2022)
De volgende vraag die door de verdediging aan de orde is gesteld, betreft: áls MH17 door een BUK-raket is getroffen, is die raket dan afgevuurd vanuit het landbouwveld nabij Pervomaisky. De advocaten hebben zich op het standpunt gesteld dat, als er een BUK-TELAR (het systeem waarmee de vermeende BUK-raket zou zijn afgevuurd) was in en rond Snizhne op 17 juli 2014, die TELAR er dan zal zijn geweest vanwege de afschrikwekkende werking die daarvan uit kan gaan of als onderdeel van een militaire deceptie strategie (misleiding van de tegenstander).

De verdediging vindt dat de verklaringen van getuigen van de rookpluim die zou zijn achtergelaten door de BUK-raket, niet voor het bewijs gebruikt kunnen worden omdat de beïnvloeding van de getuigen en de vraagtekens bij de betrouwbaarheid van de foto’s groot zijn, de verslaglegging van de verhoren te wensen overlaat en de verdediging geen onderzoek heeft mogen of kunnen doen. Volgens de verdediging kan uit de beschikbare getuigenverklaringen en foto’s geen eenduidig beeld worden afgeleid, en over de locatie van het condens- of rookspoor, kan niet veel meer worden geconcludeerd dan dat het ergens in de omgeving Torez – Snizhne – Stepanovka – Pertrivske zal zijn geweest, terwijl de oorzaak van het rookspoor uit het dossier niet blijkt. Over de ‘zwarte plek’ in het landbouwveld heeft de verdediging betoogd dat dit niets zegt. Over de sporen (tracks) in het veld en op het kruispunt zegt de verdediging dat het spoor niet van een TELAR afkomstig kan zijn en dat een TELAR op die plek geen raket kan lanceren. De sporen kunnen vele andere oorzaken hebben.

Hierbij heeft de verdediging ook de door Almaz-Antey, producent van BUK-raketten, uitgebrachte rapporten geanalyseerd. In die rapporten heeft Almaz-Antey vragen beantwoord die relevant zijn voor de vraag naar de afvuurlocatie, zoals over de impact van detonatie op voorgevormde fragmenten in een springkop, over de te verwachten perforaties bij een bepaalde koers van een BUK-raket op wrakstukken na een ontploffing op 10 kilometer hoogte en over het doorborend vermogen van fragmenten. Almaz-Antey heeft volgens de verdediging bij de beantwoording van die vragen gekozen voor een integrale aanpak om tot een zo volledig mogelijke beoordeling te komen. Daarbij moet worden bedacht dat dit bedrijf met haar jarenlange ervaring in het ontwikkelen van BUK-raketten, waarbij zij talloze dynamische testen heeft uitgevoerd, een kennisvoorsprong heeft ten opzichte van het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum (NLR) en de Royal Military Academy (RMA), aldus de verdediging. Almaz-Antey komt met die integrale aanpak en op basis van die ervaring tot de conclusie dat de afvuurlocatie niet in het gebied ligt waar het OM vanuit gaat, maar in een gebied op een afstand van circa 24 kilometer ten westen daarvan. De verdediging stelt zich daarom op het standpunt dat alleen bij een lancering vanaf het door Almaz-Antey aangewezen gebied, het op de wrakstukken van het vliegtuig aangetroffen schadebeeld kan ontstaan.

Daarna is de verdediging ingegaan op de twee getuigen M58 en X48, die volgens het OM getuige zijn geweest van het afvuren van de BUK-raket vanuit het landbouwveld nabij Pervomaiskyi. Het standpunt van de verdediging is dat de verklaringen van deze getuigen niet kunnen worden gebruikt voor het bewijs, omdat deze verklaringen onbetrouwbaar zijn, althans dit niet (goed) door de verdediging kon worden onderzocht. In het bijzonder wijst de verdediging er op dat de verklaringen van getuige M58 onbetrouwbaar blijken te zijn, omdat de getuige sturende vragen zijn gesteld door interviewers die zelf overtuigd waren van het neerhalen van het MH17-vliegtuig door een BUK-raket afgevuurd nabij Pervomaiskyi. Een door de verdediging geraadpleegde deskundige in het verhoren van getuigen, ondersteunt deze conclusie. De verdediging acht het verder goed denkbaar dat de getuige M58 zijn herinnering verwart met de door hem waargenomen lancering op 16 juli 2014 van een Strela raket waarmee een gevechtsvliegtuig is geraakt. De verklaringen van getuige X48 die voor het OM belangrijk is voor het bewijs, kunnen volgens de verdediging evenmin voor het bewijs gebruikt worden, althans het bewijs mag niet uitsluitend of in beslissende mate op die verklaring worden gegrond. De verdediging is namelijk niet in de gelegenheid geweest deze getuige te (doen) ondervragen en over deze getuige is de verdediging ook helemaal niets bekend.

Volgens de verdediging ontbreken harde bewijzen dat een BUK-raket is afgevuurd vanuit Pervomaiskyi. Zo is er geen grondmonster uit het landbouwveld die dat aantoont, zijn er geen resten van een BUK-raket op de crash-site, zijn er satelliet- en radarbeelden of radargegevens van de lancering noch tapgesprekken waaruit dat blijkt. Evenmin zijn er andere - lokale -  getuigen die de lancering van de BUK-raket hebben gezien. Ten slotte heeft de verdediging gewezen op de ontlastende verklaringen van de verdachten zelf. De verdediging trekt de slotconclusie dat er onvoldoende wettig bewijs is dat MH17 door een BUK-raket is neergehaald.

Dag 9: Alternatief scenario (pleidooi op 25 maart 2022)
Als niet kan worden bewezen dat vlucht MH17 is neergehaald met de BUK-raket die het OM voor ogen heeft en die zou zijn afgevuurd vanuit het landbouwveld nabij Pervomaiskyi, dan dient vrijspraak te volgen. Daarvoor is niet nodig dat komt vast te staan hoe het dan wél is gegaan. Maar als de rechtbank zou oordelen dat er wel voldoende bewijs is om aan te nemen dat het is gegaan zoals het OM heeft betoogd, dan is wel van belang of een ander scenario ook mogelijk is, aldus de verdediging op dag 9. Zij heeft vervolgens uit de doeken gedaan dat, en waarom, het scenario dat vlucht MH17 onbedoeld is geraakt door een BUK-raket, door Oekraïense strijdkrachten afgevuurd vanuit de omgeving (ten zuiden) van Zaroshchenske, geloofwaardig en aannemelijk is en ook niet tegen de beschikbare bewijsmiddelen indruist. Ook om die reden moet volgens de verdediging de uitkomst van deze strafzaak vrijspraak zijn.

Dag 9 en 10: Betrokkenheid verdachte­ (pleidooi op  25 en 28 maart 2022)
De verdediging heeft op deze dagen gepleit over de betrokkenheid van de verdachte voor het geval de rechtbank het scenario van het OM zou volgen (dat vlucht MH17 is neergehaald door een BUK-raket vanaf het landbouwveld nabij Pervomaiskyi). De verdediging wijst er op dat het OM geen uitsluitsel kan geven over de precieze gang van zaken tijdens het afvuren van de raket en dat de verdachten niet wordt verweten dat zij zelf ‘op de knop’ hebben gedrukt of directe aanwijzingen daarvoor hebben gegeven. Het gaat te ver om de verdachte strafrechtelijk te veroordelen voor het afvuren van een BUK-raket, met alle gevolgen van dien, als het alleen zo zou zijn dat hij - op basis van telefoongesprekken - wíst van de BUK-raket.

De verdediging komt daarnaast tot de conclusie dat ook bekendheid van de verdachte met de aanwezigheid van het BUK-systeem niet bewezen kan worden. De zendmastgegevens die het OM als bewijs gebruikt, zijn volgens een door de verdediging ingeschakelde expert op dit gebied onvoldoende nauwkeurig en betrouwbaar om conclusies te trekken wie een gesprek heeft gevoerd en waar de spreker zich precies bevond. Volgens de verdediging blijkt uit de telefoongesprekken niet dat de verdachte opdrachten heeft gegeven aan (o.a.) de andere (niet-verdedigde) verdachten en zo de BUK TELAR heeft laten bewaken en/of verbergen. De verdachte had een inlichtingentaak en maakte geen deel uit van een hecht samenwerkende groep, gericht op het neerhalen van vliegtuigen. Uit vergelijkend spraakonderzoek blijkt niet overtuigend dat de verdachte deel neemt aan bepaalde specifieke telefoongesprekken of in gesprekken bevelen gaf aan de bemanningsleden van de BUK TELAR. Voor de stelling van het OM dat behoefte was aan luchtafweergeschut dat doelen op grote hoogte kon raken, blijkt geen grond te zijn in het dossier en de verdachte is niet de persoon geweest die om het BUK-systeem heeft verzocht en is geen schakel geweest naar de bemanning daarvan. De verdediging wijst op de manier waarop een BUK TELAR-systeem wordt ingezet, en trekt daaruit de conclusie dat de verdachte geen onderdeel uit maakte van die (dader)groep. Van belang is volgens de verdediging dat het OM de verdachte niet betrokken acht bij de ‘start’ van de gebeurtenissen en ook niet bij de afloop daarvan.

Vervolgens is de verdediging ingegaan op de juridische vormen van betrokkenheid bij het ten laste gelegde strafbare feit; het gaat er bij de verdachte niet om dat hij zelf iets strafbaars heeft gedaan, maar dat hij bij het strafbare handelen van anderen (strafbaar) betrokken is. De verdediging wijst dit af. Uit het handelen van de verdachte kan niet worden afgeleid dat hij (in voldoende mate) heeft bewerkstelligd dat het MH17-vliegtuig door anderen met een BUK-raket is neergehaald, temeer omdat niet bekend is wie de bemanning van de BUK TELAR was zodat de juridisch vereiste gezagsrelatie en onderlinge verhouding tussen beiden niet kan worden vastgesteld. Ook kan uit het dossier niet worden geconcludeerd dat de verdachte in juridische zin bewust heeft aanvaard dat de BUK-raket zou worden afgevuurd. Verder is geen sprake van de juridisch vereiste nauwe en bewuste samenwerking tussen de verdachte en de personen die de BUK hebben afgevuurd. Van een voldoende wezenlijke bijdrage aan het afvuren van een BUK-raket blijkt evenmin. Ook de meer en meest subsidiair ten laste gelegde deelnemingsvormen kunnen volgens de verdediging niet worden bewezen zodat vrijspraak dient te volgen. Zo is voor uitlokking ‘misbruik van gezag’, en ‘het verschaffen van gelegenheid, middelen of inlichtingen’ nodig. Omdat niet uit het dossier blijkt dat de verdachte op enig moment contact heeft gehad met de bemanning van de BUK TELAR, kan hiervan geen sprake zijn, aldus de verdediging. Uit het dossier blijkt evenmin dat de verdachte het neerhalen van MH17 ‘mogelijk of gemakkelijker’ heeft gemaakt, zoals juridisch wel is vereist voor medeplichtigheid. Het ontbreekt bij de verdachte ook aan de nauwe en bewuste samenwerking met anderen bij de uitlokking of medeplichtigheid aan het neerhalen van vlucht MH17.

Voor een veroordeling is verder vereist dat sprake is van opzet, zowel op de betrokkenheid van de verdachte bij het strafbare feit als op het strafbare feit zelf. De verdediging heeft betoogd dat opzet op het gronddelict bij de verdachte ontbreekt. Niet gezegd kan worden dat hij de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat een vliegtuig zou verongelukken en/of de inzittenden van het leven zouden worden beroofd door een BUK-raket. Nog minder geldt dat de verdachte de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat vlucht MH17 zou verongelukken. Voor moord is ‘voorbedachte rade’ vereist. Het was echter niemands vooropgezette plan om het MH17-vliegtuig neer te halen.

Over ‘combatant immunity’ heeft de verdediging gezegd dat de verdachte ervoor kiest om daarop niet actief aanspraak te maken, omdat hij niet namens en ook niet in opdracht van de Russische Federatie in Oekraïne was en zich daarachter niet wil verschuilen. De verdachte wil een beoordeling van de feiten in een eerlijk proces. Omdat de verdediging vindt dat de verdachte moet worden vrijgesproken, zijn zij niet ingegaan op een op te leggen straf(maat) en moeten de vorderingen van de benadeelde partijen in hun ogen worden afgewezen.

Dag 11: Afsluiting
Op dag 11 heeft de verdediging afsluitende woorden uitgesproken. Zij heeft een samenvatting gegeven van haar argumenten uit de voorgaande pleitdagen waaruit volgt dat getwijfeld moet worden aan de bewijsvoering van het OM. Zij heeft daarbij benadrukt hoe belangrijk het is om aanwijzingen en argumenten voor het scenario dat het anders zit en anders is gegaan dan het OM heeft voorgespiegeld, serieus te nemen en een kans te geven. Onrecht moet immers koste wat kost worden voorkomen.

Slotwoord rechtbank en verdere planning
De rechtbank heeft de pleidooidagen afgesloten met een korte terugblik op het pleidooi. Met het afronden van het pleidooi komt het MH17-proces in de fase van repliek en dupliek. Dat betekent dat het OM gaat reageren op dat wat de verdediging heeft aangevoerd, waarna de verdediging nog eens het woord krijgt voor een reactie daarop. De rechtbank heeft een aantal onderwerpen genoemd, zoals de tenlastegelegde deelnemingsvormen, het beslag op (een honderdtal) voorwerpen in containers en het voegen van het in opdracht van de verdediging opgemaakte (peer review) rapport van het panel van Amerikaanse experts, waarover zij in elk geval een reactie of een standpunt van het OM verwacht.

Ook het rechtsbijstandsteam (RBT) krijgt de gelegenheid om te reageren op dat wat het OM en de verdediging hebben gezegd over de ingediende vorderingen tot schadevergoeding van nabestaanden.

Op 16 mei 2022 wordt de zitting hervat. Dan zal eerst het RBT het woord krijgen om te reageren op het punt van de vorderingen tot schadevergoeding. Aansluitend is het de beurt aan het OM voor de repliek. Voor de reactie van het RBT en de repliek van het OM zijn drie dagen beschikbaar.

De zitting is geschorst tot 16 mei 2022 10.00 uur.


Резюме заявления защиты с 7 по 30 марта 2022 г.
Резюме 11 дней защиты и дальнейшего планирования.

День 1: Обзор дня, понедельник, 7 марта 2022 г. (courtmh17.com)
День 2: Несправедливое судебное разбирательство (иск от 9 марта 2022 г.)
В этот день защита утверждала, что не может быть и речи о справедливом судебном разбирательстве по смыслу статьи 6 ЕКПЧ. Благодаря действиям JIT и прокуратуры (OM), а также сообщениям в СМИ подозреваемый уже признан виновным. Уголовное расследование и содержание дела также были бы односторонними и ошибочными. С самого начала основное внимание уделялось так называемому основному сценарию, и прокуратура больше не рассматривала другие возможные причины крушения рейса MH17. Подозреваемый был намеренно отстранен от предварительного следствия, и, по словам защиты, у защиты нет всех документов этого предварительного следствия. В результате подозреваемый не получил возможности реально защитить себя от мнения прокуратуры. Это непоправимые и серьезные нарушения основных прав обвиняемых и основополагающих принципов справедливого судебного разбирательства. Поэтому, по мнению защиты, Генпрокуратура должна быть признана неприемлемой в преследовании подсудимого подозреваемого.

День 3 и 4: Идентификация ракеты (заявление от 11 и 16 марта 2022 г.)
На третий и четвертый день рассмотрения дела адвокаты утверждали, что расследование прокуратуры было слишком неполным и недостаточным для вывода о том, что причиной взрыва самолета MH17 была ракета «Бук».

Вопросы к NFI были слишком сосредоточены на сценарии ракеты «Бук», у исследователей не было достаточного опыта, а повреждения обломков не исключали возможности того, что это была другая ракетная система. Кроме того, различные части ракеты, обнаруженные на месте крушения и в обломках, такие как зеленая заглушка от рамы окна кабины, заглушка от рамы, осколки и трубчатая часть, похоже, не принадлежат одному и тому же такой же, по мнению защиты, того же типа ракеты, а значит, и не той ракеты, которая, по данным прокуратуры, вызвала взрыв рейса MH17. Кроме того, невозможно достоверно установить, что некоторые из этих компонентов имеют какое-либо отношение к крушению рейса MH17.

В глазах защиты не стало ясно, как и когда они оказались в этом районе, в то время как достоверно известно, что другие ракеты были запущены после падения самолета в этом районе (во время конфликта в Украине). Также не было продемонстрировано убедительной связи между найденными компонентами ракеты и другими металлическими фрагментами, обнаруженными в самолете, и пострадавшими. Кроме того, судебно-медицинская экспертиза не дает убедительных доказательств того, что металлические осколки, обнаруженные в обломках и телах, исходят от (боеголовки) ракеты «Бук», а наличие определенных следов при исследовании взрывчатых веществ указывает на применение ракеты «Бук» (с этим конкретным боеголовка). ) против.

Юристы обратились к группе американских экспертов с просьбой провести так называемую экспертную оценку , в том числе на предмет того, можно ли идентифицировать ракету, и если да, то какую именно, по имеющимся судебным документам. Эта комиссия поддержала бы мнение, что в файле не указана ракета, ответственная за взрыв рядом с самолетом MH17. Поэтому защита считает, что выдвинутые обвинения не могут быть доказаны.

Дни 5-8: Место стрельбы (призывы от 18, 21, 23 и 24 марта 2022 г. )
Следующий вопрос, поднятый обороной, касается: если MH17 был сбит ракетой «Бук», то была ли эта ракета выпущена с сельскохозяйственного поля под Первомайским. Юристы придерживаются мнения, что если бы 17 июля 2014 года в Снежном и его окрестностях находилась установка «Бук-Телар» (система, из которой был запущен предполагаемый ракетный комплекс «Бук»), то эта установка должна была бы находиться там из-за ее сдерживающего эффекта. основываться на этом или быть частью стратегии военного обмана (обмана противника).

Защита считает, что показания свидетелей о шлейфе дыма, который остался бы от ракеты «Бук», не могут быть использованы в качестве доказательств, поскольку влияние свидетелей и знаки вопроса о достоверности фотографий велики, говорится в сообщении слушания оставляют желать лучшего, а защите не разрешили или не смогли провести расследование. По мнению защиты, из имеющихся свидетельских показаний и фотографий нельзя составить однозначной картины, а о местонахождении следа конденсата или дыма можно сделать лишь вывод о том, что он должен был находиться где-то в районе Торез – Снежное – Степановка. – Пертривское р-н., при этом причина дымового следа из файла не очевидна. Защита утверждает, что это ничего не говорит о «черном пятне» в сфере сельского хозяйства. О треках(следы ) в поле и на перекрестке, защита говорит, что след не может исходить от ТЕЛАР и что ТЕЛАР не может запустить ракету в этом месте. Споры могут иметь много других причин.

Защита также проанализировала отчеты компании «Алмаз-Антей», производителя ракет «Бук». В этих отчетах «Алмаз-Антей» ответил на вопросы, связанные с местом стрельбы, такие как влияние детонации на заранее сформированные осколки в боеголовке, ожидаемые перфорации при заданной траектории полета ракеты «Бук» на обломки после взрыва на высоте 10 километров и про пробивную способность осколков. По мнению защиты, «Алмаз-Антей» выбрал комплексный подход к ответам на эти вопросы, чтобы получить максимально полную оценку. Следует иметь в виду, что эта компания, имея многолетний опыт разработки ракет «Бук», в ходе которого были проведены многочисленные динамические испытания, По словам защиты, имеет преимущество в знаниях перед Нидерландским аэрокосмическим центром (NLR) и Королевской военной академией (RMA). При таком комплексном подходе и на основе этого опыта «Алмаз-Антей» приходит к выводу, что место обстрела находится не в районе базирования прокуратуры, а примерно в 24 километрах к западу от него. Поэтому защита придерживается позиции, что только пуск из района, обозначенного «Алмаз-Антеем», может вызвать повреждения, обнаруженные на обломках самолета. но в районе примерно в 15 милях к западу от него. Поэтому защита придерживается позиции, что только пуск из района, обозначенного «Алмаз-Антеем», может вызвать повреждения, обнаруженные на обломках самолета. но в районе примерно в 15 милях к западу от него. Поэтому защита придерживается позиции, что только пуск из района, обозначенного «Алмаз-Антеем», может вызвать повреждения, обнаруженные на обломках самолета.

Затем защита обратилась к двум свидетелям М58 и Х48, которые, по данным прокуратуры, были свидетелями запуска ракеты «Бук» с сельскохозяйственного поля возле Первомайского. Позиция защиты состоит в том, что показания этих свидетелей не могут быть использованы в качестве доказательств, потому что эти показания недостоверны, по крайней мере это не могло быть (должным образом) расследовано защитой. В частности, защита указывает, что показания свидетеля М58 представляются недостоверными, поскольку наводящие вопросы свидетеля задавали интервьюеры, которые сами были убеждены, что самолет МН17 был сбит ракетой «Бук», выпущенной под Первомайским. Эксперт по допросу свидетелей, с которым консультировалась защита, поддерживает этот вывод. Защита также считает возможным, что свидетель М58 путает свои воспоминания с наблюдаемым им 16 июля 2014 года пуском ракеты «Стрела», поразившей истребитель. Показания свидетеля X48, которые важны для прокуратуры как доказательства, не могут быть использованы в качестве доказательств, по мнению защиты, по крайней мере доказательства не могут быть основаны исключительно или в решающей степени на этом заявлении. Защита не имела возможности допросить этого свидетеля (или иметь этого свидетеля), и об этом свидетеле вообще ничего не известно. не может, по мнению защиты, также использоваться в качестве доказательства, по крайней мере, доказательство не может быть основано исключительно или решительно на этом утверждении. Защита не имела возможности допросить этого свидетеля (или иметь этого свидетеля), и об этом свидетеле вообще ничего не известно. не может, по мнению защиты, также использоваться в качестве доказательства, по крайней мере, доказательство не может быть основано исключительно или решительно на этом утверждении. Защита не имела возможности допросить этого свидетеля (или иметь этого свидетеля), и об этом свидетеле вообще ничего не известно.

Защита говорит, что нет веских доказательств того, что ракета «Бук» была выпущена из Первомайского. Например, нет образца почвы с сельскохозяйственного поля, чтобы показать это, нет остатков ракеты «Бук» на месте крушения, есть спутниковые и радиолокационные снимки или радиолокационные данные с пуска, нет разговоров, которые показывают это. Нет и других - местных - свидетелей, видевших запуск ракеты "Бук". Наконец, защита сослалась на оправдательные заявления самих подозреваемых. Защита делает окончательный вывод об отсутствии достаточных юридических доказательств того, что MH17 был сбит ракетой «Бук».

День 9: Альтернативный сценарий (просьба от 25 марта 2022 г.)
Если не удастся доказать, что рейс MH17 был сбит ракетой «Бук», которую имеет в виду прокуратура и которая должна была быть выпущена с сельскохозяйственного поля под Первомайским, то должен последовать оправдательный приговор. Нет необходимости устанавливать, как это произошло на самом деле. Но если бы суд постановил, что есть достаточные доказательства, чтобы предположить, что все пошло так, как утверждает прокуратура, тогда важно, возможен ли и другой сценарий, по словам защиты на 9-й день. показал, что и почему, Сценарий о том, что рейс MH17 был случайно сбит ракетой «Бук», выпущенной украинскими силами из окрестностей (южнее) Зарощенского, является достоверным, правдоподобным и не противоречит имеющимся доказательствам.

День 9 и 10: участие ответчика (иск от 25 и 28 марта 2022 г.)
В эти дни защита утверждала о причастности подозреваемого на случай, если суд пойдет по сценарию прокуратуры (о том, что рейс MH17 был сбит ракетой «Бук» с сельскохозяйственного поля под Первомайским). Защита указывает, что прокуратура не может дать однозначного ответа о точном ходе событий во время пуска ракеты и что подозреваемых не обвиняют в том, что они сами «нажали на кнопку» или давали на это прямые указания. Было бы слишком далеко привлекать подозреваемого к уголовной ответственности за запуск ракеты «Бук» со всеми вытекающими отсюда последствиями, если бы только он — на основании телефонных разговоров — знал о ракете «Бук».

Защита также приходит к выводу, что ознакомление подозреваемого с наличием системы «Бук» также не может быть доказано. По словам эксперта в этой области, привлеченного защитой, данные радиовышки, которые прокуратура использует в качестве доказательств, недостаточно точны и надежны, чтобы делать выводы о том, с кем именно разговаривал и где именно находился говорящий. По мнению защиты, из телефонных разговоров не следует, что подозреваемый отдавал приказы (среди прочих) другим (незащищенным) подозреваемым и, таким образом, охранял и/или скрывал ЗРК «Бук». Подозреваемый выполнял разведывательную миссию и не входил в сплоченную группу, нацеленную на сбивание самолетов. Сравнительное исследование речи не показывает однозначно, что подозреваемый участвовал в каких-то конкретных телефонных разговорах или в разговорах отдавал приказы членам экипажа БУК ТЕЛАР. Представляется, что в материалах дела нет никаких оснований для заявления прокуратуры о том, что возникла необходимость в зенитных орудиях, способных поражать цели на большой высоте, и подозреваемым был не тот, кто заказывал систему «Бук», и не ссылка на его экипаж. Защита указывает на способ развертывания ЗРК «Бук» и делает вывод, что подозреваемый не входил в состав этой (преступной) группы. По мнению защиты, важно, чтобы прокуратура не считала подозреваемого причастным ни к «началу» событий, ни к их исходу.

Затем защита обсудила правовые формы причастности к инкриминируемому преступлению; дело для подозреваемого не в том, что он сам совершил что-то преступное, а в том, что он причастен к преступным действиям других (преступному). Защита это отрицает. Из действий подозреваемого нельзя сделать вывод о том, что он (достаточно) способствовал тому, что самолет МН17 был сбит чужими ракетой «Бук», тем более, что неизвестно, кто был экипажем ЗРК «Бук», так что юридически требуемые отношения власти и взаимоотношения между ними не могут быть установлены. Кроме того, из материалов дела нельзя сделать вывод о том, что подозреваемый сознательно принял в правовом смысле тот факт, что ракета «Бук» будет запущена. Кроме того, не может быть и речи о требуемом законом тесном и сознательном сотрудничестве между подозреваемым и лицами, запустившими «Бук». Также нет доказательств достаточно существенного вклада в пуск ракеты «Бук». По мнению защиты, более и наиболее альтернативно обвиняемые формы участия также не могут быть доказаны, поэтому должен последовать оправдательный приговор. Например, подстрекательство требует «злоупотребления властью» и «предоставления возможности, средств или информации». Поскольку из материалов дела не следует, что подозреваемый когда-либо контактировал с экипажем ЗРК «Бук», этого не может быть, по мнению защиты. В деле также не показано, что подозреваемый сделал сбитие MH17 «возможным или более легким», как это требуется по закону для соучастия.

Для осуждения также требуется наличие умысла как в отношении причастности подозреваемого к преступлению, так и в отношении самого преступления. Защита утверждала, что умысла на совершение предикатного преступления со стороны обвиняемого не было. Нельзя сказать, что он допускал значительную вероятность того, что самолет разобьется и/или его пассажиры будут убиты ракетой «Бук». Тем более, что подозреваемый допускал значительную вероятность того, что рейс MH17 потерпит крушение. Убийство требует преднамеренности. Однако никто не планировал заранее сбивать самолет MH17.

О « комбатантском иммунитете » защита заявила, что подозреваемый предпочитает не заявлять об этом активно, потому что он не находился в Украине от имени и по поручению Российской Федерации и не хочет за нее прикрываться. Подозреваемый хочет получить оценку фактов в ходе справедливого судебного разбирательства. Поскольку защита считает, что подозреваемый должен быть оправдан, она не комментирует выносимый приговор и, по ее мнению, требования потерпевших должны быть отклонены.

День 11: Закрытие
На 11-й день защита произнесла заключительные слова. Она представила краткое изложение своих доводов из предыдущих состязательных бумаг, из которых следует, что доказательства прокуратуры должны быть подвергнуты сомнению. Она подчеркнула, насколько важно серьезно отнестись к показаниям и аргументам сценария о том, что дела обстоят иначе и что все пошло не так, как предлагала прокуратура, и дать им шанс. Ведь несправедливость нужно предотвратить любой ценой.

Заключительное слово суда и дальнейшее планирование
Суд завершил состязательные дни кратким рассмотрением заявления. С завершением заявления о признании вины суд по делу MH17 вступает в фазу возражений и возражений. Это означает, что прокуратура отреагирует на доводы защиты, после чего защите вновь предоставляется слово для ответа на него. Суд упомянул ряд вопросов, таких как формы обвинения в участии, изъятие (около сотни) предметов в контейнерах и включение отчета о экспертной оценке , составленного от имени защиты группой американских экспертов. о чем они обсуждаются в каждом конкретном случае.ожидает ответа или позиции прокуратуры.

Группа правовой помощи (RBT) также получит возможность отреагировать на то, что сказали прокуратура и защита по поводу поданных исков о компенсации со стороны ближайших родственников.

Слушания возобновятся 16 мая 2022 года. Затем RBT сначала будет предоставлено слово для ответа на требование о компенсации. Затем наступает очередь прокуратуры за ответом. На ответ RBT и прокуратуры отведено три дня.

Судебное заседание отложено до 10:00 часов 16 мая 2022 года.

Опубликовано 30 марта 2022 г., 16:46 CET

93

https://www.courtmh17.com/nieuws/2022/r … -2022.html

NIEUWS
Resumé van de dag maandag 16 mei 2022
Drie dagen gereserveerd voor de reactie van het RBT op het requisitoir en het pleidooi van de verdediging en reactie van het OM op het pleidooi. Uitspraakdatum niet op 22 september 2022.
Repliek
Nadat op 30 maart 2022 de verdediging haar pleidooi heeft afgerond heeft het Rechtsbijstandsteam (RBT) van de nabestaanden vandaag de gelegenheid gekregen te reageren op het requisitoir in alle zaken en op het pleidooi in de zaak van de verdachte die zich laat verdedigen. Daarna is het woord gegeven aan het Openbaar Ministerie die op maandag 16 mei, dinsdag 17 mei en woensdag 18 mei zal reageren op het pleidooi van de verdediging.

Resumé repliek
Na woensdag 18 mei 2022 zal een resumé van de zittingsdagen 16, 17 en 18 mei 2022 op deze website worden geplaatst.

Uitspraakdatum
De rechtbank verwacht dat het niet haalbaar zal zijn om op 22 september 2022 (een van de drie gereserveerde data) uitspraak te doen. Daarom heeft de rechtbank medegedeeld, rekening houdend met de omstandigheid dat belangstellenden wellicht vanuit het buitenland naar Nederland willen komen vanwege de uitspraak, dat op 22 september 2022 in ieder geval geen uitspraak zal worden gedaan.

Omdat het een formele zittingsdag is, zal er wel een zitting plaatsvinden op 22 september 2022, maar tijdens die zitting zal naar verwachting slechts worden medegedeeld dat het onderzoek ter terechtzitting onmiddellijk wordt geschorst tot 17 november 2022.

Op dit moment kan nog niet met zekerheid worden gezegd of de uitspraak op een van de andere gereserveerde data: 17 november 2022 of 15 december 2022, zal kunnen plaatsvinden.

Gepubliceerd op 17 mei 2022, 16:08 CET


Итоги дня Понедельник, 16 мая 2022 г.
Три дня зарезервировано для ответа RBT на обвинительное заключение и заявление защиты и ответа прокуратуры на заявление. Дата вынесения решения не 22 сентября 2022 года.
Ответ
После того, как защита завершила свое заявление 30 марта 2022 года, группа юридической помощи (RBT) ближайшего родственника получила сегодня возможность ответить на обвинительное заключение по всем делам и на заявление в отношении подозреваемого, который находится под стражей. защищал. Затем слово было предоставлено прокуратуре, которая ответит на заявление защиты в понедельник, 16 мая, во вторник, 17 мая, и в среду, 18 мая.

Сводный ответ
После среды, 18 мая 2022 г., на этом веб-сайте будет размещена сводка дней слушаний 16, 17 и 18 мая 2022 г.

Дата решения
Суд ожидает, что вынести решение 22 сентября 2022 года (одна из трех зарезервированных дат) будет невозможно. Вот почему суд объявил, принимая во внимание тот факт, что заинтересованные лица могут захотеть приехать в Нидерланды из-за границы из-за решения, что 22 сентября 2022 года решение не будет принято.

Поскольку это официальный день слушания, слушание состоится 22 сентября 2022 г., но ожидается, что во время этого слушания будет сделано только объявление о том, что предварительное слушание будет немедленно отложено до 17 ноября 2022

г. В настоящее время нельзя с уверенностью определить, может ли приговор состояться в одну из других зарезервированных дат: 17 ноября 2022 г. или 15 декабря 2022 г.

Опубликовано 17 мая 2022 г., 16:08 CET

94

https://www.courtmh17.com/nieuws/2022/r … -2022.html

Resumé van de zittingsdagen 16, 17 en 18 mei 2022
Repliek van RBT en OM samengevat.
Na opening van de zitting heeft de rechtbank een aantal zaken besproken. Afgezien van de mededelingen over de uitspraakdatum, heeft de rechtbank aan het slot van de zittingsdag op woensdag 18 mei 2022 het verzoek van het Rechtsbijstandsteam van de nabestaanden (RBT) om opheffing van de eerder door de rechtbank opgelegde beperkingen om kennis te nemen van het dossier, toegewezen. Dat betekent dat nabestaanden via hun advocaten rechtstreeks kennis mogen nemen van de inhoud van het procesdossier en dat zij daarvan afschriften mogen ontvangen van de leden van het rechtsbijstandsteam. Zoals gebruikelijk is met stukken uit een strafdossier mogen nabestaanden die afschriften uitsluitend gebruiken voor het strafvorderlijke doel waarvoor zij zijn bestemd. De rechtbank mag en moet er op vertrouwen dat de nabestaanden dat zorgvuldig zullen doen.

Het RBT is op 16 mei en het Openbaar Ministerie (OM) op de andere dagen aan het woord gekomen.

De reactie van het RBT
Het RBT stelt als eerste vast dat het OM over een aantal juridisch technische onderwerpen die de positie van de nabestaanden raken, de visie van het RBT deelt. Er is één geschilpunt: de omvang van de schadevergoeding: het OM vindt dat een lager bedrag moet worden toegekend dan het RBT. Verder stelt het RBT vast dat de verdediging de schadevergoeding niet betwist -“de gevolgen kunnen iedere schadevergoeding rechtvaardigen”, zo heeft de verdediging gezegd, maar haar cliënt is niet de persoon die dit zou moeten betalen. Met het standpunt van de verdediging dat de beoordeling van de schadevergoeding een te zware belasting is van dit strafproces, is het RBT het niet eens. Dit heeft zij al eerder (schriftelijk betoogd) en dat heeft zij vandaag (opnieuw) met verschillende argumenten onderbouwd.  Het RBT vindt dat de verdediging de schadevergoedingsvorderingen niet, of niet voldoende, inhoudelijk heeft betwist. Volgens een uitspraak van de Hoge Raad betekent dit dat de vorderingen moeten worden toegewezen, tenzij de rechter vindt dat die vorderingen onrechtmatig of ongegrond zijn. Van dat laatste is geen sprake, zodat de rechtbank de vorderingen zou moeten toewijzen.

De reactie van het OM
Het OM heeft de kritiekpunten van  de verdediging besproken die gaan over de vraag of het OM aan de rechtbank wel om een veroordeling mag vragen (de ontvankelijkheid van het OM) omdat sprake is van een oneerlijk proces. Het gaat (o.a.) om de ‘onschuldpresumptie’ (iemand is onschuldig tot dat zijn schuld is bewezen), de wijze waarop het opsporingsonderzoek is verlopen en het recht van de verdediging om getuigen te kunnen ondervragen. Het OM vindt dat geen sprake is van een oneerlijk proces. De verdediging heeft ruim invulling gegeven aan haar taken, zoals het toezicht op een eerlijk proces, toetsing van belastend bewijs en aandragen van nieuwe informatie.

Het OM is van mening dat de verdediging geen concreet, ondubbelzinnig en geloofwaardig alternatief scenario heeft  gepresenteerd. Ook heeft de verdediging geen redelijke twijfel kunnen zaaien over het belastende bewijs dat er tegen de verdachte  is aangevoerd.  Het OM heeft het bewijs dat zij in deze zaak heeft aangevoerd, in het licht van de argumenten van de verdediging besproken: het neerschieten met een BUK-raket, de afvuurlocatie en de reactie van de verdachte daarop zoals die in opgenomen telefoongesprekken zijn te horen, de betrouwbaarheid van de getuigen(verklaringen) en de verklaring van de fabrikant van de BUK, Almaz-Antey. Bij de bespreking van de rol van de verdachte van het neerhalen van MH17 heeft het OM geconcludeerd dat de verdachte een belangrijke positie binnen de DPR had, hij had een belangrijke leidinggevende en coördinerende rol bij de troepen in het veld en de aanvoer van zwaarder luchtafweermateriaal: de BUK-TELAR waarmee MH17 is neergeschoten. Verder heeft het OM uiteengezet dat het hierbij gaat om een bijzonder vorm van het plegen van een strafbaar feit: het alleen of samen met een ander, verantwoordelijk zijn voor een ander die het strafbare feit zelf pleegt (functioneel mede-daderschap). Volgens het OM zijn alle verdachten er samen verantwoordelijk voor dat anderen een BUK-raket hebben afgevuurd naar MH17 met als gevolg het neerstorten van MH17 en de dood van alle inzittenen. Daarbij gaat het om moord omdat niet in een opwelling een BUK-raket naar een vliegtuig is afgevuurd.

Met het RBT vindt het OM dat de vorderingen van de nabestaanden moeten worden toegewezen omdat de verdediging deze niet, of niet voldoende, gemotiveerd heeft betwist. Over de hoogte van het schadebedrag moet de rechtbank oordelen. Het OM maakt zelf een indeling in 3 categorieën: I personen die hebben samengeleefd met het slachtoffer, II familieleden die niet hebben samengewoond met het slachtoffer en III andere familieleden dan onder I, die hebben samengewoond met het slachtoffer. Daarvoor gelden schadebedragen van € 40.000,00, € 35.000,00 en € 30.000,00. Op deze bedragen moeten geen andere vergoedingen die de nabestaanden al hebben ontvangen, worden afgetrokken en alle verdachten zijn hoofdelijke aansprakelijk voor de betaling daarvan (dus iedere verdachte kan voor het geheel worden aangesproken en als er één alles betaalt, hoeven de anderen niet meer te betalen). De Nederlandse Staat moet het bedrag incasseren bij de veroordeelden. Ten slotte ziet het OM in de omstandigheden die de verdediging heeft genoemd, geen aanleiding om een lagere straf te vorderen dan levenslang.

De volledige repliek teksten van het Openbaar Ministerie zijn terug te lezen op de website van het OM. Repliek MH17 16,17 en 18 mei | MH17 vliegramp | Openbaar Ministerie (om.nl)

Verdere planning
Op woensdag 8 juni 2022 wordt de zitting hervat. Dan zal de verdediging het woord krijgen om te reageren op de repliek (dupliek). Voor de reactie van de verdediging zijn drie dagen beschikbaar, 8, 9 en 10 juni 2022.

Na de dupliek volgt op een nader te bepalen datum de uitspraak. Donderdag 22 september 2022 is, volgens de eerder gemaakte planning, ook nog een formele zittingsdag. Tijdens die zitting zal naar verwachting slechts worden medegedeeld dat het onderzoek ter terechtzitting onmiddellijk wordt geschorst tot 17 november 2022.

Op dit moment kan nog niet met zekerheid worden gezegd of de uitspraak op 17 november 2022 of 15 december 2022, zal kunnen plaatsvinden.

Gepubliceerd op 19 mei 2022, 11:06 CET


Резюме сессий 16, 17 и 18 мая 2022 г.
Обобщены ответы RBT и OM.
После открытия заседания суд обсудил ряд вопросов. Помимо объявления о дате вынесения решения, в конце дня слушаний в среду, 18 мая 2022 г., суд принял просьбу Группы правовой помощи ближайшим родственникам (RBT) об отмене ранее наложенных ограничений. судом к рассмотрению дела. , назначен. Это означает, что ближайшие родственники могут ознакомиться с содержанием дела непосредственно через своих адвокатов и что они могут получить его копии от членов группы юридической помощи. Как это обычно бывает с документами из уголовного дела, ближайшие родственники могут использовать эти копии только в целях уголовного права, для которых они предназначены. Суд может и должен быть уверен, что ближайшие родственники будут делать это осторожно.

РБТ выступал 16 мая, а Прокуратура (ОМ) - в другие дни.

Ответ РБТ.
RBT первым установил, что прокуратура разделяет точку зрения RBT по ряду юридических технических вопросов, влияющих на положение ближайших родственников. Есть один спорный момент: размер компенсации: прокуратура считает, что должна быть присуждена меньшая сумма, чем RBT. Кроме того, RBT отмечает, что защита не оспаривает причиненный ущерб — «последствия могут оправдать любой ущерб», заявила защита, но ее клиент не является лицом, которое должно его платить. РБТ не согласен с позицией защиты о том, что начисление компенсации ложится слишком тяжелым бременем на данный уголовный процесс. Она доказывала это раньше (письменно), а сегодня обосновала (снова) различными аргументами. RBT считает, что защита не оспаривала или недостаточно оспаривала требования о компенсации. Согласно постановлению Верховного суда, это означает, что требования должны быть удовлетворены, если только суд не признает их незаконными или необоснованными. Последнее не так, так что суду придется удовлетворить исковые требования.

Ответ прокуратуры
Прокуратура обсудила критические замечания защиты по вопросу о том, может ли прокуратура ходатайствовать перед судом о вынесении обвинительного приговора (допустимости прокуратуры) в связи с несправедливым судебным разбирательством. Это касается (среди прочего) «презумпции невиновности» (человек невиновен, пока его вина не доказана), порядка проведения уголовного расследования и права защиты допрашивать свидетелей. В Генпрокуратуре считают, что о несправедливом суде не может быть и речи. Защита в целом выполнила свои обязанности, такие как надзор за справедливым судебным разбирательством, проверка уличающих доказательств и предоставление новой информации.

НМ считает, что защита не представила конкретного, однозначного и заслуживающего доверия альтернативного сценария. Защита также не смогла посеять разумных сомнений в отношении уличающих доказательств, представленных против подозреваемого. Прокуратура обсудила доказательства, которые она представила по этому делу, в свете доводов защиты: сбитие ракетой «Бук», место стрельбы и ответ подозреваемого, который можно услышать в записи телефонных разговоров, достоверность свидетельских показаний (заявлений) и заявления изготовителя БУКа «Алмаз-Антей». Обсуждая роль подозреваемого в крушении MH17, прокуратура пришла к выводу, что подозреваемый занимал важный пост в ДНР, у него была важная руководящая и координирующая роль в полевых войсках и поставках более тяжелых зенитных средств: БУК-ТЕЛАР, которым был сбит MH17. Прокуратура далее пояснила, что речь идет об особой форме совершения уголовного преступления: единолично или совместно с другим лицом, ответственность за другое лицо, которое само совершает преступление (функциональное соисполнительство). Согласно OM, все подозреваемые несут солидарную ответственность за то, что другие выпустили ракету «Бук» по MH17, что привело к крушению MH17 и гибели всех пассажиров. Это касается убийства, потому что ракета «Бук» не была выпущена по самолету по прихоти. Прокуратура далее пояснила, что речь идет об особой форме совершения уголовного преступления: единолично или совместно с другим лицом, ответственность за другое лицо, которое само совершает преступление (функциональное соисполнительство). Согласно OM, все подозреваемые несут солидарную ответственность за то, что другие лица выпустили ракету «Бук» по MH17, что привело к крушению MH17 и гибели всех пассажиров. Это касается убийства, потому что ракета «Бук» не была выпущена по самолету по прихоти. Прокуратура далее пояснила, что речь идет об особой форме совершения уголовного преступления: единолично или совместно с другим лицом, ответственность за другое лицо, которое само совершает преступление (функциональное соисполнительство). Согласно OM, все подозреваемые несут солидарную ответственность за то, что другие лица выпустили ракету «Бук» по MH17, что привело к крушению MH17 и гибели всех пассажиров. Это касается убийства, потому что ракета «Бук» не была выпущена по самолету по прихоти. Согласно OM, все подозреваемые несут солидарную ответственность за то, что другие лица выпустили ракету «Бук» по MH17, что привело к крушению MH17 и гибели всех пассажиров. Это касается убийства, потому что ракета «Бук» не была выпущена по самолету по прихоти. Согласно OM, все подозреваемые несут солидарную ответственность за то, что другие лица выпустили ракету «Бук» по MH17, что привело к крушению MH17 и гибели всех пассажиров. Это касается убийства, потому что ракета «Бук» не была выпущена по самолету по прихоти.

Генпрокуратура согласна с РБТ в том, что требования ближайших родственников должны быть удовлетворены, поскольку они не оспаривались защитой или недостаточно обоснованы. Размер ущерба должен определить суд. Сама прокуратура разделяет на 3 категории: I лица, проживавшие совместно с потерпевшим, II члены семьи, не проживавшие совместно с потерпевшим, и III иные члены семьи, кроме I, проживавшие совместно с потерпевшим. Применяются суммы ущерба в размере 40 000,00 евро, 35 000,00 евро и 30 000,00 евро. Никакая другая компенсация, уже полученная ближайшими родственниками, не должна вычитаться из этих сумм, и все подозреваемые несут солидарную ответственность за ее выплату (так что каждый подозреваемый может нести ответственность за все, и если один заплатит все, остальные больше не должны платить). Голландское государство должно взыскать сумму с осужденных. Наконец, в указанных стороной защиты обстоятельствах прокуратура не видит оснований требовать менее пожизненного заключения.

С полными текстами ответов прокуратуры можно ознакомиться на сайте прокуратуры. Ответ MH17 16,17 и 18 мая | Крушение самолета MH17 | Государственная прокуратура (om.nl)

Дальнейшее планирование
Слушание возобновится в среду, 8 июня 2022 г. Затем защите будет предоставлено слово для ответа на ответ (возражение). Для ответа защиты есть три дня: 8, 9 и 10 июня 2022 года.

После реплики будет вынесен вердикт, дата которого будет определена позже. Четверг 22 сентября 2022 г., согласно ранее составленному графику, также будет формальным сессионным днем. Ожидается, что в ходе этого слушания будет сделано только объявление о немедленном переносе слушания на 17 ноября 2022 года

. Пока невозможно с уверенностью сказать, будет ли приговор вынесен 17 ноября 2022 года или 15 декабря. , 2022.

Опубликовано 19 мая 2022 г., 11:06 CET

95

https://twitter.com/CourtMH17/status/15 … 8071968769
De zitting van woensdag 8 juni 2022 zal slechts enkele minuten duren. De rechtbank zal de zitting aanhouden tot donderdag 9 juni 2022. Op die dag krijgt de verdediging het woord voor de dupliek (reactie op repliek van 16, 17 en 18 mei 2022).


Заседание в среду, 8 июня 2022 г., продлится всего несколько минут. Суд откладывает судебное заседание до четверга, 9 июня 2022 г. В этот день защите будет предоставлено слово для реплики (ответ на ответ от 16, 17 и 18 мая 2022 г.).

96

https://www.courtmh17.com/nieuws/2022/r … -2022.html
Resumé van de zittingsdagen 9 en 10 juni 2022
Dupliek van verdediging en laatste woord verdachte.
Deze laatste twee dagen van de inhoudelijke behandeling van de strafzaak MH17, heeft de verdediging gereageerd op de repliek van het Openbaar Ministerie en het Rechtsbijstandsteam van de nabestaanden (RBT) van 16, 17 en 18 mei 2022. Tot slot heeft de verdedigde verdachte het laatste woord gevoerd.

Dupliek verdediging
De verdediging heeft nogmaals aangegeven dat wat haar betreft sprake is geweest van een oneerlijk proces. Het OM zou de ‘onschuldpresumptie’ (iemand is onschuldig tot zijn schuld is bewezen) met voeten hebben getreden door zijn verdenkingen als feiten naar buiten te brengen en in de media te spreken over ‘daders’. Daardoor is volgens de verdediging het publiek niet evenwichtig geïnformeerd en heeft het OM in wezen gepoogd om de rechtbank via de publieke opinie in de onafhankelijke oordeelsvorming te beïnvloeden. De verdediging heeft verder haar standpunt gehandhaafd dat door de wijze waarop het onderzoek is verlopen, en de beperkingen die er waren om het onderzoekdossier in te zien en getuigen te ondervragen, de verdachte niet de mogelijkheid heeft gehad zich werkelijk tegen de visie van het OM te verdedigen.

Ook is de verdediging, naar aanleiding van de reactie van het OM op de bewijsverweren die de verdediging bij het pleidooi heeft gevoerd, nog eens ingegaan op de onderwerpen: identificatie van de raket, afvuurlocatie, alternatief scenario en betrokkenheid van de verdachte. Zie voor het resumé van het pleidooi de volgende link: Resumé pleidooi van de verdediging.

Laatste woord
Na de dupliek is in de zittingszaal een video afgespeeld met een verklaring van de verdedigde verdachte bij wijze van laatste woord. Zoals het ‘laatste woord’ al zegt: daarmee is het onderzoek ter terechtzitting in deze strafzaak afgerond.

Einde onderzoek ter terechtzitting
Nu een einde is gekomen aan de inhoudelijke behandeling van de strafzaak MH17, gaat de rechtbank zich buigen over de beoordeling van de verwijten die het OM de verdachten maakt (de tenlastegelegde feiten), over dat wat de verdediging daartegen heeft aangevoerd en over de vorderingen van de benadeelde partijen die door het RBT zijn bijgestaan. Het uiteindelijke oordeel van de rechtbank zal worden vastgelegd in vier vonnissen.

Donderdag 22 september 2022 is, volgens de eerder gemaakte planning, ook nog een formele zittingsdag. Tijdens die zitting zal naar verwachting slechts worden medegedeeld dat het onderzoek ter terechtzitting onmiddellijk wordt geschorst tot 17 november 2022.

Op dit moment kan nog niet met zekerheid worden gezegd of de uitspraak op 17 november 2022 of 15 december 2022, zal kunnen plaatsvinden. De rechtbank verwacht daar in elk geval op 22 september 2022 duidelijkheid over te kunnen geven. Mocht de werkelijke vonnisdatum al eerder duidelijk zijn, dan zal dat op de website courtmh17.com kenbaar worden gemaakt.


Резюме сессий, 9 и 10 июня 2022 г.
Ответ защиты и последнее слово обвиняемого.
В течение последних двух дней рассмотрения по существу уголовного дела MH17 защита ответила на ответ прокуратуры и группы правовой помощи ближайших родственников (RBT) от 16, 17 и 18 мая 2022 года. Наконец, - сказал защищаемый подозреваемый.

Ответная защита
Защита вновь указала, что, с ее точки зрения, имело место несправедливое судебное разбирательство. Государственная прокуратура якобы нарушила «презумпцию невиновности» (человек невиновен, пока его вина не доказана), представив его подозрения как факты и заявив в СМИ о «преступниках». В результате, по мнению защиты, общественность не была сбалансированно информирована, а прокуратура фактически пыталась воздействовать на суд через общественное мнение при формировании независимых суждений. Защита далее настаивала на том, что из-за того, как велось расследование, и ограничений, существовавших в отношении ознакомления с материалами расследования и допроса свидетелей, подозреваемый не имел возможности реально возражать против точки зрения государственного обвинения. Служба защищать.

В ответ на ответ прокуратуры на доказательства защиты, представленные защитой в прениях, защита также рассмотрела темы: идентификация ракеты, место стрельбы, альтернативный сценарий и причастность подозреваемого. Краткое содержание заявления смотрите по следующей ссылке: Краткое содержание заявления защиты.

Последнее слово
После ответа в зале суда было показано видео с заявлением подозреваемого под защитой в качестве последнего слова. Как уже говорит «последнее слово»: на этом следствие в суде по данному уголовному делу заканчивается.

Окончание судебного разбирательства в суде
Теперь, когда рассмотрение по существу уголовного дела MH17 подошло к концу, суд рассмотрит оценку обвинений, выдвинутых прокуратурой в отношении подозреваемых (обвинения), возражения защиты и требования пострадавшие стороны при содействии RBT. Окончательный вердикт суда будет зафиксирован в четырех постановлениях.

Четверг 22 сентября 2022 г., согласно ранее составленному графику, также будет формальным сессионным днем. Ожидается, что в ходе этого слушания будет сделано только объявление о том, что предварительное расследование будет немедленно отложено до 17 ноября 2022 года.

Пока нельзя с уверенностью сказать, состоится ли приговор 17 ноября 2022 года или 15 декабря 2022 года. Суд рассчитывает внести ясность по этому делу в любом случае 22 сентября 2022 года. Если фактическая дата приговора станет ясной до этого, об этом будет объявлено на сайте courtmh17.com .

97

https://www.courtmh17.com/nieuws/2022/v … -2022.html

Voorlopige uitspraakdatum 17 november 2022
De rechtbank Den Haag heeft de voorlopige uitspraakdatum vastgesteld op 17 november 2022.
De uitspraak zal een dagdeel in beslag nemen en vindt waarschijnlijk in de middag plaats. Eventuele ontwikkelingen in het strafproces kunnen aanleiding zijn om de voorlopige uitspraakdatum te wijzigen. Uiteraard zullen wij daar dan direct over berichten op deze website en via onze andere communicatiekanalen.

Gepubliceerd op 15 augustus 2022, 12:59 CET


Окружной суд Гааги назначил дату вынесения предварительного решения на 17 ноября 2022 года.
Вердикт займет полдня и, вероятно, состоится во второй половине дня. Любые изменения в уголовном процессе могут привести к изменению даты вынесения предварительного решения. Мы, конечно же, немедленно сообщим вам об этом на этом веб-сайте и через другие наши каналы связи.

Опубликовано 15 августа 2022 г., 12:59 CET

98

Решение суда в уголовном деле МН17 – 17 ноября 2022г., 13ч.30мин. (местное. 14:30 - Киев, 15:30 - Москва)
Прямая интернет-трансляция с переводом на русский язык

https://www.courtmh17.com/en/livestream … eters.html

99

Итого: Сбил бук, стрелял с ПО, Пулатов не виновен, Гиркин, Дубинский и Харченко получили пожизненное.
Они совместно приговорены к возмещению ущерба в размере более 16 миллионов евро.

100

https://www.courtmh17.com/nieuws/2022/u … -mh17.html

Свернутый текст

Uitspraakdocument strafzaak MH17-  17 november 2022 te 13.30 uur  -  JCS  Schiphol

Goedemiddag dames en heren,

De zitting in de strafzaak MH17 wordt vandaag voortgezet.

Vandaag doet de rechtbank Den Haag uitspraak in die strafzaak.

Zoals de rechtbank op 9 maart 2020 constateerde dat dit een strafzaak is waar velen lange tijd naar hebben uitgekeken, zo zullen even zovelen hebben uitgekeken naar deze dag waarop de rechtbank uitspraak doet.

Dat zal dan ook de reden zijn dat vandaag zoveel belangstellenden aanwezig zijn. Niet alleen zijn vanzelfsprekend de officieren van justitie, de verdediging van Pulatov en de leden van het Rechtsbijstandsteam MH17 aanwezig, maar ook veel nabestaanden en buitenlandse vertegenwoordigers. En er is veel belangstelling van de pers. Ik heet u allemaal welkom vandaag bij deze zitting hier in deze zittingszaal en in de andere zittingszalen in dit gebouw. Dat geldt ook voor de kijkers via de livestream, die vandaag niet alleen in het Engels maar ook in het Russisch is te volgen.

Voordat de rechtbank haar beslissingen zal mededelen stelt de rechtbank vast dat ook vandaag bij de hervatting van het onderzoek ter terechtzitting dat op 22 september 2022 is geschorst, geen van de verdachten is verschenen.

Wel zijn aanwezig de raadslieden van Pulatov. Zij hebben de rechtbank op voorhand laten weten dat zij uitdrukkelijk gemachtigd zijn. Zijn zaak wordt op tegenspraak voortgezet.

De drie andere verdachten, Girkin, Dubinskiy en Kharchenko zijn op de hoogte van de zitting van vandaag. Hun zaken worden bij verstek voortgezet.

De verdediging, het Openbaar Ministerie en het rechtsbijstandsteam hebben voorafgaand aan deze zitting laten weten vandaag niet meer het woord te willen voeren. Ik ga er vanuit dat dit nog steeds zo is? Ik kijk nog even expliciet naar de verdediging van verdachte Pulatov. (Ik zie u knikken)

De rechtbank heeft vandaag zitting in dezelfde samenstelling als op 22 september 2022. Zij het dat vandaag alleen de drie rechters aanwezig zijn die de vonnissen in deze strafzaak wijzen. En daarnaast natuurlijk de griffiers.

De rechtbank sluit nú het onderzoek ter terechtzitting in alle vier de zaken en zal direct uitspraak doen.

Met deze uitspraken wordt de behandeling van deze strafzaak bij de rechtbank beëindigd.

De rechtbank heeft meermalen gesproken over het bijzondere karakter van deze strafzaak. Gezegd mag worden dat deze strafzaak en de bijzondere momenten daarin een onuitwisbare indruk hebben gemaakt.

Tegelijkertijd is deze strafzaak ook een strafzaak die gewoon volgens de regels van het Nederlandse recht heeft plaatsgevonden. Op grond van die regels wijst de rechtbank vandaag de vonnissen die nu in het openbaar worden uitgesproken.

Zoals gebruikelijk bij omvangrijke vonnissen zal de rechtbank de volledige en letterlijke tekst van de vonnissen niet voorlezen, maar volstaan met een samenvatting daarvan. Uitsluitend de vonnissen bevatten de geldende beslissingen en motivering.

Voordat de rechtbank toekomt aan de vraag of de tenlastegelegde feiten bewezen kunnen worden, gaat de rechtbank in op enkele processuele punten. Die moeten volgens de wet eerst aan de orde komen.

Een belangrijke procedurele vraag is of de officier van justitie de verdachten wel mocht vervolgen. Daarbij zal de rechtbank onder meer aandacht besteden aan het conflict dat begin 2014 in Oost-Oekraïne gaande was, de aard ervan en de toepassing van regels van het internationaal humanitair recht.

Daarna gaat de rechtbank in op de vraag of er wettig en overtuigend bewijs in het dossier aanwezig is waaruit blijkt waardoor MH17 is neergestort, daarna op de vraag of de verdachten daarbij een strafbare rol hebben gehad.

Verder worden de vorderingen tot schadevergoeding besproken en indien de rechtbank daaraan toekomt zal aandacht worden besteed aan de oplegging van een straf.

Om u niet onnodig in spanning te laten kan de rechtbank nu al het volgende zeggen. De rechtbank is van oordeel dat de MH17 is verongelukt door het afvuren van een Buk-raket vanaf een landbouwveld nabij Pervomaiskyi. Met als gevolg dat daarbij alle 283 passagiers en vijftien bemanningsleden om het leven zijn gekomen.

Deze mondelinge uitspraak zal ongeveer een uur en drie kwartier gaan duren en zal niet worden onderbroken voor een pauze.





Processuele aspecten, aard van het conflict en ontvankelijkheid Openbaar Ministerie

Eerst de processuele punten. De dagvaarding is geldig. De rechtbank Den Haag is aangewezen om deze strafzaak te behandelen en is dus bevoegd.

Om de vraag te beantwoorden of de Nederlandse officier van justitie in deze zaak tot vervolging kon overgaan zijn meerdere aspecten relevant. Het gaat om rechtsmacht, beperking van rechtsmacht en de vraag of het Openbaar Ministerie het recht tot vervolging heeft verspeeld.

Rechtsmacht

Het eerste betreft het recht tot vervolgen. Die zogenoemde rechtsmacht is niet vanzelfsprekend bij feiten die zich buiten Nederland hebben voorgedaan. Maar omdat vlucht MH17 boven Oekraïne is neergeschoten en Oekraïne de daaruit voortvloeiende rechtsmacht aan Nederland heeft overgedragen heeft Nederland alleen al om die reden rechtsmacht. Dat betekent dat vervolging in Nederland mogelijk is, ongeacht de nationaliteit van de slachtoffers.

Beperkingen van de rechtsmacht volgens het Volkenrecht

Het tweede aspect betreft de mogelijke beperking van rechtsmacht die voortvloeit uit de toepassing van het internationaal humanitair recht, ook wel oorlogsrecht genoemd. Over een mogelijke beperking van rechtsmacht heeft de verdediging van Pulatov geen verweren gevoerd. De rechtbank vindt het zelf nodig om op dit aspect in te gaan omdat het in de zaken van alle verdachten van belang kan zijn voor de ontvankelijkheid van de officier van justitie.

Om vast te stellen of een dergelijke beperking in deze zaak van toepassing is moet de rechtbank eerst nagaan of ten tijde van het neerstorten van vlucht MH17 sprake was van een gewapend conflict en zo ja, of dit een internationaal of een niet-internationaal conflict was.

De inzet van een wapen binnen een internationaal gewapend conflict door een lid van de krijgsmachten van één van de strijdende partijen kan onder omstandigheden namelijk geoorloofd zijn. Dit lid van de krijgsmacht kan dan een beroep doen op immuniteit en kan dan niet strafrechtelijk worden vervolgd voor de inzet van het wapen en de gevolgen daarvan.

Een gewapend conflict kan vanaf het begin internationaal van karakter zijn als het een conflict is tussen twee staten. Maar ook een niet-internationaal conflict dat lijkt te gaan tussen een staat en een groepering kan alsnog als een internationaal conflict worden aangemerkt als een andere staat in feite die groepering aanstuurt. De rechtbank zal de situatie in Oekraïne voorafgaand aan 17 juli 2014 stap voor stap bespreken.

De rechtbank is van oordeel dat het gewapende conflict in Oost-Oekraïne tussen het Oekraïense leger en de georganiseerde separatistische groeperingen vanaf april 2014 zodanig intensief was dat gesproken kan worden van een niet-internationaal gewapend conflict.

Een dergelijk niet-internationaal gewapend conflict kan toch als internationaal gewapend conflict worden gezien. Bijvoorbeeld wanneer een andere staat feitelijk zogenoemde overall control heeft over een strijdende groepering, zodat die staat op die manier betrokken is in het conflict.

In deze zaak speelt concreet de vraag of de Russische Federatie in 2014 de overall control had over de DPR. De rechtbank oordeelt dat daarvan sprake was. Daarvoor is een aantal redenen te noemen.

Meerdere van de toenmalige leiders binnen de DPR hebben de Russische nationaliteit. Een aantal heeft bovendien een achtergrond binnen de Russische strijdkrachten, zoals de verdachten Girkin en Dubinskiy.

Sommige leiders van de DPR hadden een nauwe band met de Russische Federatie.

In getapte gesprekken wordt bijvoorbeeld geregeld gesproken over het opnemen van contact met hooggeplaatste personen in de Russische Federatie, aangeduid als ‘Moskou’ of concreter nog, het Kremlin.

Zo had Borodai, de premier van de DPR, in de periode juni tot in augustus 2014 vrijwel dagelijks contact met Surkov, destijds een naaste adviseur van president Poetin. Volgens Borodai was Surkov ‘onze man in het Kremlin’.

Ook over de invulling van meerdere ministersposten binnen de DPR is contact geweest tussen leiders van de DPR en Surkov.

Tekenend hiervoor is bijvoorbeeld een opgenomen telefoongesprek van 16 mei 2014 waarin Borodai vertelt dat de regering van de DPR bekend gaat worden gemaakt en dat Moskou hem heeft verrast want hij wordt tot premier benoemd.

Naast deze nauwe contacten wordt vanuit de Russische Federatie ook steun geboden in de strijd.

Zo maken organisaties zoals de OVSE en Human Rights Watch melding van bevoorrading, bewapening en financiering van separatisten vanuit de Russische Federatie. Daarbij wordt gerefereerd aan konvooien met militaire wapens die de grens over zijn gebracht. Dit beeld komt ook naar voren uit getapte telefoongesprekken.

Voor de vraag of sprake was van overall control is daarnaast relevant of de Russische Federatie een coördinerende rol op zich heeft genomen en instructies heeft gegeven aan de DPR.

Daarvoor bestaat een overvloed aan aanwijzingen.

Zo wordt niet alleen aan ‘Moskou’ gerapporteerd over de situatie in het veld, zoals tegenslagen en behaalde successen, maar ook getuigt een aantal tapgesprekken van planning vanuit de Russische autoriteiten.

Op 11 juli 2014 vertelt bijvoorbeeld Surkov aan premier Borodai van de DPR dat hij heeft gesproken met degenen die aan de leiding staan van ‘this whole military story’ en dat ze hebben aangegeven dat zij met voorbereidingen bezig zijn en alles gaan versnellen.

Verder wordt gesproken over de rol van Moskou met betrekking tot concrete operaties. In een getapt gesprek van 4 juli 2014 over de Oekraïense stad Sloviansk vertelt een leidinggevende van de DPR dat ‘Moskou’ niet wil dat Sloviansk wordt overgegeven. Maar omdat geen concrete steun kwam, heeft verdachte Girkin toch Sloviansk verlaten en zijn hoofdkwartier verplaatst naar Donetsk.

Op 21 juli 2014, vier dagen ná het neerstorten van vlucht MH17, belde Borodai met een Russisch telefoonnummer. Borodai wil de baas spreken, omdat hij advies en instructies nodig heeft over de afhandeling van de ramp met de MH17. Bijvoorbeeld met betrekking tot de koelwagens en de zwarte doos.

Daarnaast wil Borodai gesprekspunten weten voor een persconferentie. Borodai merkt hierbij op dat hij aanneemt dat ‘onze buren’ wel iets over de zaak willen zeggen.

Dat Borodai hier spreekt over ‘onze buren’ en vraagt naar ‘de baas’ terwijl hij zelf de hoogste positie heeft binnen de DPR bevestigt volgens de rechtbank dat de baas waar hij naar vraagt een vertegenwoordiger is van de Russische autoriteiten.

Verschillende organisaties spreken over artilleriebeschietingen op Oekraïens grondgebied, die vanaf begin juli 2014 vanuit de Russische Federatie zouden zijn uitgevoerd. Ook getuigen hebben verklaard over Russisch materieel met Russische militairen, dat de grens overstak, beschietingen uitvoerde en vervolgens terugreed.

In een getapt gesprek van 17 juli 2014 zegt verdachte Pulatov dat Rusland los kan gaan en reageert verdachte Dubinskiy dat Rusland vanaf haar kant op de posities van de Oekraïners gaat knallen. Dit duidt op onderling gecoördineerde militaire acties.

De rechtbank stelt dan ook vast dat de Russische Federatie heeft voorzien in financiering van de DPR, de levering en training van manschappen en de levering van wapens en goederen.

Daarnaast heeft de Russische Federatie vanaf half mei 2014 een bepalende invloed gehad op de invulling van hoge posities binnen de DPR en zich met de coördinatie van militaire acties bemoeid en ook zelf militaire acties ondernomen op Oekraïens grondgebied.

Deze factoren die in het vonnis uitgebreider staan omschreven leiden de rechtbank tot de conclusie dat vanaf half mei 2014 sprake was van een situatie dat de Russische Federatie zogenoemde overall control heeft uitgeoefend over de DPR.

De rechtbank is dus van oordeel dat vanaf half mei 2014, en ook nog op 17 juli 2014, op het grondgebied van Oekraïne een internationaal gewapend conflict plaatsvond tussen Oekraïne en de DPR waarbij de DPR onder de controle stond van de Russische Federatie.

Wat betekent dat voor de positie van de verdachten en de mogelijkheden om hen te vervolgen?

Zoals gezegd kunnen alleen leden van de krijgsmachten van één van de strijdende partijen in een internationaal gewapend conflict onder omstandigheden immuniteit inroepen. De vraag is dus of de DPR en haar leden kunnen worden gezien als onderdeel van de Russische krijgsmacht. Daarvoor is nodig dat de Russische Federatie de DPR accepteert als bij haar behorend en verantwoordelijkheid neemt voor het gedrag en handelen van de strijders onder het bevel van de DPR.

De rechtbank constateert dat hiervan geen sprake is.

De Russische Federatie ontkent tot op de dag van vandaag elke controle op en betrokkenheid bij de DPR in die periode. Ook de verdachten hebben publiekelijk ontkend destijds onderdeel te hebben uitgemaakt van de strijdkrachten van de Russische Federatie. De strijders van de DPR en dus ook de verdachten kunnen niet worden gezien als onderdeel van de strijdkrachten van de Russische Federatie.

Alleen al om die reden komt hun dan ook geen recht toe op deelname aan de vijandelijkheden en daarmee evenmin op immuniteit voor vervolging in verband met het neerstorten van vlucht MH17.

De conclusie is dat geen sprake is van een volkenrechtelijke beperking van de rechtsmacht.

Verweren over schending van wettelijke regels en de procesorde

De verdediging van Pulatov heeft aangevoerd dat de officier van justitie het recht tot vervolging heeft verspeeld. Zij heeft een groot aantal schendingen van wettelijke en verdragsrechtelijke regels en beginselen van behoorlijke procesorde benoemd die in haar visie zodanig ernstig zijn dat ze moeten leiden tot het oordeel dat de officier van justitie het vervolgingsrecht heeft verspeeld en niet-ontvankelijk moet worden verklaard.

Bij de beoordeling van mogelijk aanwezige vormfouten let de rechtbank op de “overall fairness of the trial”, oftewel: is de strafprocedure als geheel eerlijk geweest. Alleen vormgebreken die direct raken aan het recht op een eerlijk proces kúnnen leiden tot het zwaarste rechtsgevolg van niet-ontvankelijkheid van de officier van justitie.

Daarbij gaat het er om dat de rechter onafhankelijk, onpartijdig, in openheid en zonder vooringenomen te zijn de beschuldiging onderzoekt. En dat de verdachte om onderzoek heeft kunnen vragen en in voldoende mate verweer heeft kunnen voeren tegen de verdenkingen.

De rechtbank bespreekt vijf onderwerpen die de verdediging heeft aangevoerd als reden waarom de officier van justitie niet had mogen vervolgen. Dat betreft de openbaarmaking van resultaten van het opsporingsonderzoek, het rauwelijks dagvaarden, de eenzijdige insteek van het Openbaar Ministerie, de samenstelling van het procesdossier en de beperking van het ondervragingsrecht van getuigen.

Openbaarmakingen van resultaten van het opsporingsonderzoek

Ten eerste gaat het over wat het JIT en het Openbaar Ministerie vóór aanvang van deze strafzaak in persconferenties in behoorlijk stellige bewoordingen hebben gezegd over wat met vlucht MH17 zou zijn gebeurd. Op 19 juni 2019 werden daaraan de namen en foto’s van de vier verdachten in deze strafzaak gekoppeld.

De rechtbank was zich van deze en andere uitlatingen in de media bewust en heeft daarvan op de eerste zittingsdag ook nadrukkelijk melding gemaakt. Zij heeft zich van deze media aandacht afzijdig gehouden en is hierdoor niet beïnvloed.

Over de vraag of het Openbaar Ministerie bij de persconferenties grenzen heeft overschreden heeft de rechtbank overwogen dat het informeren van het algemeen publiek en nabestaanden over een voorgenomen vervolging op zichzelf een belangrijk en te rechtvaardigen doel is. Zeker in een zaak van een omvang en met een maatschappelijke impact als die van vlucht MH17.

Maar de uitlatingen van het Openbaar Ministerie en het JIT over het lot van vlucht MH17 en de bekendmaking van de verdachten kunnen wel degelijk hebben bijgedragen aan de vorming van de publieke opinie over deze strafzaak.

Daarom is het in de persconferenties noemen van persoonlijke gegevens van de verdachten en het tonen van hun foto’s een potentiële inbeuk op hun recht op privacy en dus een vormgebrek. Volgens de rechtbank valt niet direct in te zien dat deze informatie aan het algemene publiek moest worden gegeven en aan de nabestaanden niet op een andere manier kon worden gegeven dan via een wereldwijd te volgen persconferentie.

Tegelijkertijd constateert de rechtbank dat met het bekendmaken van de vervolging de verdachten ook internationaal zijn gesignaleerd en op opsporingslijsten zijn geplaatst, waarmee hun identiteit hoe dan ook was prijsgegeven. Even zoeken op internet leverde immers direct de namen en foto’s van de verdachten op.

Die inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van de verdachte(n) is naar het oordeel van de rechtbank dan ook beperkt. Bovendien heeft het geen gevolgen gehad voor de eerlijkheid van het proces.

Dat oordeel wordt ook niet anders door het interview in NRC Handelsblad enkele dagen na het requisitoir met de leider van het team van officieren van justitie dat de ramp met vlucht MH17 onderzoekt. In dat interview zijn zeer stellige en zelfs als ongenuanceerd te typeren uitlatingen gedaan buiten de zitting om in een nog lopende strafzaak. Maar in de kern genomen waren die ook niet meer dan een herhaling van het kort daarvoor afgeronde requisitoir van het Openbaar Ministerie.

Voor de vrij stellige en ongenuanceerde uitlatingen van andere hoge publieke functionarissen geldt dat deze niet voor rekening en risico van het Openbaar Ministerie kunnen komen. Deze uitlatingen hebben geen invloed gehad op het oordeel van de rechtbank in deze strafzaak.

Dan is er nog de door het Openbaar Ministerie op 18 mei 2022 op het internet gelanceerde ‘applicatie’.

“In deze publicatie kunt u lezen, horen en zien welke bewijzen er onder meer in het strafdossier zitten”, zo valt op die website te lezen.

De rechtbank heeft op de zitting al haar verbazing geuit over het lanceren van deze applicatie, vanwege het moment en de wijze waarop deze online is gezet. Enige uitleg hierover heeft het Openbaar Ministerie op de zitting niet gegeven.

De applicatie is door de manier waarop die is opgezet en vormgegeven in de ogen van de rechtbank geen spontaan instrument. Integendeel: het heeft juist veel tijd, moeite en voorbereiding gekost. Het op een zorgvuldig gekozen moment en geplande wijze met een breed publiek delen van onder meer stukken uit het procesdossier hoort niet, omdat dat dossier nog ter beoordeling onder de rechter is.

Het Openbaar Ministerie weet dit en heeft volgens de rechtbank daarom bewust gehandeld in strijd met dat uitgangspunt. Daar komt bij dat de rechtbank nog geen twee uur voordat deze applicatie online werd gezet een tot op dat moment bestaande beperking tot kennisneming voor de nabestaanden had opgeheven. Maar nog steeds onder voorwaarden die samenhangen met het voeren van een zorgvuldige procedure. De publicatie is daarom te typeren als het met voeten treden van een uitdrukkelijke beslissing van de rechtbank.

Ook bevat de applicatie geen enkele nuance of enige verwijzing naar de uitgebreide verweren en standpunten van de verdediging over onder meer de bruikbaarheid en de bewijswaarde van ook in de applicatie opgenomen stukken.

De rechtbank is dan ook van oordeel dat het Openbaar Ministerie niet in redelijkheid kan stellen dat met de publicatie van deze applicatie enig strafrechtelijk doel gediend is. Laat staan dat die publicatie het resultaat is van een redelijke en billijke belangenafweging. Het was onnodig en doet ernstig af aan het magistratelijke optreden dat van het Openbaar Ministerie mag en moet worden verwacht.

De lancering van deze applicatie is in strijd met de beginselen van een behoorlijke procesorde.

Desondanks heeft de rechtbank dit niet in de weg laten staan aan haar onbevangen en onbevooroordeelde blik op en oordeel over het dossier en de verdenkingen en heeft het geen gevolgen gehad voor het eerlijk verloop van het proces als zodanig. De rechtbank zal dan ook niet de zwaarste consequentie van een niet-ontvankelijkverklaring aan deze fout verbinden.

Rauwelijkse dagvaarding

Het tweede onderwerp waar de verdediging op heeft gewezen betreft de directe dagvaarding van verdachte Pulatov, zonder dat hij van de verdenking tegen hem op de hoogte was gesteld. Zij noemt dit het rauwelijks dagvaarden. Het standpunt van Pulatov had mee kunnen wegen in de beslissing tot vervolging. Ook had hij dan tegenonderzoek kunnen laten verrichten via de rechter-commissaris en niet via een openbare zitting, waarbij een voor hem gunstiger toetsingskader zou zijn gebruikt.

De door de verdediging genoemde consequenties van het direct dagvaarden leiden echter niet tot de conclusie dat sprake was van een oneerlijk proces.

De officier van justitie mag dagvaarden zonder dat een verdachte daarvan vooraf op de hoogte is gesteld.

Anders dan de verdediging suggereert heeft de rechtbank geen ander criterium gebruikt voor de beoordeling van onderzoekswensen dan de rechter-commissaris zou hebben gedaan. Zij heeft juist het ruime relevantie-criterium toegepast. Ook ziet de rechtbank niet in hoe verdachte zou zijn benadeeld door zijn onderzoekswensen op de openbare zitting te moeten doen in plaats van in de beslotenheid van het kabinet rechter-commissaris. Daar komt bij dat hij zelf mogelijkheden onbenut heeft gelaten om een openbare behandeling van zijn strafzaak te voorkomen.

Zo had de verdediging de officier van justitie kunnen verzoeken de dagvaarding in te trekken. Of had zij de rechtbank op de eerste zittingsdag kunnen vragen om een open verwijzing naar de rechter-commissaris om onderzoekswensen aan de rechter-commissaris voor te leggen. Ook heeft de verdachte zich over het rauwelijks dagvaarden niet beklaagd in het kader van een preliminair verweer dat aan een openbare inhoudelijke behandeling voorafgaat, maar pas veel later bij pleidooi, dus na de inhoudelijke behandeling.

Daarnaast heeft de verdediging van de rechtbank de gelegenheid gekregen en die ook ten volle benut om onderzoekswensen voor te leggen aan de rechtbank om zo tegen de resultaten van het opsporingsonderzoek in te kunnen brengen wat zij nodig achtte voor de verdediging.

Ook heeft de rechtbank geconstateerd dat Pulatov is gehoord ná zijn dagvaarding, maar vóórdat het onderzoek ter terechtzitting was begonnen. Bij dat verhoor in de Russische Federatie heeft Pulatov niet direct zijn kans gegrepen om zijn kant van het verhaal te vertellen en zo te pogen een openbare behandeling van zijn strafzaak te voorkomen. Hij heeft daar op advies van zijn Nederlandse advocaten verklaard zich op zijn zwijgrecht te beroepen. Wel gaf Pulatov aan dat hij wilde verklaren ten behoeve van een Nederlandse rechter, maar dat heeft hij uiteindelijk niet gedaan.

Pulatov heeft met videoboodschappen voor een wijze van eigen inbreng gekozen zonder aan te geven dat hij zich daardoor in zijn rechten beknot of te kort gedaan voelde.

Dit alles bij elkaar genomen leidt de rechtbank tot de conclusie dat het direct dagvaarden geen vormverzuim oplevert.

Eenzijdige insteek Openbaar Ministerie

Ten derde heeft de verdediging aangevoerd dat het Openbaar Ministerie geen voortdurend objectieve en kritische blik heeft gehad tijdens het onderzoek. Kern van het verweer is dat het Openbaar Ministerie zich heeft laten leiden door uitlatingen van de Oekraïense Veiligheidsdienst, de SBU, die direct na het neerstorten van vlucht MH17 zijn gedaan. Verder is veel onderzoeksmateriaal in deze strafzaak van of via de SBU verkregen.

Dat ziet de rechtbank anders. Het Openbaar Ministerie heeft zijn eigen onderzoek verricht. Voor zover gebruik is gemaakt van door of via de SBU ingebracht onderzoeksmateriaal heeft het Openbaar Ministerie de herkomst van dat materiaal nadrukkelijk onderkend. Dat heeft geleid tot behoedzaamheid en het uitvoeren van verificatie- en validatieonderzoek.

Samenstelling procesdossier

Het vierde onderwerp gaat erover dat de verdediging nog steeds twijfelt of alle relevante stukken wel zijn opgenomen in het procesdossier.

Het is zo dat het Openbaar Ministerie, ook na daarop meermalen nadrukkelijk door de rechtbank te zijn gewezen, ten onrechte niet zonder meer zelf concludeert dat bepaalde stukken relevant zijn ter opneming in het procesdossier. Die beslissing heeft het Openbaar Ministerie dan aan de rechtbank gelaten. Terwijl het Openbaar Ministerie dat zelf moet beslissen. 

De vraag wat relevant is vergt echter óók meer motivering van de verdediging dan enkel maar te stellen dat het onderzoeksdossier mogelijk ontlastende gegevens bevat. Of iets relevant is hangt immers ook af van wat de verdachte zegt over de verdenking.

Als dat standpunt ontbreekt of niet voldoende concreet is gemaakt, is de relevantie van een bepaald stuk lastiger te beoordelen. Aan dergelijke concrete standpunten heeft het tot het moment van pleidooi grotendeels ontbroken, zodat die niet mee konden worden gewogen in de vraag of bepaalde gegevens relevant zijn.

Daarnaast heeft de verdediging heel veel stukken uit het onderzoeksdossier gekregen of kunnen inzien die geen deel uitmaken van het procesdossier. Slechts uit enkele van die stukken heeft de verdediging bij pleidooi geciteerd en van nog minder daarvan om voeging in het procesdossier gevraagd. Kennelijk zat daar dus weinig relevants tussen.

Bij die stand van zaken en gelegd naast de ruime omvang van het procesdossier is de rechtbank ervan overtuigd dat het procesdossier de relevante stukken bevat om in deze strafzaak te kunnen oordelen.

Getuigen en ondervragingsrecht

Het vijfde onderwerp ten slotte is de stelling dat de verdediging van Pulatov door het zeer beperkte aantal gehonoreerde onderzoekswensen, afgezet tegen het grote aantal getuigen en deskundigen in dit complexe en langlopende onderzoek, zo zeer is beperkt in de uitoefening van haar verdedigingsrechten dat dit in strijd is met het recht op een eerlijk proces.

Ook zegt zij in de wél toegestane verhoren te zeer te zijn beperkt in haar ondervragingsrecht.

Voor wat betreft de aangebrachte beperkingen in de toegewezen en uitgevoerde verhoren ziet de rechtbank geen reden om te oordelen dat daarin door de rechter-commissaris meer beperkingen zijn aangebracht dan nodig waren ter bescherming van daarmee gediende wettelijke belangen.

En belangrijker dan het aantal toe- of afgewezen verzoeken is de vraag óf de rechtbank bepaalde verklaringen voor het bewijs zal gebruiken en, zo ja, hoe die zich dan verhouden tot de overige voor het bewijs gebruikte bewijsmiddelen. Tot een niet-ontvankelijkverklaring kan dit verweer dan ook niet leiden.





Conclusie over het vervolgingsrecht

Wat betekent het voorgaande voor het vervolgingsrecht van de officier van justitie? Er blijven twee gebreken over.

Ten eerste dat het Openbaar Ministerie en het JIT in persconferenties vrij stellig benoemden wat met vlucht MH17 zou zijn gebeurd en de verdenking die de met naam genoemde en met foto getoonde verdachten daarvan wordt gemaakt. En daarnaast het lanceren van de applicatie waarin het bewijs is opgenomen ‘wat met vlucht MH17 is gebeurd en wie daarvoor verantwoordelijk zijn’.

De rechtbank stelt voorop dat zij door die gebreken niet is beïnvloed en de verdediging hierdoor niet is beperkt in haar mogelijkheden verweer te voeren. Alles bij elkaar genomen kan niet gesproken worden van een oneerlijke procedure. Daar komt bij dat de gebreken ook in onderling verband gezien en afgezet tegen de enorme omvang van het onderzoek en het belang van de zaak de zwaarste sanctie van niet-ontvankelijk verklaring van de officier van justitie niet rechtvaardigen.





Toedracht van het neerstorten van de MH17 en waardering bewijsmateriaal

De rechtbank komt nu toe aan de bespreking van het bewijsmateriaal dat zij heeft gebruikt voor haar oordeel. Daarbij zal zij eerst stilstaan bij de oorzaak van de ramp en daarna bij de eventuele rol van de verdachten daarbij.

Op 17 juli 2014 is in Oekraïne vlucht MH17 verongelukt. Daardoor zijn 283 passagiers en vijftien bemanningsleden gedood.

De rechtbank acht wettig en overtuigend bewezen dat vlucht MH17 is verongelukt doordat deze is getroffen door een Buk-raket die is afgevuurd vanaf een landbouwveld nabij Pervomaiskyi.

Er is een overvloed aan bewijsmiddelen die deze conclusie rechtvaardigen.

Belangrijk bewijs voor de conclusie dat een raket is afgevuurd nabij Pervomaiskyi zijn foto’s van een rookspoor, ook wel inversiespoor genoemd. Dit bewijs wordt ondersteund door de verklaring van getuige M58 en door satellietbeelden van die afvuurlocatie.

Het beeld dat deze bewijsmiddelen schetsen is ook volledig terug te zien in de inhoud van tapgesprekken en op beeldmateriaal. Maar ook het vlindervormig warhead fragment van een Buk-raket dat is aangetroffen in het lichaam van een bemanningslid en stukken van een Buk-raket die zijn aangetroffen in een sponning en een spant van het vliegtuig vormen bewijs dat het een Buk-raket is geweest die werd afgevuurd. De resultaten van onderzoek door het Nederlands Forensisch Instituut (het NFI) en de Belgische Royal Military Academy (de RMA) leveren daarvoor eveneens bewijs op.

De rechtbank zal zo dadelijk nader ingaan op deze bewijsmiddelen, maar wil voordat zij daaraan begint, nog kort de volgende opmerking maken.

In het procesdossier zijn tientallen rapporten van deskundigen opgenomen. Deze al dan niet geregistreerde deskundigen zijn benoemd door de rechter-commissaris. De rechter-commissaris heeft voor hun benoeming niet alleen hun inhoudelijke deskundigheid vastgesteld, maar ook hun onafhankelijkheid en objectiviteit.

De vertegenwoordiger van het Russische Almaz-Antey beschouwt de rechtbank enerzijds als een inhoudelijk deskundig persoon. Almaz-Antey is immers ontwerper en producent van het Buk-wapensysteem. Anderzijds is Almaz-Antey een staatsbedrijf, gelieerd aan de autoriteiten van de Russische Federatie.

Het zijn nu juist deze autoriteiten die ontkennen betrokken te zijn geweest in het conflict in Oost-Oekraïne en enige betrokkenheid te hebben bij de ramp met de MH17. Daarvoor hebben de autoriteiten van de Russische Federatie bij herhaling materiaal gepresenteerd, waaruit zou moeten blijken dat niet zíj verantwoordelijk waren voor de ramp met de MH17, maar de Oekraïense autoriteiten.

Meermalen is dit zogenaamde bewijsmateriaal echter vervalst gebleken of waren daarop duidelijke sporen van manipulatie waarneembaar. Alleen daarom al doet de verbondenheid van Almaz-Antey met de autoriteiten van de Russische Federatie afbreuk aan de overtuigingskracht van haar stellingen, of die van haar vertegenwoordiger.

Daarnaast heeft Almaz-Antey ook zelf als organisatie belang bij de uitkomsten van het onderzoek, omdat haar in verband met de MH17 sancties zijn opgelegd. De rechtbank ziet de vertegenwoordiger van Almaz-Antey dan ook niet als een objectieve en onafhankelijke deskundige zoals de wet dat bedoelt.

Dat wil niet zeggen dat bevindingen en conclusies van deze vertegenwoordiger alleen al om die reden zonder waarde zijn.

Om de rechtbank van de juistheid van haar bevindingen te overtuigen had Almaz-Antey echter niet moeten volstaan met het poneren van stellingen, maar op volstrekt heldere, inzichtelijke, navolgbare en verifieerbare wijze haar bevindingen moeten onderbouwen.

Hierin is zij niet geslaagd. De enkele verwijzing naar haar lange ervaring en vele rapporten over eigen onderzoeken zijn onvoldoende om de rechtbank te laten twijfelen aan de resultaten van deskundigenonderzoek dat door wel objectieve en onafhankelijke deskundigen is uitgevoerd.

De door de verdediging van Pulatov in het geding gebrachte rapporten van een Amerikaans bureau hebben de rechtbank niet alsnóg overtuigd. De inhoud van deze rapporten komt er kort gezegd op neer dat op basis van de door Almaz-Antey gestelde uitgangspunten en bevindingen de door Almaz-Antey getrokken conclusies worden herhaald. Maar zonder enige nadere motivering of eigen onderzoek.

Zoals zal blijken hebben deze rapporten dan ook nauwelijks toegevoegde waarde.





Bespreking van de bewijsconstructie

De rechtbank zal nu nader ingaan op het bewijs.

Voor het bewijs dat vlucht MH17 is neergeschoten door een Buk-raket die vanaf het landbouwveld nabij Pervomaiskyi is afgevuurd zijn, zoals gezegd, de verschillende foto’s van een rookspoor of inversiespoor van belang.

De maker van de eerste serie foto’s is als getuige gehoord. Hij heeft verklaard dat de foto’s op 17 juli 2014 om 16.25 uur zijn genomen vanaf een balkon van zijn woning in Torez. De foto’s, de camera en de geheugenkaart zijn onderzocht door het NFI. Er zijn geen aanwijzingen dat het beeld op de betreffende foto’s is gemanipuleerd. Het tijdstip waarop de foto’s zijn gemaakt is geverifieerd door het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut (het KNMI).

Op basis van het onderzoek naar de landschapskenmerken op de foto’s, concludeert de rechtbank dat de foto’s in Torez zijn gemaakt en dat het inversiespoor zijn oorsprong vindt in de richting van Pervomaiskyi. Deze conclusies, gecombineerd met het tijdstip waarop de foto’s zijn gemaakt en uitgaande van de positie van de MH17 op het moment dat die van de radar verdween, rechtvaardigen het oordeel dat deze foto’s het inversiespoor tonen van een raket die is afgevuurd vanuit de richting van Pervomaiskyi in de richting van de MH17 rondom het tijdstip dat de MH17 is neergestort.

Daarnaast bevat het dossier nog twee andere foto’s van een inversiespoor die op internet zijn gevonden. De maker van deze foto’s is niet achterhaald. Wel is vastgesteld dat de foto’s zouden zijn ge-upload op 17 juli 2014. En als zogenoemde ‘File Modification Date’ 17 juli 2014 16.22 uur hebben. De landschapskenmerken op deze foto plaatsen de maker ervan in een flatgebouw midden in Snizhne en duiden op een inversiespoor in zuidelijke richting, waar Pervomaiskyi ligt. Ook deze foto’s zijn onderzocht door het KNMI.

De foto’s vanuit Torez en Snizhne geven ieder voor zich slechts een richting aan van de oorsprong van het inversiespoor. Maar in samenhang bezien en rekening houdend met de glooiing in het landschap, kruisen die richtingen elkaar iets ten westen van Pervomaiskyi.

De rechtbank gebruikt verder de verklaringen van getuige M58. Hij is een belangrijke ooggetuige en heeft heel uitgebreid en gedetailleerd verklaard.

M58 heeft verklaard dat hij behoorde tot de verkennersgroep onder het commando van verdachte Kharchenko. Op de middag dat de MH17 werd neergeschoten bevond hij zich bij een checkpoint vlak bij een kruispunt op de weg tussen Snizhne en Marinovka.

Uit de plek waar getuige M58 het kruispunt op een satellietfoto heeft ingetekend in combinatie met de tekeningen die hij van het kruispunt heeft gemaakt en hetgeen hij erover heeft verklaard, blijkt dat het gaat om het kruispunt op de T0522, iets ten westen van Pervomaiskyi. In die middag stond M58 op enig moment in een veld in de noordwestelijke hoek van het kruispunt.

Hij stond bij de tent of tenten die in dat veld waren opgezet en hoorde iets over de onverharde weg rijden in het veld ten zuiden van het veld waar hij stond. Hij omschrijft het geluid als dat van rupsbanden van een tank. Even later hoorde hij een harde explosie en zag hij een raket die een rookspoor achter liet slingerend vliegen.

Hij zag hoe het vliegtuig na de ontploffing van de raket naar beneden viel. Toen hij vervolgens naar het kruispunt liep en het veld ernaast inkeek zag hij een Buk-TELAR die een raket miste. De Buk-TELAR passeerde hem vervolgens op het kruispunt. De rechtbank overweegt dat het veld waarover M58 verklaart dat hij daar de Buk zag staan die een raket miste, exact de omgeving is waar het rookspoor op de zojuist besproken foto’s uit Torez en Snizhne ontstaat.

De verdediging heeft op basis van een rapport van een rechtspsycholoog betoogd dat de verklaringen van M58 onbetrouwbaar zijn vanwege een groot aantal gebreken daarin.

Met het Openbaar Ministerie constateert de rechtbank dat die voorbeelden van vermeende gebreken zodanig vaak berusten op een onjuiste weergave van de verklaringen zelf of van de omstandigheden waaronder de verklaringen zijn afgelegd, dat de rechtbank de conclusies die in het rapport worden getrokken naast zich neer legt.

Dit neemt niet weg dat de rechtbank zélf de betrouwbaarheid van getuige M58 en zijn verklaringen moet beoordelen. Daarover merkt de rechtbank het volgende op.

De juistheid van de verklaring van M58 als het gaat over zijn deelname aan de gevechten aan de zijde van de DPR kon op veel onderdelen worden geverifieerd. Niet alleen met openbare informatie, maar ook aan de hand van niet met het publiek gedeelde informatie. Daarom ziet de rechtbank geen reden om aan zijn verklaringen over die deelname te twijfelen. Dat geldt ook voor zijn aanwezigheid op het betreffende kruispunt op de dag dat de MH17 is neergestort.

Maar daarmee is nog steeds niet gezegd dat er geen reden is om te twijfelen aan de kern van zijn verhaal over wat er die dag is gebeurd. M58 heeft namelijk gedurende zijn verschillende verhoren op onderdelen inconsistent verklaard.

In het vonnis heeft de rechtbank uitgebreid uiteengezet waarom zij bij het bestuderen van de verhoren en de wijze waarop het contact met M58 is verlopen geen enkele aanwijzing heeft gevonden dat die inconsistenties het gevolg zijn van bewúste onwaarheden. M58 heeft dus niet leugenachtig verklaard.

Dat neemt niet weg dat de rechtbank toch ook moet nagaan of die inconsistenties in zijn verklaring afdoen aan de bewijswaarde van de kern van zijn verhaal: het kan zijn dat zijn geheugen hem in de steek laat.

De rechtbank heeft opgemerkt dat M58 in opvolgende verhoren vaak nog eens ingaat op dingen die hij in eerdere verklaringen heeft gezegd en deze vervolgens corrigeert.

De rechtbank vindt het vanwege het tijdsverloop en de hectische situatie niet verwonderlijk dat bij M58 een bepaalde mate van onzekerheid bestaat. Dat betreft details waarvan hij zich op het moment dat hij ze waarnam niet bewust was dat ze belangrijk konden worden.

Bijvoorbeeld het tijdstip waarop en de precieze plek waar hij zich bevond, de precieze afstand tussen de Buk-TELAR en het kruispunt en hoe hoog het vliegtuig vloog.

Dit betekent enerzijds dat de bewijswaarde van de verklaring van M58 met betrekking tot dergelijke details niet groot is, maar anderzijds dat die inconsistenties niets afdoen aan zijn verklaring als het gaat om waarnemingen die vanwege hun aard een veel diepere impact moeten hebben gemaakt. Dat betreft het daadwerkelijk afschieten van een Buk-raket. En de vreugde over het raken van een militair vliegtuig en het omslaan van die vreugde in ontzetting als kort daarna blijkt dat niet een militair vliegtuig maar een passagiersvliegtuig is geraakt. Over dergelijke indrukwekkende zaken twijfelt hij geen moment.

Naar het oordeel van de rechtbank is de verklaring van M58 dan ook betrouwbaar.

Ook is het gebruik van de verklaringen van M58 niet in strijd met een eerlijk proces.

De verdediging heeft deze getuige namelijk meerdere dagen lang kunnen horen bij de rechter-commissaris. Daarbij hebben verdediging en Openbaar Ministerie uitgebreid vragen kunnen stellen. M58 heeft alle gestelde vragen ook beantwoord. In de uitvoering van het verhoor waren wel wat beperkingen, maar die waren nodig ter bescherming van de getuige.

Verder staat de verklaring van M58 in de totale bewijsconstructie niet alleen. Het bewijs bevat namelijk ook gevalideerde foto’s, video’s, tapgesprekken, zendmastgegevens en deskundigenrapporten.

Zo bevat het dossier ook een analyse van satellietfoto’s van het landbouwveld. Deze geeft steun aan de conclusie dat het door M58 aangewezen landbouwveld de afvuurlocatie is. Uit een vergelijking van de satellietfoto van dit landbouwveld gemaakt op 16 juli met die van 20 en 21 juli 2014 blijkt dat meerdere wijzigingen zijn opgetreden in die periode die kunnen duiden op het tussentijds afvuren van een raket.

Daarbij gaat het om een donker gekleurd driehoekig deel van het veld in de noordwestelijke hoek van het veld. De journalist die op 22 juli 2014 dat deel van het veld heeft gezien en gefilmd sprak over brandsporen. Het afvuren van een Buk-raket veroorzaakt een steekvlam, die brand kan veroorzaken.

Verder zijn sporen te zien die het verkleurde stuk veld inlopen en meer dan drie meter breed zijn, net als die van een Buk-TELAR. Die sporen staan in de hoek die het KNMI op basis van de windrichting als meest waarschijnlijke afvuurhoek in dat stuk veld heeft aangewezen.

Die noordzijde van het veld voldoet ook aan de eisen voor de inzet van een Buk-TELAR. Het terrein is toegankelijk, door een checkpoint van de separatisten beveiligd en vrij van hoogspanningskabels. Daarnaast is het veld het hoogste punt in een straal van vijf kilometer en door de bomenrijen minimaal zichtbaar. Bij hoog vliegende doelen is de afstand van een Buk-TELAR tot de bomenrij minder van belang. Ook kan in die bomenrij direct dekking worden gezocht.

Daar komt bij dat in meerdere afgeluisterde telefoongesprekken tussen separatisten in de ochtend van 17 juli 2014 wordt gesproken over een Buk die eraan komt en die naar ‘Pervomaiske’ moet. Dat acht de rechtbank bijzonder overtuigend bewijs dat dit veld bij Pervomaiskyi de afvuurlocatie is geweest en dat het ging om een Buk-raket.

De bewijskracht van de inhoud van deze gesprekken wordt nog eens versterkt door het feit dat het beeld dat uit de gesprekken naar voren komt over waar de Buk-TELAR vandaan komt en waar die naartoe moet, wordt bevestigd door de zendmastgegevens. Kort gezegd, de verplaatsing van de telefoons van degenen die blijkens de tapgesprekken met het transport waren belast komt overeen met de route die de Buk-TELAR aflegde.

In meerdere gevallen is de Buk-TELAR ook op beeld vastgelegd op een tijdstip dat past op deze route tot vlak voor Pervomaiskyi. Zo is de Buk-TELAR vanuit Donetsk in oostelijke richting via Makiivka, Zuhres en Torez verplaatst naar Snizhne.

De rechtbank wijst in dit verband op de foto gemaakt op de Illicha Avenue in Donetsk, de video gemaakt bij de Motel rotonde in Donetsk, de video bij Makiivka, de video in Zuhres en de foto én video in Torez, waarop te zien is hoe een Buk-TELAR op telkens dezelfde specifieke Volvo dieplader met witte cabine wordt vervoerd in de richting van Snizhne.

Op de beelden uit Donetsk is bovendien duidelijk te zien dat op de Buk-TELAR groene Buk-raketten met een witte kop liggen. Op de video gemaakt bij Makiivka heeft de rechtbank gezien dat het er op dat moment vier zijn.

Op de foto en video van een Buk-TELAR die vanuit Snizhne naar het zuiden in de richting Pervomaiskyi rijdt staat een Buk-TELAR die niet op een dieplader wordt vervoerd, maar op dat moment zelfstandig rijdt.

Dát wijst erop dat de Buk-TELAR niet ver van de beoogde inzetlocatie is. Op het moment waarop deze video is gemaakt is de Buk-TELAR daadwerkelijk slechts een paar kilometer van het betreffende veld nabij Pervomaiskyi verwijderd.

Op de video die in Luhansk is gemaakt in de vroege ochtend van 18 juli 2014 ziet de rechtbank dat één raket ontbreekt. Aan de hand van de verklaring van getuige S21, tapgesprekken en zendmastgegevens heeft de rechtbank vastgesteld dat het diezelfde Buk-TELAR is.

Deze beelden zijn zo veel mogelijk geverifieerd met betrekking tot locatie en tijdsbepaling en op authenticiteit onderzocht. Er zijn geen sporen van manipulatie aangetroffen.

Ten slotte baseert de rechtbank haar overtuiging dat een Buk-raket op de MH17 is afgevuurd en de MH17 daadwerkelijk heeft neergeschoten op de bevindingen van de onderzochte fragmenten die op de rampplek zijn aangetroffen en van een wapen afkomstig zijn.

De rechtbank heeft daarbij gelet op fragmenten die zowel specifiek zijn voor een bepaald wapen en tegelijkertijd een evidente relatie hebben met de oorzaak van de ramp, bijvoorbeeld omdat ze zijn teruggevonden in lichamen van slachtoffers of zaten vastgeklemd in wrakstukken en dus van het wapen afkomstig moeten zijn.

In het lichaam van één van de bemanningsleden in de cockpit is een specifiek fragment aangetroffen. De rechtbank herkent zelf in dit fragment een duidelijke incomplete vlindervorm.

Uit het onderzoek blijkt verder dat dit fragment qua elementsamenstelling niet of nauwelijks kan worden onderscheiden van en behoort tot dezelfde groep als andere fragmenten die zijn veiliggesteld uit de lichamen en wrakstukken. Ook blijkt daaruit dat deze fragmenten niet of nauwelijks van vlinderfragmenten uit één van de referentie Buk-warheads van het nieuwe type kunnen worden onderscheiden.

De verdediging heeft onder verwijzing naar onderzoek van Almaz-Antey aangevoerd dat het aangetroffen fragment niet dat van het unieke vlindervormige fragment kan zijn omdat het daarvoor te licht is.

De rechtbank overweegt echter dat uit de arenatest met een hele raket met een Buk-warhead van het nieuwe type volgt dat warhead fragmenten door detonatie opbreken in kleinere stukken. Sommige vlindervormige fragmenten met een oorspronkelijk gewicht van 8,1 gram wogen na detonatie slechts 2,5 gram.

Daarmee lijkt het mogelijk dat het aangetroffen fragment met een gewicht van 5,7 gram ook op basis van dat gewicht oorspronkelijk een vlindervormig fragment is geweest dat uniek is voor een warhead van het nieuwe type.

Een tweede fragment dat de rechtbank van belang vindt is de groene prop die vastgeklemd is aangetroffen in de sponning van het linker cockpitraam. Deze prop is onderzocht en geconcludeerd is dat de prop overeenkomt met de grondplaat van zowel het oude als het nieuwe type Buk raket. Gelet op de vele uiterlijke overeenkomsten die de rechtbank ook zelf heeft gezien bestaat geen enkele twijfel dat de groene prop een deel van een dergelijke grondplaat is.

Dat geldt eveneens voor een metalen deel dat opgerold en vastgeklemd in een spant is aangetroffen. Ook dit metalen deel is onderzocht op uiterlijke kenmerken zoals vorm, strepen en sporen. Geconcludeerd is dat het deel overeenkomt met de schuifplaat van deze beide Buk rakettypen. Ook deze waarnemingen heeft de rechtbank zelf kunnen doen. En de samenstelling van dit deel komt overeen met een specifiek onderdeel van zowel het oude als het nieuwe type Buk raket. De dynamisch ingeslagen prop en het metalen deel zijn volgens de deskundige van de RMA uniek voor een Buk-wapensysteem.

Gelet op waar ze zijn aangetroffen moeten het vlinderfragment, de prop en het metalen deel van het wapen afkomstig zijn dat de MH17 heeft getroffen. Deze voorwerpen identificeren op basis van hun uiterlijke kenmerken in samenhang met hun metallurgische samenstelling het wapen als een Buk-raket. Geen van dergelijke aan de oorzaak van de ramp gerelateerde fragmenten wijst in de richting van een ander wapen dan een Buk-raket. Daarom kent de rechtbank aan deze bewijsmiddelen grote overtuigingskracht toe.

Resumerend overweegt de rechtbank dat ieder van de genoemde bronnen, de foto’s vanuit Torez en Snizhne, de verklaringen van M58, de satellietbeelden, de tapgesprekken en zendmastgegevens, de foto’s en video’s van een Buk-TELAR op 17 en 18 juli 2014 en de bevindingen met betrekking tot het fragment in het lichaam, de voorwerpen in het spant en de sponning van het vliegtuig, op zichzelf al sterk bewijs vormen voor de conclusie dat de MH17 daadwerkelijk is geraakt door een Buk-raket. Maar in onderling verband en samenhang bezien acht de rechtbank daarover geen enkele redelijke twijfel mogelijk.

Pulatov heeft als verklaring gegeven dat de telefoongesprekken bedoeld waren om te misleiden en de vijand de indruk te geven dat er een Buk-TELAR was terwijl dit niet daadwerkelijk het geval was, althans dat deze Buk-TELAR niet zou functioneren.

De rechtbank acht dit volstrekt onaannemelijk. Uit het gebruikte bewijsmateriaal blijkt dat er wel degelijk een Buk-TELAR met raketten in de richting van Pervomaiskyi reed die vanaf een landbouwveld daar daadwerkelijk een Buk-raket heeft afgevuurd, die de MH17 heeft neergehaald. Dit verweer is dan ook ruimschoots ingehaald door het bewijs.

Enkele verdachten en andere personen hebben buiten de zittingszaal gesuggereerd dat de bewijsmiddelen zoals beeld- en geluidsmateriaal zijn gemanipuleerd. Daarover merkt de rechtbank op dat die suggestie eraan voorbij gaat dat het hier niet om één enkele foto, video of tapgesprek gaat, maar om een veelheid aan soorten bewijsmateriaal dat in veel gevallen snel beschikbaar kwam.

Het is in de ogen van de rechtbank ondenkbaar dat een dergelijke hoeveelheid bewijsmateriaal van verschillende aard, zo snel, degelijk en consistent kon worden gefabriceerd, zonder enig spoor na te laten.

Het bewijsmateriaal is namelijk door verschillende experts, vanuit verschillende disciplines, uit verschillende landen die geen betrokkenheid hebben met het conflict, grondig onderzocht en er is geen spoor van manipulatie gevonden.

Moet het Zaroshchenske zijn geweest?

De verdediging van Pulatov heeft betoogd dat de Buk-raket moet zijn afgevuurd vanaf een locatie nabij Zaroshchenske. Daarbij heeft zij verwezen naar de bevindingen in de rapporten van Almaz-Antey en hetgeen de vertegenwoordiger van Almaz-Antey hierover heeft verklaard bij de rechter-commissaris.

Aan de bevindingen van Almaz-Antey kan de rechtbank slechts enige waarde toekennen als die verifieerbaar zijn en de redeneringen volstrekt helder, inzichtelijk en navolgbaar zijn.

De rechtbank constateert echter dat de deskundigen van het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum (het NLR) en de Belgische Royal Military Academy (de RMA) het met elkaar eens zijn dat de methoden en uitgangspunten van Almaz-Antey niet inzichtelijk zijn.

En juist omdat de methoden en uitgangspunten van Almaz-Antey die duiden op een afvuurgebied nabij Zaroshchenske voor de andere deskundigen niet helder, inzichtelijk en navolgbaar zijn, en daarmee ook niet verifieerbaar voor de rechtbank, ontberen de rapporten en bevindingen van Almaz-Antey en diens vertegenwoordiger dan ook enige overtuigingskracht.

Het al eerder genoemde Amerikaanse bureau heeft zich ook uitgelaten over het berekende afvuurgebied. In deze rapportage wordt kritiek geuit op de bevindingen van het NLR en de RMA. Tegelijkertijd wordt met een niet gemotiveerde verwijzing naar de bevindingen en uitgangspunten van Almaz-Antey betoogd dat de conclusies van Almaz-Antey de juiste zijn.

De rapportage van het Amerikaanse bureau maakt evenwel niet alsnog inzichtelijk waarom deze uitgangspunten, bevindingen en conclusies de juiste zouden zijn en verleent daarmee dus niet alsnog de noodzakelijke overtuigingskracht aan de berekeningen van Almaz-Antey.

De vraag kan worden gesteld of het desondanks mogelijk is dat het afvuurgebied nabij Zaroshchenske moet worden gezocht. En of er voldoende onderzoek is gedaan naar de mogelijkheid van een ander scenario dan het hoofdscenario. Het JIT heeft los van het hoofdscenario wel degelijk andere scenario’s uitgebreid onderzocht, maar heeft deze om vele overtuigende redenen terzijde geschoven.

Maar wat daar ook van zij, die andere mogelijkheden worden al uitgesloten door wettige en overtuigende bewijsmiddelen die naar het oordeel van de rechtbank onomstotelijk en sluitend aantonen dat het een Buk-raket was, die werd afgevuurd vanaf een landbouwveld nabij Pervomaiskyi en die de MH17 heeft neergehaald. Het volledig uitlopen van andere onderzoekslijnen is dan niet meer nodig.

Ten slotte heeft de verdediging van Pulatov onder verwijzing naar een rapport van het Amerikaanse bureau gewezen op het volgens haar meer aannemelijke alternatieve scenario dat een Oekraïense Buk-TELAR vanuit een gebied iets ten oosten van Zaroshchenske een Buk-raket moet hebben afgevuurd op een vliegtuig van Air India dat vanuit het oosten de grens met de Russische Federatie was gepasseerd.

De rechtbank stelt voorop dat ook dit scenario reeds wordt weerlegd door de hiervoor al besproken bewijsmiddelen en daarmee dus geen alternatief scenario is dat niet-strijdig is met de bewijsmiddelen. Maar er zijn meer redenen waarom dit scenario naar het rijk der fabelen moet worden verwezen.

Op het moment van afvuren was het vliegtuig van Air India ver buiten het bereik van de Buk-raket. En dan is het technisch niet mogelijk een Buk-raket af te vuren.

101

2

Daar komt bij dat de werking van de radar echo’s uitsluit dat de on-board ontvanger van de Buk-raket tijdens zijn vlucht een signaal van de MH17 zou hebben kunnen oppikken. De radar van de Buk-TELAR zou immers doorlopende signalen uitzenden binnen een hoek van tien graden naar het oosten in de richting van de Air India, het vermeende oorspronkelijke doel. Omdat de MH17 op dat moment vanuit een andere, namelijk noordwestelijke richting aan kwam vliegen kunnen deze stralen dan ook onmogelijk de MH17 hebben bereikt en door de MH17 zijn weerkaatst.

Ook betwijfelt de rechtbank of een Buk-raket – afgevuurd in oostelijke richting – beschikt over zodanige wendbaarheid dat die in staat zou zijn om gedurende zijn vlucht de u-bocht te maken die nodig zou zijn geweest om de MH17 te kunnen raken. De rechtbank acht het echter niet noodzakelijk dit te onderzoeken, gelet op de eerder genoemde technische redenen die dit scenario sowieso al uitsluiten.

De rechtbank acht het evenmin relevant en dus niet noodzakelijk de rapporteurs verbonden aan het Amerikaanse bureau als deskundigen te horen wegens het eerdergenoemde gebrek aan geloofwaardigheid en overtuigingkracht van de rapportages van dit bureau. Het voorwaardelijke verzoek daartoe wijst de rechtbank dan ook af.

MH17 werd dus neergeschoten door een Buk-raket die vanaf een landbouwveld nabij Pervomaiskyi vanaf een TELAR op de MH17 werd afgevuurd.









Rol van de verdachten en de juridische duiding daarvan

De rechtbank heeft uit een grote hoeveelheid tapgesprekken afgeleid wat er in de dagen voorafgaande aan het neerstorten van de MH17 in Oost-Oekraïne gebeurde.

Uitgebreid onderzoek naar de betrouwbaarheid en authenticiteit van tapgesprekken heeft geen aanwijzingen opgeleverd dat dat materiaal niet betrouwbaar of niet authentiek is. Ook is op overtuigende wijze onderzocht wie aan de gesprekken hebben deelgenomen.

De rechtbank concludeert op basis van dit onderzoek dan ook dat alle door haar voor het bewijs gebruikte tapgesprekken door de verdachten zijn gevoerd met de aan hen toegeschreven telefoonnummers. En dat die gesprekken authentiek en niet gemanipuleerd zijn.

Het procesdossier bevat verder een grote hoeveelheid foto- en videomateriaal. Dit foto- en videomateriaal is, zoals eerder opgemerkt, onderzocht op echtheid en authenticiteit, maar ook op het punt van tijdstip en plaats van de gebeurtenissen die op het materiaal te zien en te horen zijn. In een aantal gevallen is de maker van het beeldmateriaal gehoord of andere personen die aanwezig waren tijdens het opnemen van het beeldmateriaal. Waar mogelijk is de opnameapparatuur onderzocht.

De rechtbank heeft ook zelf opdracht gegeven tot nader deskundigenonderzoek. Onder meer aan een video van een zelfstandig rijdende Buk-TELAR in Snizhne en een foto van een Buk-TELAR op een trailer in Donetsk. Bij dit onderzoek zijn geen sporen van manipulatie aangetroffen.

In het vonnis omschrijft de rechtbank een groot aantal tapgesprekken en beeldmateriaal en trekt daaruit een aantal conclusies met betrekking tot de gedragingen van de verdachten en hun rol.

Zo stelt de rechtbank vast dat in de nacht van 16 op 17 juli 2014 door DPR-strijders een Buk-TELAR is aangevoerd vanuit de Russische Federatie. De behoefte aan dergelijk afweergeschut bestond al langere tijd en na zware gevechten op 16 juli 2014 waarbij de DPR grote verliezen leed zonder zich afdoende te kunnen verweren tegen aanvallen vanuit de lucht was het systeem erg welkom.

De in de nacht en vroege ochtend aangevoerde Buk-TELAR werd vanuit Donetsk doorgestuurd naar de frontlinie bij de doorgang, de zogenoemde corridor, tussen Snizhne en de grens met de Russische Federatie ten zuiden daarvan. En in de middag van 17 juli 2014 werd die Buk-TELAR in door de DPR bezet gebied nabij Pervomaiskyi ingezet in hun strijd tegen het Oekraïense leger. Als gevolg van die inzet is vlucht MH17 neergehaald. Met noodlottige gevolgen.

Nadat duidelijk was geworden dat deze ramp zich had voorgedaan door de inzet van de Buk-TELAR is die snel weer afgevoerd naar de Russische Federatie, in de verwachting dat zo een internationaal schandaal was voorkomen.

Uit de bewijsmiddelen is duidelijk geworden dat de feitelijke komst van de Buk-TELAR is geïnitieerd door verdachte Dubinskiy en dat het transport van de Buk-TELAR naar en van de afvuurlocatie onder zijn directe leiding is georganiseerd en aangestuurd.

Bij dat transport was een directe en actieve rol weggelegd voor verdachte Kharchenko, die de begeleiding van de Buk-TELAR vanaf Donetsk naar Pervomaiskyi daadwerkelijk heeft verzorgd en geregeld. Ook zorgde Kharchenko ervoor dat de Buk-TELAR bij de uiteindelijke afvuurplek werd bewaakt en beschermd.  De begeleiding en bewaking van de Buk-TELAR tijdens het vervoer naar en op de geschikte plek is een cruciale taak en levert een wezenlijke bijdrage aan de inzet van de Buk-TELAR.

Verdachte Pulatov was van de komst en de aanwezigheid van de Buk-TELAR op de hoogte gesteld door Dubinskiy. Verdachte Pulatov heeft verdachte Kharchenko die op 17 juli 2014 in de ochtend de Buk-TELAR begeleidde, ontmoet bij de Furshet in Snizhne en daar de Buk-TELAR gezien. De inzet van de Buk-TELAR vond plaats in het kader van de gevechten die op 17 juli 2014 en de daaraan voorafgaande dagen plaatsvonden ten zuiden van Snizhne. Deze gevechten waren bedoeld  om in dat gebied een doorgang te creëren naar de Russische Federatie, de zogenoemde corridor.

Het was verdachte Pulatov die in opdracht van verdachte Dubinskiy voorverkenningen had verricht voor die corridor en die een coördinerende taak had in het creëren en het verdedigen daarvan. Op 17 juli 2014 was verdachte Pulatov drukdoende om aan zijn verantwoordelijkheden met betrekking tot die corridor uitvoering te geven.

Verdachte Girkin was in de maanden voorafgaand aan, op en na 17 juli 2014 als minister van Defensie de militaire leider van de DPR. Hij was verantwoordelijk voor de opbouw en de inzet van het militaire arsenaal en voor de inzet van de DPR-strijders. Hij gaf sturing en leiding aan de strijd tegen het Oekraïense leger, overlegde daartoe met zijn commandanten in het veld en gaf hun concrete strategische opdrachten. Hij voerde besprekingen met de LPR en met verantwoordelijken in Moskou. En hij riep de hulp in van Moskou ten behoeve van en tijdens de gevechten.

De rechtbank constateert dat op grond van het procesdossier niet kan worden vastgesteld hoe de bemanning van de Buk-TELAR heeft gehandeld bij het afvuren van de Buk-raket op de MH17.

Evenmin blijkt uit het dossier wie de opdracht heeft gegeven om een raket af te vuren en waarom dat is gebeurd. Toch is ook zonder die specifieke kennis het nodige te zeggen over de inzet van een Buk-TELAR. Dat is namelijk van belang voor de juridische duiding door de rechtbank.

Een Buk-wapensysteem is primair bedoeld om vliegtuigen neer te schieten. De enorme vernietigende kracht van het wapen en de gevolgen daarvan heeft de rechtbank ook zelf bij de schouw waargenomen. De kans dat inzittenden van een vliegtuig de aanval met een Buk-raket overleven is nihil. Iedereen die een specialistisch, kostbaar wapen als een Buk-TELAR inzet zal zich hiervan bewust zijn.

In het zogenoemde doelbepalingsproces dat voorafgaat aan het afvuren van een Buk-TELAR wordt eerst een doel bepaald. Vervolgens vindt controle van het doel plaats en wordt de beslissing genomen al dan niet een raket op dat doel af te vuren.

Deze stappen en beslissingen hangen niet alleen samen met de technische werking van een Buk-TELAR, maar zijn ook voorgeschreven bij het uitvoeren van gevechtshandelingen volgens het internationale humanitaire recht. Daarbij komt aan de orde of de inzet van het wapen leidt of kan leiden tot schade aan objecten of tot slachtoffers die niet worden beoogd.

Dat kan aanleiding zijn van de inzet van het wapen af te zien of deze af te breken, bijvoorbeeld als wordt ingezien dat het doel een burgervliegtuig blijkt te zijn.

Het gebruik van een Buk-TELAR vergt bovendien een goed opgeleide bemanning. Verder kan het wapen niet zomaar worden ingezet. Die inzet vraagt de nodige voorbereiding, waaronder het bepalen van en vervoer naar een locatie waar het wapen gebruikt kan worden.

Het in gereedheid brengen van het systeem en het daadwerkelijk afvuren van een raket verlopen via een bepaalde procedure. Deze bestaat uit meerdere stappen hetgeen betekent dat het afvuren van een Buk-raket niet per ongeluk gebeurt. Ook niet in een opwelling, maar zeer bewust en doordacht volgens een door technische vereisten voorgeschreven werkwijze.

Naar het oordeel van de rechtbank kan dan ook worden gezegd dat sprake is van opzet en een zeker beraad over het afvuren van de raket op het betreffende doel. Gelet op de aard van het wapen en het doel waarop het wordt afgevuurd is volstrekt duidelijk wat de gevolgen van het afvuren zullen zijn. Dat is namelijk het doen verongelukken van het vliegtuig en het om het leven komen van de inzittenden ervan.

De rechtbank is van oordeel dat het er alle schijn van heeft dat de Buk-raket weliswaar opzettelijk is afgevuurd, maar dat werd gedacht dat het een militair vliegtuig was en niet een burgervliegtuig. In zoverre moet het een vergissing zijn geweest. Een dergelijke vergissing doet echter niet af aan het opzet en de voorbedachte raad.

Daarbij is ook van belang dat de verdachten door het ontbreken van een combattantenimmuniteit net als iedere andere burger niet gerechtigd waren om op welk vliegtuig dan ook te schieten, ook niet op een militair vliegtuig, en daarbij de militaire inzittenden te doden. De gerealiseerde criminele handeling van het neerhalen van een vliegtuig en het doden van de inzittenden lag dan ook al in het oorspronkelijke plan besloten.

Wat betekent dit voor de beoordeling van de aan de verdachten tenlastegelegde feiten?

De rechtbank stelt voorop dat zij geen bewijs ziet dat de verdachten een hecht samenwerkende dadergroep waren die zich specifiek bezighield met het neerschieten van Oekraïense luchtvaartuigen, zoals het Openbaar Ministerie stelt. Daarin kan dus geen basis worden gevonden voor een strafrechtelijke aansprakelijkheid van de verdachten. Daarom heeft de rechtbank verder gekeken naar de feitelijke handelingen van de verdachten.

De rechtbank heeft daarbij eerst per verdachte beoordeeld of hij kan worden gezien als een medepleger, doordat hij zelf een bijdrage heeft geleverd aan de inzet van de Buk-TELAR die van voldoende gewicht is en of hij daarbij bewust en nauw heeft samengewerkt met anderen.

Als dit niet het geval is, dan heeft de rechtbank beoordeeld of de verdachte desondanks verantwoordelijk kan worden gehouden voor de bijdragen van anderen aan de inzet. Dit laatste wordt het functionele plegen genoemd.

In de jurisprudentie van de Hoge Raad zijn voor deze functionele verantwoordelijkheid een aantal voorwaarden ontwikkeld. Kort gezegd komt het erop neer dat ten eerste moet vaststaan dat de verdachte aanvaardt dat het misdrijf wordt gepleegd, of dat hij dit gewoonlijk aanvaardt. Ten tweede moet vaststaan dat de verdachte in de positie verkeert om erover te beschikken of het misdrijf wordt gepleegd, met andere woorden dat hij er zeggenschap over heeft, dat hij het kan maken of breken.

De benadering van de rechtbank is hierbij omgekeerd aan die van Openbaar Ministerie. De rechtbank vindt het passender om eerst de eventuele eigen concrete bijdrage van een verdachte aan het misdrijf te beoordelen. Pas als de conclusie is dat iemand niet zelf als dader of mededader kan worden gezien, is de rechtbank toegekomen aan de vraag of deze verdachte dan als functioneel pleger moet worden aangemerkt omdat hij verantwoordelijk is voor de bijdrage van een ander.

Tot zover het juridisch kader. De rechtbank zal nu de gedragingen van de verdachten beoordelen in het licht van dit kader.

Kharchenko had van zijn hiërarchisch meerdere Dubinskiy de opdracht gekregen om de Buk-TELAR te vervoeren, begeleiden en bewaken tot aan de uiteindelijke afvuurlocatie bij Pervomaiskyi. Kharchenko heeft die opdracht uitgevoerd, waarbij hij onder meer opdrachten heeft gegeven aan zijn onderschikten bij de uitvoering van die taken. Ook heeft hij Dubinskiy achteraf geïnformeerd over de succesvolle inzet van de Buk-TELAR en het veiligstellen daarvan. Daarnaast heeft hij, wederom in opdracht van Dubinskiy, de afvoer van de Buk-TELAR geregeld.

De rechtbank ziet Kharchenko als meewerkend voorman bij essentiële handelingen die hebben bijgedragen aan het daadwerkelijk afvuren van de Buk-raket. Zijn inzet en betrokkenheid vooraf, maar ook bij de afvoer van de Buk-TELAR naar de Russische Federatie vormden wezenlijke bijdragen aan de uiteindelijke inzet van de Buk-TELAR op de afvuurlocatie. Voor zover Kharchenko zelf meewerkte aan die uitvoering deed hij dat in nauwe en bewuste samenwerking met andere betrokkenen bij de inzet, waaronder de bemanning. Aldus is Kharchenko te beschouwen als medepleger van de beide ten laste gelegde feiten.

In feitelijke en juridische zin is hij echter ook strafrechtelijk verantwoordelijk voor de bijdrage van zijn ondergeschikten aan de inzet van de Buk-TELAR. Hij was immers niet alleen op de hoogte van de plannen met betrekking tot de inzet van de Buk-TELAR, maar heeft zijn ondergeschikten opgedragen hieraan een wezenlijke bijdrage te leveren, met name bestaande uit het begeleiden van de Buk-TELAR, het bewaken van de Buk-TELAR bij het veld en nadien het afvoeren van de Buk-TELAR.

Omdat de rechtbank de eigen bijdrage van Kharchenko aan de inzet van de Buk-TELAR reeds kwalificeert als medeplegen, komt de rechtbank aan de kwalificatie van zijn aansturing van ondergeschikten als functioneel (mede)pleger niet toe. De rechtbank verklaart daarom ten aanzien van Kharchenko het telkens primair onder 1 en 2 tenlastegelegde (klassieke) medeplegen bewezen.

Dubinskiy heeft als hoge leidinggevende binnen de DPR in de nacht en vroege ochtend van 16 op 17 juli 2014 in de aanvoer van de Buk-TELAR vanuit de Russische Federatie een initiërende en organiserende rol vervuld en op 17 juli 2014 een sturende rol als opdrachtgever voor het vervoer en de bewaking van die TELAR naar de plaats van afvuren. De uitvoering daarvan liet hij over aan ondergeschikten die hij daartoe de nodige bevelen gaf en tot wie hij dus in een gezagsverhouding stond als hun meerdere. De rechtbank acht deze gedragingen van zodanig wezenlijk en materieel belang voor de uitvoering van het delict dat deze gedragingen als medepleeghandelingen kunnen worden aangemerkt.

Dubinskiy heeft daarbij ten minste nauw en bewust samengewerkt met Kharchenko en de bemanning. Een en ander vindt bovendien bevestiging in het handelen van Dubinskiy bij het afvoeren van de Buk-TELAR na gebruik. Ten aanzien van Dubinskiy kunnen daarom de onder 1 en 2 telkens primair ten laste gelegde feiten als (klassiek) medepleger wettig en overtuigend bewezen worden verklaard.

Girkin was op operationeel niveau de hoogste militaire leider van de DPR en daarmee (eind)verantwoordelijk voor de inzet van de militaire middelen in en voor de DPR. Uit de tapgesprekken blijkt dat Girkin zeer regelmatig contacten onderhield met Moskou over materieel en het krijgen van concrete militaire steun, waaronder luchtafweer met getrainde specialisten om Oost-Oekraïne te kunnen behouden. Dit kan geen ander doel hebben gehad dan die systemen ook daadwerkelijk in te zetten in de strijd die de DPR voerde. Dat dat ook gebeurde blijkt genoegzaam uit het dossier. Onder gezag van Girkin als hoogste militaire leider vonden vele gevechten plaats, waarbij doden en gewonden vielen en materiële schade werd aangericht. Onderdeel daarvan was ook het schieten op vliegtuigen en helikopters, hetgeen meermalen tot het neerstorten daarvan heeft geleid.

Hoewel het vanwege zijn positie zeer aannemelijk is, blijkt uit de bewijsmiddelen niet dat Girkin afwist van de beschikbaarheid van een Buk-TELAR op 17 juli 2014 vóórdat deze werd afgevuurd. Een eigen en actieve bijdrage daaraan van Girkin kan dan ook niet worden vastgesteld. Een klassiek medepleger was hij dus niet.

Wel was en werd Girkin op de hoogte gehouden van de stand van zaken van de gevechten rondom de corridor en gaf hij bevelen in dat verband. Zo gaf hij opdrachten over aanvoer en plaatsing van tanks en bepaalde hij wie het bevel voerde. Girkin sprak via de telefoon echter niet over een Buk of de inzet daarvan.

Als hoogste militaire bevelvoerder had Girkin wel de mogelijkheid om te beslissen om al dan niet een Buk-TELAR in te zetten. Die zeggenschap vloeide voort uit zijn positie als minister van Defensie, de hiërarchisch meerdere van Dubinskiy en Kharchenko, en blijkt ook uit de door Girkin gevoerde telefoongesprekken als duidelijk is dat het mis is gegaan met de inzet van de Buk-TELAR. Girkin bemoeit zich dan actief met de afvoer van de Buk-TELAR naar de Russische Federatie, geeft de nodige bevelen en onderhoudt daarover telefonisch contact om geïnformeerd te zijn of dat ook daadwerkelijk is gebeurd.

Daarnaast was het voeren van de gewapende strijd een belangrijk middel, en juist hét middel dat onder gezag van Girkin als hoogste militaire leider plaatsvond, om het doel van de DPR na te streven. Onderdeel van de gewapende strijd was het neerhalen van luchtvaartuigen. Dat door inzet van militaire middelen doden vielen is een gegeven waarvan Girkin uiteraard ook op de hoogte was. Dat is zeker ook het geval bij inzet van luchtafweer om luchtvaartuigen neer te halen; iets waarvan vóór 17 juli 2014 al meermalen sprake was geweest.

Hoewel het dossier geen bewijs bevat dat Girkin op 17 juli 2014 op de hoogte was van de beschikbaarheid van een Buk-TELAR kan zonder meer gesteld worden dat Girkin een inzet als die van de Buk-TELAR op 17 juli 2014 met doden tot gevolg zeker placht te aanvaarden. Dat leidt de rechtbank af uit zijn rol en hoge positie, zijn verzoek om deugdelijke luchtafweer, het gegeven dat Girkin op de hoogte was van de inzet van militaire middelen waarmee al diverse luchtvaartuigen waren neergeschoten met ook doden als gevolg en daartegen nooit is opgetreden en het feit dat Girkin zich op en rond 17 juli 2014 actief bemoeide met de militaire operatie rondom de corridor.

Dat blijkt ook uit zijn optreden achteraf: in plaats van deze inzet te veroordelen, zet hij zich actief in om het bewijsmateriaal zo snel mogelijk te laten verdwijnen en zo een kennelijk verwacht schandaal te voorkomen. Daarom acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen dat Girkin over de inzet en het gebruik van de Buk-TELAR kon beschikken en dat hij die placht te aanvaarden, inclusief alle gevolgen van die inzet. Girkin is daarom aan te merken als functioneel pleger van deze medegepleegde feiten. Dit leidt ten aanzien van hem echter tot dezelfde conclusie als voor Kharchenko en Dubinskiy, namelijk dat de onder 1 en 2 telkens primair ten laste gelegde feiten als medepleger wettig en overtuigend bewezen worden verklaard.

Pulatov was in de tenlastegelegde periode gebiedscommandant in de wijde omgeving van Snizhne. Hij voerde daar het bevel over manschappen en had als taak het bewerkstelligen en in stand houden van de eerder genoemde corridor. De rechtbank stelt vast dat die corridor een belangrijke functie had voor het handhaven en versterken van de positie van de DPR in het Donbas gebied. In dat licht bezien had Pulatov als coördinator dus een belangrijke positie en rol in dat deel van de Donbas.

Uit het samenstel van de informatie uit de zojuist genoemde tapgesprekken blijkt dat op 17 juli 2014 de ruimere taak van het beheren van de corridor in elk geval bestond uit het ontvangen en strategisch plaatsen van een aantal tanks die door het Vostok bataljon werden aangevoerd, en het ontvangen en plaatsen van de Buk-TELAR.

In de ochtend van 17 juli 2014 heeft Dubinskiy Pulatov immers laten weten dat Kharchenko een Buk-TELAR naar Pulatov zou brengen en heeft Dubinskiy Pulatov verteld waar deze opgesteld moest worden met de opdracht dit alles te coördineren. Kort daarvoor had Dubinskiy Kharchenko een vergelijkbare opdracht gegeven toen hij tegen hem zei met de Buk-TELAR naar Pervomaiske te gaan en dat zijn taak was het begeleiden en bewaken van de Buk-TELAR. Uit het dossier blijkt dat Kharchenko, nadat hij deze opdracht van Dubinskiy heeft gekregen daadwerkelijk met de Buk-TELAR op weg is gegaan naar Snizhne, alwaar hij bij de Furshet heeft afgesproken met Pulatov.

Uit de tapgesprekken blijkt dat in de vroege middag van 17 juli 2014 daadwerkelijk een ontmoeting heeft plaatsgevonden tussen Kharchenko en Pulatov bij de Furshet in Snizhne op het moment dat Kharchenko daar met het konvooi met daarin de Buk-TELAR arriveerde. Uit het dossier blijkt evenwel niet wat daar bij de Furshet is gebeurd of gezegd.

Vast staat wel dat Kharchenko na deze ontmoeting gewoon is doorgegaan met het uitvoeren van de opdracht die hij al van Dubinskiy had gekregen. De rechtbank kan dan ook niet vaststellen dat Kharchenko zijn weg richting Pervomaiskyi in opdracht van Pulatov heeft voortgezet. Deze opdracht was immers al bij hem belegd door Dubinskiy, de meerdere van zowel Kharchenko als Pulatov. Wel staat vast dat Pulatov Kharchenko niet heeft tegengehouden om zijn opdracht verder uit te voeren.

Uit het bewijs volgt verder dat Pulatov kort na die ontmoeting belt met en wordt teruggebeld door een telefoonnummer dat aan de bemanning van de Buk-TELAR kan worden toegeschreven. Er komt echter geen contact tot stand.

De rechtbank ziet hierin niet het bewijs voor een actieve of zelfs cruciale bemoeienis van Pulatov met de uitvoering van de door Dubinskiy verstrekte opdracht. Die telefoongesprekken zijn immers niet tot stand gekomen en desondanks is de uitvoering van de opdracht verder gegaan. Van bepalende invloed op de opdracht kunnen die mislukte contacten dan ook niet zijn geweest, of in elk geval kan dat niet worden vastgesteld.

De relatie die het Openbaar Ministerie daarbij legt tussen Pulatov en vliegtuigspotters is naar het oordeel van de rechtbank zeer speculatief en rechtvaardigt geenszins de conclusie dat hieruit blijkt dat Pulatov de spil is tussen enerzijds de inlichtingentak van de DPR en anderzijds de bemanning van de Buk-TELAR.

Evenmin is bewijs aanwezig waaruit enige coördinatie door Pulatov van de plaatsing, bewaking of inzet van de Buk-TELAR is af te leiden. Verder staat genoegzaam vast dat Pulatov niet in de buurt is geweest van de afvuurlocatie op en rond het moment waarop de Buk-TELAR daadwerkelijk zijn raket afvuurde.

De rechtbank acht dan ook niet wettig en overtuigend bewezen dat verdachte Pulatov enige eigen bijdrage heeft geleverd aan de inzet van de Buk-TELAR, zodat hij niet als klassieke medepleger kan worden gezien, zoals Dubinskiy en Kharchenko.

Dan resteert de vraag of verdachte Pulatov, net als verdachte Girkin, in functionele zin als medepleger moet worden gezien.

In dat kader overweegt de rechtbank dat is vastgesteld dat verdachte Pulatov wist van de inzet van de Buk-TELAR in de operatie waarvoor hij als coördinator was aangewezen. Daar komt bij dat nergens uit blijkt dat Pulatov zich heeft verzet tegen de komst en de inzet van de Buk-TELAR vanaf het moment dat hij wist dat die Buk-TELAR beschikbaar was voor de separatisten en in de operatie rondom de corridor zou worden ingezet. Daarom kan naar het oordeel van de rechtbank worden gesteld dat Pulatov de inzet van die Buk-TELAR aanvaardde. Aan het eerste vereiste is dan ook voldaan.

Voor wat betreft het tweede vereiste, het bestaan van beschikkingsmacht of zeggenschap over de inzet van die Buk-TELAR stelt de rechtbank vast dat Pulatov de specifieke opdracht van Dubinskiy had gekregen om in de omgeving van Pervomaiske te blijven om de Buk-TELAR die onderweg was naar hem te bewaken en dat alles te organiseren. Echter, zoals gezegd, was de opdracht om de Buk-TELAR naar Pervomaiske te begeleiden en deze te bewaken kort daarvoor ook al door Dubinskiy aan Kharchenko gegeven.

Kharchenko heeft deze opdracht daadwerkelijk uitgevoerd; hij heeft het vervoer van Donetsk via Snizhne naar Pervomaiskyi begeleid en de bewaking aldaar geregeld. Er is dan ook niet alleen geen enkele aanwijzing dat de tussenkomst van Pulatov iets heeft bijgedragen aan de uitvoering van de opdracht zoals die door Dubinskiy aan Kharchenko was gegeven, maar evenmin dat hij daar iets aan had kúnnen veranderen.

Ongeacht wat nu de precieze hiërarchische relatie was tussen Pulatov en Kharchenko op 17 juli 2014 en of Pulatov Kharchenko in zijn algemeenheid bevelen kon geven, is er niets wat erop wijst dat Pulatov de bevoegdheid had om het in dit geval rechtstreeks door Dubinskiy gegeven bevel aan Kharchenko te veranderen of in te trekken. Zijn coördinerende rol in de militaire operatie rondom de corridor plaatst hem niet boven Dubinskiy.

De rechtbank concludeert dan ook dat de voor functioneel daderschap vereiste beschikkingsmacht bij verdachte Pulatov heeft ontbroken.

Kortom, naar het oordeel van de rechtbank is er geen bewijs dat Pulatov daadwerkelijk zelf enige bijdrage heeft geleverd aan de inzet van de Buk-TELAR. En Pulatov draagt geen strafrechtelijke verantwoordelijkheid voor de bijdrage van anderen aan deze inzet.

De conclusie is dan ook dat Pulatov van elk van de tenlastegelegde varianten van beide feiten dient te worden vrijgesproken.

De verdediging van verdachte Pulatov heeft voorwaardelijke onderzoekswensen ingediend. Een aantal van deze verzoeken is in het vonnis apart besproken. In aanvulling daarop overweegt de rechtbank ten aanzien van de nog niet besproken verzoeken dat de relevantie van die verzoeken vanwege de vrijspraak van Pulatov niet of niet meer aanwezig is waardoor ook de noodzakelijkheid ervan ontbreekt. Die verzoeken worden daarom afgewezen. Dat geldt eveneens voor de vordering van het Openbaar Ministerie tot zijn gevangenneming.

Verdachte Girkin, Dubinskiy en Kharchenko worden veroordeeld. De rechtbank kwalificeert de bewezenverklaarde feiten in hun zaken als de eendaadse samenloop van

het medeplegen van een luchtvaartuig opzettelijk en wederrechtelijk doen verongelukken, terwijl daarvan levensgevaar voor een ander te duchten was en het feit iemands dood ten gevolge heeft en

het medeplegen van moord, meermalen, namelijk 298 keer, gepleegd.
Dit zijn strafbare feiten waarvoor de verdachten Girkin, Dubinskiy en Kharchenko ook strafbaar zijn.



De vorderingen tot schadevergoeding

De rechtbank heeft 306 vorderingen tot schadevergoeding ontvangen van nabestaanden. De 304 door het Rechtsbijstandsteam ingediende vorderingen betreffen uitsluitend de vergoeding van smartengeld.

Twee vorderingen tot schadevergoeding die door nabestaanden zelf zijn ingediend betreffen naast smartengeld ook de vergoeding van materiële schade, te weten voor het verlies van een laptop en vergoeding van de kosten van de reis naar de crashsite in de zomer van 2014.

De rechtbank beslist allereerst dat in de zaak van Pulatov de benadeelde partijen, zoals de wet dat voorschrijft, niet-ontvankelijk worden verklaard, omdat Pulatov wordt vrijgesproken.

De zaken van de drie andere verdachten, die dus wel worden veroordeeld, zijn bij verstek behandeld. De rechtbank is van oordeel dat die verstekverlening ook ziet op de vorderingen benadeelde partij. De rechtbank is bevoegd over de vorderingen te oordelen.

Volgens de regels uit de zogenaamde Rome II-verordening moeten de vorderingen uit onrechtmatige daad van de benadeelde partijen inhoudelijk worden beoordeeld aan de hand van het Oekraïens recht.

De toepassing van het Oekraïens burgerlijk recht betekent dat nabestaanden in 2014 recht hadden op vergoeding van affectieschade. In het Nederlandse burgerlijk recht is na een wetswijziging het recht op affectieschade alleen mogelijk indien deze schade vanaf 1 januari 2019 is ontstaan. Naar het oordeel van de rechtbank staat deze wetswijziging er niet aan in de weg om verzoeken tot vergoeding van vóór 1 januari 2019 ontstane affectieschade op grond van het Oekraïens recht ontvankelijk te oordelen in de zaken van Girkin, Dubinskiy en Kharchenko.

Nu verdachten Girkin, Dubinskiy en Kharchenko worden veroordeeld voor beide tenlastegelegde feiten zijn zowel de onrechtmatige daad als de schuld naar Oekraïens civiel recht gegeven. Buiten enige twijfel staat dat de onrechtmatige daad van verdachten in causaal verband staat met de door de nabestaanden gevorderde immateriële schade. De rechtbank dient dan ook alleen nog na te gaan of de aard en omvang van de gevorderde schade toewijsbaar zijn naar Oekraïens recht. Oftewel: het soort schade en de hoogte daarvan.

Naar Oekraïens recht komen zowel materiële schade als immateriële schade die direct is geleden door nabestaanden van een overleden persoon voor vergoeding in aanmerking. Om in aanmerking te komen voor die vergoeding moet de nabestaande wél behoren tot de kring van gerechtigden. Dat zijn de echtgenoot en de geregistreerde partner, mits niet van hetzelfde geslacht. Verder de ouders, adoptieouders, kinderen en adoptiekinderen van de overledene, alsmede de personen, onder wie stiefkinderen, met wie de overledene samenwoonde en een gezamenlijk huishouden had. Niet met een slachtoffer samenwonende broers en zussen horen niet tot deze gerechtigden.

Op 17 juli 2014 werden de benadeelde partijen plotseling geconfronteerd met het overlijden van een of meer dierbaren als gevolg van de ramp met vlucht MH17. Voor de benadeelde partijen is het onverteerbaar dat zij met een blijvende onzekerheid moeten leven over wat zich de laatste momenten in het vliegtuig afspeelde en in hoeverre hun dierbaren zich bewust zijn geweest van hun noodlot.

Uit de schriftelijke slachtofferverklaringen en tijdens het spreekrecht is heel duidelijk geworden welke plek de slachtoffers innamen in het gezin, in de grotere familie, in de buurt, op school of op de sportschool, op hun werk of in de vriendenkring. En hoezeer zij nog steeds worden gemist in de levens van hen die zijn achtergebleven. In de vonnissen heeft de rechtbank een dertiental citaten van nabestaanden over dat gemis en de gevolgen opgenomen.

Veel van de benadeelde partijen kampen met een persisterende complexe rouwstoornis, een posttraumatische stress stoornis en/of een depressie. De constante media-aandacht draagt daar ook aan bij. Daarnaast is gebleken dat het meerdere keren moeten begraven/cremeren van (stoffelijke resten) van een dierbare een gevoel van onwerkelijkheid bij nabestaanden kan opwekken, alsof het niet is gebeurd terwijl men heel goed weet dat die dierbare niet meer leeft.

Verder is naar het oordeel van de rechtbank in deze zaak sprake van andere omstandigheden die moeten meewegen. Zoals de ontoegankelijkheid van de rampplek, niet alleen voor nabestaanden om de plek waar hun dierbaren zijn overleden te bezoeken, maar ook voor hulpverleners. Vlucht MH17 is neergekomen in een conflictgebied en hulpverleners werd de toegang tot de rampplek in dat gebied ontzegd, wat het bergen van de slachtoffers en hun bezittingen ernstig bemoeilijkte.

De lichamen van de slachtoffers lagen dagen, soms weken of zelfs maanden open en bloot in de velden, overgeleverd aan de elementen. Dit alles zorgde voor grote onzekerheid bij de nabestaanden, zij konden niets anders dan hulpeloos afwachten of hun dierbaren en hun bezittingen zouden worden teruggevonden en daarna gerepatrieerd en geïdentificeerd.

Dat afwachten of een dierbare wel werd gevonden heeft bovendien uitgestelde rouwverwerking tot gevolg gehad. In sommige gevallen kwam van de overleden dierbare slechts een klein deel van het lichaam terug. Een stukje bot van een hand, een stuk been of een voet. In twee gevallen kwam er zelfs niets terug van de overleden dierbare.

Uit de toelichting op de vorderingen van de benadeelde partijen volgt verder dat ook de proceshouding van de verdachten leed verhogend heeft gewerkt. Naast de ontkenning dat zij iets te maken hebben gehad met de ramp met vlucht MH17, en het feit dat zij geen openheid van zaken hebben gegeven en geen medewerking hebben verleend aan het onderzoek, hebben zij zich verschillende keren in negatieve zin uitgelaten over de ramp met MH17.

Dit zijn allemaal aspecten die een rol spelen bij de bepaling van de hoogte van de schadevergoeding. Bij die inhoudelijke beoordeling heeft de rechtbank geconstateerd dat de schadeomvang uitgebreid is gemotiveerd. Deze omvang is door de verdachten niet betwist. De rechtbank hoeft dan ook alleen maar te kijken of de vorderingen haar onrechtmatig of ongegrond voorkomen.

De rechtbank stelt voorop dat het door de benadeelde partijen beschreven leed op geen enkele manier in geld kan worden uitgedrukt. Het gevorderde bedrag past ook binnen de Oekraïense schadevergoedingspraktijk. De gevorderde bedragen voor immateriële schade komen de rechtbank daarom niet onrechtmatig of ongegrond voor.

De rechtbank gaat dan ook niet mee in het betoog van het Openbaar Ministerie om bij de begroting van de immateriële schade het (Nederlandse) Besluit vergoeding affectieschade tot uitgangspunt te nemen en de schade op een lager bedrag vast te stellen dan is gevorderd.

De rechtbank vindt daarom de gevorderde immateriële schade geheel toewijsbaar.

De rechtbank zal de uitsluiting die het Oekraïens recht kent voor partners van gelijk geslacht niet toepassen, omdat die uitsluiting in strijd is met het verbod op discriminatie.

De rechtbank zal de betalingen van derden niet betrekken in de schadebegroting van de gevorderde immateriële schade en deze bedragen dan ook niet aftrekken van de toe te wijzen forfaitaire bedragen.

Net als in het Nederlands burgerlijk recht komt de broers en zussen die niet met de overledene samenwoonden onder Oekraïens burgerlijk recht geen vorderingsrecht toe. Om die reden zijn door het rechtsbijstandsteam dergelijke vorderingen niet ingediend in deze strafzaak. De rechtbank heeft tijdens de zittingen kunnen constateren dat deze onmogelijkheid veel broers en zussen pijnlijk treft en als zeer onrechtvaardig wordt ervaren.

Uit slachtofferverklaringen is indringend naar voren gekomen dat na de ramp het leven van broers en zussen ingrijpend is veranderd. Een verandering die niet alleen veroorzaakt is door het verdriet om het verlies van broer of zus, maar ook vanwege de nieuwe of intensievere rol die zij, uiteraard met liefde maar ook noodgedwongen, na de ramp op zich namen in de zorg voor de kinderen van broer of zus of in de zorg voor hun eigen ouders. Deze nieuwe of intensievere rol confronteert hen ook nog intensiever met het verdriet van deze kinderen en ouders.

De rechtbank ondersteunt daarom de oproep van de nabestaanden om de positie van de broers en zussen die niet met het slachtoffer meer samenwonen nadrukkelijk te betrekken in de voorziene evaluatie van de Wet affectieschade.

De schadevordering van de verloren gegane laptop is naar Oekraïens recht niet voor vererving vatbaar en kan dan ook niet in behandeling worden genomen. De nabestaanden die die vergoeding vorderen zijn daarom niet-ontvankelijk in dat deel van hun vordering. De gevorderde reis- en verblijfkosten voor hun bezoek aan de crash-site komen als begrafeniskosten wel voor vergoeding in aanmerking. De rechtbank acht deze niet onrechtmatig of ongegrond.

Dat betekent dat de rechtbank de verdachten Girkin, Dubinskiy en Kharchenko hoofdelijk zal veroordelen tot betaling van schadevergoeding aan de benadeelde partijen van meer dan zestien miljoen euro. De gevorderde wettelijke rente wordt eveneens toegewezen.

De rechtbank zal aan deze verdachten bij elke toegewezen vordering tevens de schadevergoedingsmaatregel opleggen.

De op te leggen straf

De rechtbank stelt voorop dat het inzetten en gebruiken van een Buk-wapensysteem door de separatisten kan worden verweten aan meer personen dan alleen de verdachten in deze strafzaak.

Het wapen moest immers beschikbaar worden gesteld om te worden ingezet, het wapen moest worden getransporteerd, bewaakt en de daadwerkelijke inzet moest worden gepland en uitgevoerd.

Een ieder die hierbij een rol heeft gespeeld draagt naar het oordeel van de rechtbank minst genomen een morele verantwoordelijkheid voor de gevolgen van het inzetten van een dergelijk wapen, dat naar zijn aard alleen maar de bij de schouw waargenomen allesvernietigende uitwerking kan hebben.

Dat allesvernietigende geldt in de eerste plaats natuurlijk voor de 298 mensen, mannen, vrouwen en kinderen die zijn omgekomen. Van het ene op het andere moment zonder waarschuwing werd hun leven en dat van hun geliefden die vlak naast hen zaten op gruwelijke wijze beëindigd. Deze mensen zijn in dat ene moment hun leven en toekomst verloren.

Uit de verhalen van de nabestaanden blijkt zo duidelijk hoe zeer de slachtoffers nog midden in het leven stonden. Hun leven was nog niet af of was zelfs nog maar net begonnen en het had hun nog van alles te bieden. Die toekomst is hun op wrede wijze ontnomen.

En dat heeft ook de levens van de nabestaanden uit het lood geslagen. Op een indrukwekkende manier is aan de rechtbank duidelijk gemaakt hoe het leven van nabestaanden sinds de ramp met MH17 compleet is veranderd: er is een leven ná en een leven vóór de ramp, zoals verschillende nabestaanden dat hebben genoemd.

Het gaat naar het oordeel van de rechtbank ieders voorstellingsvermogen te buiten hoe het voor de nabestaanden moet zijn geweest om het bericht te moeten krijgen dat je geliefden om het leven zijn gekomen als gevolg van het neerhalen van de MH17 en daarmee verder te moeten.

De gevolgen zijn voor veel nabestaanden onvoorstelbaar groot gebleken. Zij verloren soms meerdere kinderen, kleinkinderen, ouders, grootouders, broers, zussen en andere familieleden. In één klap veranderde hun leven op een verschrikkelijke manier; een situatie die nog steeds voortduurt en zal blijven voortduren.

De rechtbank wil bij al dit leed niet onvermeld laten welke impact de ramp heeft gehad op de lokale bevolking in Oost-Oekraïne. Ook zij werden op 17 juli 2014 geconfronteerd met de vreselijke gevolgen van het neerhalen van de MH17. Er vielen wrakstukken en mensen uit de lucht, in een enkel geval letterlijk door het dak van hun huizen heen. Het duurde lang voordat de repatriëring en berging van slachtoffers en wrakstukken op gang kwam. Dit alles moet ook voor hen afschuwelijk zijn geweest.

Tot op de dag van dit vonnis heeft zich niemand gemeld om duidelijk te maken wie verantwoordelijk is of zijn voor deze tragedie. De onzekerheid over de oorzaak van en de beweegreden die hebben geleid tot deze catastrofe blijft dus bestaan. Voor nabestaanden is dat een frustrerende omstandigheid, die hen ook daadwerkelijk belemmert in het verwerkingsproces.

Toen eenmaal duidelijk werd wat er op 17 juli 2014 was gebeurd en de verdachten ervan doordrongen raakten dat een burgervliegtuig was neergehaald met honderden doden, onder wie tientallen kinderen, hebben zij zich alle drie actief beziggehouden met het afvoeren van de Buk-TELAR naar het grondgebied van de Russische Federatie, waar de Buk-TELAR eerder die dag vandaan was gekomen.

Duidelijk is dat dit gebeurde om te verhullen wat was gebeurd en dat de DPR-separatisten daarbij betrokken waren met steun van de Russische Federatie. Dat internationale schandaal moest voorkomen worden. Dat gedrag van de verdachten na het neerhalen van de MH17 kleurt het handelen van de verdachten in negatieve zin verder in en draagt in strafverzwarende zin bij aan de hoogte van de op te leggen straf.

Daarnaast betrekt de rechtbank bij haar oordeel dat geen van de verdachten zich bij het JIT heeft gemeld om een verklaring af te leggen in deze zaak, waarin opheldering zou kunnen worden gegeven over wat er precies is gebeurd. Buiten de zitting om hebben zij zich wel uitgelaten over deze strafzaak en het feit dat zij worden beschuldigd, maar zij hebben iedere betrokkenheid ontkend.

Girkin heeft herhaaldelijk en nogal suggestief beweerd dat de strijders van de DPR niet hebben bijgedragen aan het neerhalen van vlucht MH17. Verder hult hij zich in stilzwijgen. Ook deed hij zeer pijnlijke uitspraken over de inzittenden van het vliegtuig die grenzen aan het respectloze.

Dubinskiy heeft op meerdere momenten laten weten geen bemoeienis te hebben gehad met de ramp met vlucht MH17. Hij wijst iedere betrokkenheid van de hand en trekt het opsporingsonderzoek en de resultaten daarvan in twijfel door ongefundeerde uitspraken te doen over manipulatie van tapgesprekken en over niet bestaande getuigen. Dat is in sterke tegenspraak met de vaststellingen die de rechtbank in haar vonnis doet over het beschikbare bewijsmateriaal. Uit alles wat de rechtbank hiervoor heeft overwogen blijkt dat hij wel beter weet.

Kharchenko heeft aangegeven dat in het betreffende gebied geen Buk-TELAR aanwezig was en dat hij die ook nooit heeft gezien. Daarmee wijst ook hij iedere betrokkenheid van de hand. Deze stelling is eveneens in sterke tegenspraak met de vele door de rechtbank vastgestelde feiten en omstandigheden. Ook hij weet beter.

De houding en de opstelling van de verdachten die alleen vanaf een afstand (durven te) reageren bestempelt de rechtbank als verstoken van iedere realiteit en daarmee als respectloos en onnodig grievend in de richting van de nabestaanden. Op geen enkele wijze kan dit daarom in hun voordeel bijdragen aan de hoogte van de op te leggen straf.

Ondanks dat de verdachten dus heel bewust hebben bijgedragen aan het opzettelijk neerhalen van een vliegtuig in de wetenschap dat dit de inzittenden zou doden, heeft een militair vliegtuig
– dat waarschijnlijk het beoogde doel was – doorgaans niet 298 inzittenden.

Hoewel ook het neerhalen van een militair vliegtuig niet was toegestaan kan de rechtbank niet haar ogen ervoor sluiten dat het neerhalen van een militair vliegtuig in de context van de gevoerde gevechten wel degelijk van een andere orde zou zijn geweest dan het bewust schieten op een burgervliegtuig en het daardoor moedwillig doden van 298 mannen, vrouwen en kinderen die niets met de gevechten te maken hebben.

Hoewel de bedoeling niet afdoet aan de ernst van het feit, kleurt het wél de ernst van het verwijt.

Naar het oordeel van de rechtbank zijn de gevolgen van het misdrijf zo ernstig en is de houding van de verdachten over wat is gebeurd zo verwerpelijk dat niet kan worden volstaan met een tijdelijke gevangenisstraf.

Uit het onderzoek ter terechtzitting is niet van persoonlijke feiten of omstandigheden gebleken waarmee de rechtbank bij de strafoplegging rekening moet houden. Wel ziet de rechtbank in beslissingen omtrent strafoplegging door met name internationale tribunalen aanleiding om de individuele rol en positie van de verdachten bij het bepalen van een passende straf te betrekken. Daarom staat de rechtbank ook nog stil bij de verschillende rollen van de verdachten, hun positie en verantwoordelijkheden binnen de DPR.

Girkin was als minister van Defensie in de gewapende strijd operationeel de hoogste in rang en als zodanig verantwoordelijk voor zijn manschappen. Hoewel niet kan worden vastgesteld dat hij van de inzet van deze concrete Buk-TELAR op de hoogte was, kon wel worden vastgesteld dat hij dergelijke praktijken van luchtafweer, die onder zijn verantwoordelijkheid plaatsvonden, goedkeurde en ondersteunde.

Dubinskiy was als bevelvoerend commandant degene die mede kan worden gezien als de coördinator van en meewerkend voorman bij alle activiteiten rondom de aanvoer, het transport, de inzet en de afvoer van het wapen. Hij had dan ook niet alleen een hoge hiërarchische positie, net onder Girkin, maar speelde een grote rol en leverde daarmee een belangrijke bijdrage aan de uitvoering van het misdrijf.

Kharchenko is degene die door de uitvoering van de opdrachten die hij kreeg van zijn commandant Dubinskiy, het meest direct betrokken was bij de feitelijke uitvoering van de bewezen verklaarde handelingen. Maar hij heeft op zijn beurt bij die uitvoering ook orders gegeven aan zijn ondergeschikten. Hij behoorde dan ook in de hiërarchie tot het middenkader.

De rechtbank is van oordeel dat de hoge hiërarchische positie en de sterke coördinerende rol die Dubinskiy heeft gehad bij het laten ophalen van de Buk-TELAR vanaf de Russische grens in de nacht van 16 op 17 juli 2014, en de directe inzet ervan diezelfde dag als gevolg waarvan vlucht MH17 is neergehaald, alsmede zijn rol bij de afvoer van de Buk-TELAR, niet anders kan worden bestraft dan met een levenslange gevangenisstraf.

De rechtbank heeft zich afgevraagd of het feit dat niet kan worden vastgesteld dat Girkin enige wetenschap had van de inzet van deze concrete Buk-TELAR en daaraan geen concrete bijdrage heeft geleverd, maakt dat voor hem volstaan zou kunnen worden met een (maximale) tijdelijke gevangenisstraf.

De rechtbank is echter van oordeel dat een tijdelijke gevangenisstraf onvoldoende recht zou doen aan de verantwoordelijkheid die Girkin als minister van Defensie en bevelhebber van de strijdkrachten van de DPR had voor de inzet van wapens in het conflict. Vast staat immers met betrekking tot deze concrete inzet dat Girkin dergelijke inzetten niet alleen placht te aanvaarden, maar zelfs mogelijk heeft gemaakt door zijn contacten met de Russische Federatie. Daar komt bij dat hij zich direct heeft bemoeid met het terugsturen van de Buk-TELAR naar de Russische Federatie en zich daar actief voor heeft ingezet.

De rechtbank heeft zich hetzelfde afgevraagd ten aanzien van Kharchenko, die een lagere hiërarchische positie innam en zijn taken uitvoerde in opdracht van zijn meerdere Dubinskiy. De rechtbank is echter ook ten aanzien van hem van oordeel dat een tijdelijke gevangenisstraf onvoldoende recht zou doen aan zijn directe en actieve betrokkenheid bij de inzet gedurende de gehele operatie.

Hij was immers degene die zijn manschappen opdrachten gaf waardoor de Buk-TELAR op de afvuurlocatie is aangekomen. Hij was ook persoonlijk direct betrokken bij het transport naar en de bewaking van de Buk-TELAR bij de afvuurplek, én onder zijn directe leiding werd de Buk-TELAR diezelfde avond en nacht weer afgevoerd. Zijn lagere hiërarchische positie legt dan ook onvoldoende gewicht in de schaal om ondanks al het hiervoor overwogene te volstaan met een tijdelijke gevangenisstraf. Daarvoor zijn de feiten te ernstig en is zijn rol te groot. Dat betekent dat de rechtbank ook aan Kharchenko een levenslange gevangenisstraf zal opleggen.

Dan bestaat nog de vraag of een overschrijding van de redelijke termijn aan de orde is. Naar het oordeel van de rechtbank is door de onderlinge verwevenheid van de vier strafzaken en de voortvarende behandeling in de strafprocedure tegen verdachte Pulatov geen sprake van enige overschrijding van een redelijke termijn waarmee in de strafmaat rekening gehouden zou moeten worden.

De rechtbank roept tot slot in herinnering hetgeen zij bij het bespreken van de voorvragen heeft opgemerkt over het noemen van de namen met persoonsgegevens en het tonen van foto’s van de verdachten tijdens een persconferentie, en de door het Openbaar Ministerie gepubliceerde applicatie. De rechtbank komt nu toe aan de vraag welke consequenties de geconstateerde inbreuken zouden moeten krijgen bij het bepalen van de strafmaat. Bij deze vraag weegt de rechtbank mee in hoeverre de verdachte heeft aangegeven door deze vormfouten in zijn belangen te zijn geschaad.

Anders dan verdachte Pulatov hebben de verdachten Girkin, Dubinskiy en Kharchenko niet aangegeven in hun belangen te zijn geschaad, laat staan uiteen hebben gezet in wèlk belang zij zouden zijn geschaad. Onder die omstandigheid ziet de rechtbank geen aanleiding om aan de eveneens in hun zaak gemaakte vormfouten een zodanig gewicht toe te kennen dat in hun geval alsnog zou moeten worden volstaan met het opleggen van een tijdelijke in plaats van een levenslange gevangenisstraf. Daarvoor is het gewicht van de gevolgen van de schending bij de huidige stand van zaken onvoldoende in verhouding tot de bijzondere ernst van de bewezenverklaarde feiten.

Samengevat acht de rechtbank de bewezenverklaarde feiten zo ernstig en de gevolgen daarvan zo groot dat zij van oordeel is dat in dit geval alleen de zwaarst mogelijke gevangenisstraf een passende bestraffing vormt ter vergelding van wat de verdachten hebben gedaan en waarmee zoveel leed is toegebracht aan zovele slachtoffers en nabestaanden.

De rechtbank realiseert zich dat oplegging van deze straf dat leed niet kan wegnemen, maar spreekt de hoop uit dat het feit dat nu, precies acht jaren en vier maanden na de ramp, duidelijkheid wordt verschaft over de schuldvraag enige verlichting kan bieden aan de nabestaanden.

Al het voorgaande leidt tot de slotsom dat de rechtbank aan Girkin, Dubinskiy en Kharchenko een levenslange gevangenisstraf oplegt.

Gelet op de ernst van de bewezenverklaarde feiten, de opgelegde straf en de geschokte rechtsorde, beveelt de rechtbank de gevangenneming van de veroordeelden.

De rechtbank spreekt verdachte Pulatov vrij.

Voor andere bijkomende beslissingen verwijst de rechtbank naar de tekst van de vonnissen. Voor zover die beslissingen gaan over het beslag zal het Openbaar Ministerie deze beslissingen pas uitvoeren nadat de zaken tegen alle verdachten onherroepelijk zijn geworden. Zo blijven deze voorwerpen, waaronder de reconstructie, beschikbaar voor nader onderzoek zolang de zaken onder de rechter zijn.

Afronding

Hiermee is in alle zaken uitspraak gedaan en is de behandeling van de strafzaak in eerste aanleg afgerond.

Voor zover de wet dat toelaat kan tegen deze uitspraak hoger beroep worden ingesteld binnen veertien dagen.

De vonnissen en de tekst die nu is voorgelezen zijn straks beschikbaar op de site van de rechtspraak. Dat betreft steeds de Nederlandse tekst. De tekst die nu is uitgesproken komt uiterlijk morgenmiddag ook in het Engels en Russisch beschikbaar op de site van de rechtspraak.

De Engelse versie van de volledige vonnissen zal over enkele weken beschikbaar zijn.

Een Russische en een Engelse vertaling van een korte weergave van de beslissingen van de rechtbank, is vanaf vandaag na te lezen op de site van de rechtspraak en op courtmh17.com.

Daarmee komt een einde aan deze zitting. De rechtbank zal de zittingzaal verlaten. Daarna wordt de livestream verbroken.

De aanwezigen hier in de zaal wordt verzocht op aanwijzingen van de bode en de medewerkers van de Marechaussee de zittingzaal daarna ook rustig te verlaten.

Officieren van justitie, verdediging en leden van het Rechtsbijstandsteam blijven wel in de zaal om een kopie van de vonnissen in ontvangst te nemen van een medewerker van de rechtbank.

Ik dank u voor uw aandacht.

102

https://www.courtmh17.com/nieuws/2022/r … ssing.html

Решение суда по делу МН17 — 17 ноября 2022 года, 13:30 - Судебный комплекс Схипхол
Уважаемые дамы и господа,
Сегодня продолжается заседание суда по делу МН17.
Сегодня суд Гааги выносит решение по данному уголовному делу.   
Как подтвердил суд 9 марта 2020 года, многие долгое время с нетерпением ждали рассмотрения этого уголовного дела, и точно также многие с нетерпением ждали дня вынесения по нему приговора. 
Поэтому неудивительно, что сегодня здесь собралась такая многочисленная аудитория. Здесь, конечно, присутствуют представители Государственной прокуратуры Нидерландов, защита Пулатова и члены Группы правовой поддержки родственников погибших в результате крушения самолета, выполнявшего рейс МН17, а также многочисленные родственники погибших и зарубежные представители. Сегодняшнее заседание вызвало большой интерес средств массовой информации. Я приветствую всех присутствующих на этом заседании, в зале суда и в других залах судебного комплекса. Это относится и к зрителям, следящим за ходом событий посредством прямой трансляции, которая сегодня осуществляется не только на английском, но и на русском языке.
Прежде чем суд огласит свои решения, суд констатирует, что и сегодня на заседание, продолжающее рассмотрения, которое было прервано 22 сентября 2022 года, никто из обвиняемых не явился. 
Адвокаты Пулатова сегодня присутствуют.  Они заранее известили суд о том, что действуют на основании специальной доверенности. Его дело рассматривается в состязательном производстве.
Трое других обвиняемых: Гиркин, Дубинский и Харченко извещены о сегодняшнем заседании. В отношении этих лиц суд принимает решение в отсутствие обвиняемых.
Защита, Государственная прокуратура Нидерландов и группа правовой поддержки известили суд, что сегодня они выступать не будут. Я исхожу из того, что это все еще так?  Я сейчас смотрю в особенности на адвокатов обвиняемого Пулатова. (Я вижу, что вы киваете утвердительно)
Состав суда сегодня тот же, что и 22 сентября 2022 года,  но  сегодня присутствуют только три судьи, которые выносят приговоры по данному делу. Также, конечно, присутствуют секретари.
Сегодня суд закрывает судебное расследование по всем четырем делам и переходит к непосредственному оглашению приговора.
Вынесение  приговоров завершает рассмотрение этого уголовного дела судом.
Суд неоднократно высказывался в отношении особого характера данного уголовного процесса. Можно смело сказать, что это уголовное дело и его особые обстоятельства оставили после себя неизгладимое впечатление. В то же время это уголовное дело является уголовным делом, которое рассматривалось по общепринятым правилам законодательства Нидерландов. На основании этих правил сегодня суд выносит приговоры, которые оглашаются здесь публично.
Согласно общепринятой практике при вынесении объемных приговоров, суд не будет зачитывать полный и буквальный текст приговоров, а ограничится их кратким изложением. Действующие решения и мотивация приводятся только в приговорах.
Прежде чем суд перейдет к вопросу о том, могут ли быть доказаны предъявленные обвинения, суд остановится на нескольких процессуальных вопросах более подробно. В соответствии с законом, эти вопросы должны быть рассмотрены в первую очередь.
Важным процессуальным вопросом является то, обладал ли прокурор правом преследовать обвиняемых. При этом суд, среди прочего, уделит внимание конфликту, который имел место в Восточной Украине в начале 2014 года, его характеру и применению норм международного гуманитарного права.
Далее суд рассмотрит вопрос о том, имеются ли в материалах дела законные и убедительные доказательства в отношении причины крушения самолета, выполнявшего рейс MH17, а затем вопрос о том, играли ли обвиняемые роль, которая может рассматриваться как противозаконное и преследуемое деяние.
Далее будут обсуждаться требования о возмещении ущерба и уделено внимание - если это окажется применимым – вопросу о назначении наказания.
Чтобы не испытывать ваше терпение, суд уже сейчас может заявить следующее. Суд считает, что самолет, выполнявший рейс МН17, был сбит ракетой «Бук», запущенной с поля вблизи населенного пункта Первомайский, вследствие чего погибли все 283 пассажира и пятнадцать членов экипажа.
Устное оглашение приговора займет около одного часа и сорока пяти минут без объявления перерыва.

Процессуальные аспекты, характер конфликта и сохранение права на преследование Государственной прокуратурой
Начнем с процессуальных аспектов. Вызов в суд действителен. Суд города Гааги назначен для рассмотрения данного уголовного дела и, таким образом, обладает соответствующими полномочиями.
Для ответа на вопрос, обладал ли нидерландский прокурор правом приступить к осуществлению уголовного преследования по этому делу, следует рассмотреть несколько важных аспектов. Речь идет о судебном правомочии, об ограничении юрисдикции и о том, утратила ли Государственная прокуратура право на  преследование.
Юрисдикция
Первое касается права (на) преследование. Так называемая юрисдикция не является сама собой разумеющейся в отношении преступных деяний, имевших место за пределами Нидерландов. Но поскольку самолет, выполнявший рейс МН17, был сбит над Украиной, а Украина передала возникшее вследствие этого право на преследование Нидерландам, уже только по этой причине Нидерланды обладают юрисдикцией. Это означает, что преследование в Нидерландах возможно, независимо от гражданства жертв.   
Ограничения юрисдикции согласно Международному праву
Второй аспект касается возможного ограничения юрисдикции,  возникающего в результате применения международного гуманитарного права, также именуемого военным правом. В отношении возможного ограничения юрисдикции защитой Пулатова возражений выдвинуто не было. Суд сам считает необходимым рассмотреть этот аспект, поскольку он может быть важным по делам всех обвиняемых для сохранения Государственной прокуратурой права на преследование.
Чтобы определить, применимо ли такое ограничение в данном случае, суд должен сначала определить, имел ли место вооруженный конфликт во время крушения самолета, выполнявшего рейс MH17, и, если да, был ли это международный или немеждународный конфликт.
Действительно, применение оружия в рамках международного вооруженного конфликта членом вооруженных сил одной из воюющих сторон может быть допустимым при определенных обстоятельствах. В этом случае военнослужащий может воспользоваться иммунитетом комбатанта и не может быть привлечен к уголовной ответственности за применение оружия и его последствия.
Вооруженный конфликт может быть международным по своему характеру с самого начала, если он представляет собой конфликт между двумя государствами. Но даже немеждународный конфликт, который выглядит как конфликт между государством и группировкой, все равно может квалифицироваться как международный конфликт, если другое государство фактически руководит этой группировкой. Суд будет поэтапно обсуждать ситуацию в Украине до 17 июля 2014 года.
Суд считает, что вооруженный конфликт в Восточной Украине между украинской армией и организованными сепаратистскими группировками, начиная с апреля 2014 обладал такой степенью интенсивности, что его можно считать немеждународным вооруженным конфликтом.
Такой немеждународный вооруженный конфликт все же может считаться международным вооруженным конфликтом. Например, когда другое государство фактически имеет так называемый общий контроль над ведущей борьбу группировкой, являясь причастным к конфликту таким образом.
В частности, вопрос в данном деле заключается в том, имела ли Российская Федерация общий контроль над ДНР в 2014 году. Суд находит, что такой контроль имелся. На это есть ряд причин.
Многие из тогдашних лидеров ДНР имеют российское гражданство. Некоторые, более того, имеют опыт службы в российских вооруженных силах, например, обвиняемые Гиркин и Дубинский.
Некоторые лидеры ДНР имели тесные связи с Российской Федерацией.
Например, в перехваченных разговорах регулярно говорится о контактах с высокопоставленными лицами в Российской Федерации, называемыми «Москва» или, более конкретно, «Кремль».
Так Бородай, премьер-министр ДНР, в период с июня по август 2014 года почти ежедневно общался с Сурковым, который в то время был близким советником президента Путина. По словам Бородая, Сурков был «нашим человеком в Кремле».
Между лидерами ДНР и Сурковым также были контакты по поводу назначения на  несколько министерских постов в ДНР.
Типичным является, например, записанный телефонный разговор от 16 мая 2014 года, в котором Бородай рассказывает, что скоро будет объявлен состав правительства ДНР и что Москва сделала ему сюрприз, потому что он будет назначен премьер-министром.
Помимо этих тесных контактов, поддержка в борьбе оказывается и со стороны Российской Федерации.
Например, такие организации, как ОБСЕ и Human Rights Watch, сообщают об снабжении, вооружении и финансировании сепаратистов, осуществляемых из Российской Федерации. Речь идет о колоннах с военным оружием, перевезенным через границу. Эта картина также складывается из перехваченных телефонных разговоров.
Кроме того, к вопросу о наличии общего контроля имеет отношение вопрос о том, взяла ли на себя Российская Федерация координирующую роль и давала ли она указания ДНР.
Этому есть множество доказательств.
«Москве» не только докладывают о ситуации на местах, например, о неудачах и достигнутых успехах, но также ряд перехваченных разговоров свидетельствует о планировании, осуществляемом российскими властями.
Например, 11 июля 2014 года Сурков сообщает премьер-министру ДНР Бородаю, что он говорил с теми, кто руководит «всей этой военной историей», и что они сообщили, что работают над подготовкой и собираются все ускорить.
Далее рассматривается роль Москвы в отношении конкретных операций. В перехваченном 4 июля 2014 года разговоре об украинском городе Славянске один из руководителей ДНР говорит, что «Москва» не хочет, чтобы Славянск был сдан. Но поскольку конкретной поддержки не последовало, обвиняемый Гиркин все равно покинул Словянск и перевел свой штаб в Донецк.
21 июля 2014 года, через четыре дня после крушения самолета, выполнявшего рейс MH17, Бородай позвонил на российский номер телефона. Бородай просит связать его с «начальником», потому что ему нужны советы и инструкции в отношении того, как разбираться с последствиями катастрофы MH17. Например, в отношении рефрижераторов и черного ящика.
Кроме того, Бородай хочет знать основные заявления для пресс-конференции. При этом Бородай говорит, что он предполагает, что «наши соседи» захотят что-то сказать по этому поводу.
Тот факт, что Бородай говорит здесь о «наших соседях» и хочет говорить с «начальником», в то время как он сам занимает самый высокий пост в ДНР, подтверждает, по мнению суда, что начальник, с которым он хочет связаться, является представителем российских властей.
Несколько организаций говорят об артиллерийских обстрелах украинской территории, которые предположительно велись с территории Российской Федерации с начала июля 2014 года. Свидетели также рассказали о российской технике с российскими военнослужащими, которые пересекали границу, проводили обстрелы, а затем уезжали обратно.
В перехваченном разговоре от 17 июля 2014 года обвиняемый Пулатов говорит, что Россия «может наступать по полной», а подозреваемый Дубинский отвечает, что Россия будет бить по позициям украинцев со своей стороны. Это указывает на взаимно скоординированные военные действия.
Поэтому суд считает, что Российская Федерация осуществляла финансирование ДНР, снабжение и подготовку войск, а также поставку оружия и товаров.
Кроме того, с середины мая 2014 года Российская Федерация оказывала решающее влияние на назначение руководящих должностей в ДНР и вмешивалась в координацию военных действий, а также сама предпринимала военные действия на территории Украины.
Эти факторы, более подробно описанные в приговоре, повлияли на выводы суда о том, что с середины мая 2014 года сложилась ситуация, когда Российская Федерация осуществляла так называемый общий контроль над ДНР.
Таким образом, суд считает, что с середины мая 2014 года, как и 17 июля 2014 года, на территории Украины имел место международный вооруженный конфликт между Украиной и ДНР, в условиях которого ДНР находилась под контролем Российской Федерации.
Что это означает для положения обвиняемых и возможностей их судебного преследования?
Как уже упоминалось, только члены вооруженных сил одной из противоборствующих сторон в международном вооруженном конфликте могут претендовать на иммунитет комбатантов в данных обстоятельствах. Поэтому вопрос заключается в том, можно ли рассматривать ДНР и ее членов как часть российских вооруженных сил. Для этого требуется, чтобы Российская Федерация признала ДНР своей территорией и взяла на себя ответственность за поведение и действия бойцов, находящихся под ее командованием.
Суд считает, что дело обстоит иначе.
По сей день Российская Федерация отрицает какой-либо контроль над и причастность к деятельности ДНР в тот период. Обвиняемые также публично отрицали свою принадлежность к вооруженным силам Российской Федерации в то время. Бойцы ДНР и, соответственно, обвиняемые не могут рассматриваться как часть Вооруженных сил Российской Федерации.
Уже только по этой причине они не имеют права участвовать в боевых действиях и, следовательно, воспользоваться иммунитетом комбатанта от судебного преследования в связи с крушением самолета, выполнявшего рейс MH17.
Вывод заключается в том, что не имеется факторов для ограничения юрисдикции на основании международного права.
Защита о нарушении установленных законом правил и процессуального порядка
Защита Пулатова утверждала, что прокурор утратил право на судебное преследование. Защита Пулатова назвала большое количество нарушений установленных законом и договорным правом правил и принципов надлежащего процессуального порядка, которые, по её мнению являются настолько серьезными, что должны привести к выводу о том, что прокурор утратил право на преследование и ему должен быть заявлен отказ в  праве на преследование.
При оценке потенциально присутствующих формальных ошибок суд рассматривает «общую справедливость судебного разбирательства», другими словами: было ли уголовное разбирательство в целом справедливым. Только формальные нарушения, которые непосредственно влияют на право на справедливое судебное разбирательство, могут привести к наиболее серьезному правовому последствию отказа прокурору в  праве на преследование.
Это предполагает, что судья рассматривает обвинение независимо, беспристрастно, открыто и непредвзято. И что обвиняемый имел возможность просить о проведении расследования и в достаточной степени обеспечить защиту от выдвинутых ему подозрений.
Суд рассматривает пять вопросов, поднятых защитой в качестве причин, по которым прокурор был не вправе возбуждать уголовное преследование. К ним относятся обнародование результатов досудебного расследования, вызовы подозреваемых в суд без предварительного уведомления, односторонний подход Государственной прокуратуры Нидерландов, состав материалов дела и ограничение права на проведение допросов свидетелей.
Обнародование результатов досудебного расследования
Во-первых, заявляется, что Объединенная следственная группа и  Государственная прокуратура Нидерландов до начала рассмотрения уголовного дела на пресс-конференции в довольно-таки недвусмысленных выражениях высказались о том, что, по их мнению, произошло с самолетом, следовавшим рейсом MH17. 19 июня 2019 года также были обнародованы имена и фотографии четырех подозреваемых по данному уголовному делу.
Суду были известны эти и другие высказывания в средствах массовой информации, о чем было открыто заявлено во время первого судебного заседания. Суд оставался в стороне от такого внимания со стороны средств массовой информации и, благодаря этому, не оказался подвержен их влиянию.
В отношении вопроса, не зашла ли Государственная прокуратура Нидерландов слишком далеко при проведении пресс-конференций, суд счел, что информирование общественности и родственников погибших о предполагаемом преследовании само по себе является важной и оправданной целью. Особенно в деле таком масштабном деле, оказывающим социальное воздействие, как в случае с самолетом, следовавшим рейсом MH17.
Но заявления Государственной прокуратуры Нидерландов и Объединенной следственной группы о судьбе самолета рейса MH17 и обнародование имен подозреваемых вполне могли способствовать формированию общественного мнения по этому уголовному делу.
Поэтому оглашение личных данных подозреваемых и обнародование их фотографий на пресс-конференциях является потенциальным нарушением их права на частную жизнь и, следовательно, процессуальным нарушением. По мнению суда, не представляется необходимым оглашать эту информацию широкой общественности, а родственники погибших могли ее получить иным способом, чем на всемирной пресс-конференции.
В то же время суд отмечает, что при обнародовании обвинения подозреваемые также были объявлены в международный розыск, их личности в любом случае стали известны. Действительно, быстрый поиск в интернете сразу же выдал имена и фотографии подозреваемых.
Поэтому, по мнению суда, такое вторжение в частную жизнь обвиняемого (обвиняемых) носило ограниченный характер. Более того, это не повлияло на справедливость судебного разбирательства.
Это мнение не изменилось и вследствие интервью с руководителем группы прокуроров, расследовавших крушение самолета рейса MH17, опубликованное в газете NRC Handelsblad через несколько дней после зачтения обвинительного заключения. В этом интервью были сделаны высказывания, которые можно охарактеризовать как довольно резкие и недвусмысленные, и сделаны они были вне зала суда по текущему уголовному делу. Но по своей сути они также были не более чем повторением обвинительного заключения, зачитанного незадолго до того.
За довольно резкие и недвусмысленные высказывания, сделанные другими высокопоставленными служащими, Государственная прокуратура Нидерландов не может нести ответственность. Эти высказывания не повлияли на мнение суда по данному уголовному делу. 
Во-вторых, существует еще так называемое «приложение», запущенное 18 мая 2022 года Государственной прокуратурой Нидерландов в сети интернет. 
«В этом приложении вы можете прочитать, услышать и увидеть, какие доказательства, имеются в материалах дела, и иные данные», - говорится на вебсайте.
Во время заседания суд уже выразил свое недоумение по поводу запуска данного приложения, а именно в отношении момента его выпуска и того каким образом он был запущен. Каких-либо объяснений по этому поводу Государственная прокуратура во время заседания не дала.
Это приложение, в силу того, как оно было разработана и построено, в глазах суда не может считаться спонтанно появившимся инструментом. Напротив, на его создание ушло много времени, усилий и подготовки. Не следует предоставлять широкой общественности (в том числе) документов из материалов дела в тщательно выбранное время и запланированным образом, поскольку дело все еще находится на стадии судебного рассмотрения.
Государственная прокуратура прекрасно осведомлена об этом, и поэтому, по мнению суда, сознательно действовала в разрез с данным правилом. Кроме того, менее чем за два часа до того, как это приложение было размещено интернете, суд снял действовавшее до того момента ограничение на доступ к документам ближайшим родственникам погибших. Это ограничение было снят на условиях, связанных с надлежащим процессуальным порядком. Поэтому публикацию можно охарактеризовать как пренебрежение  ясно выраженным решением суда.
Кроме того, в приложении не содержится каких-либо нюансов или ссылок на обширные возражения и точку зрения защиты, касающиеся, среди прочего, целесообразности использования и доказательной ценности документов, также опубликованных в приложении.
Поэтому суд считает, что Государственная прокуратура не может обоснованно утверждать, что выпуск данного приложения служит решению какой-либо цели уголовного расследования. Не говоря уже о том, что приложение явился результатом разумного и справедливого взвешивания интересов сторон. Необходимости в нем не было, кроме того, от прокуратуры можно и должно ожидать соответствия высоким профессиональным стандартам.
Запуск данного приложения противоречит принципам надлежащего судопроизводства.
Тем не менее, это не помешало суду непредвзято и беспристрастно рассмотреть материалы дела и сформировать свое суждение по ним и по изложенным подозрениям, и это не повлияло на справедливое ведение судебного разбирательства как такового. Поэтому суд не будет назначать за эту ошибку самую серьезную меру в виде лишения прокуратуры права на преследование.
Вызов в суд подозреваемого без предварительного уведомления
Второй аргумент, на который указывает защита, это вызов в суд подозреваемого Пулатова без предварительного уведомления его об имеющемся в отношении его подозрении.  Это называется «вызовом без предварительного уведомления». В противном случае, мнение Пулатова могло бы быть учтено при принятии решения о его преследовании. Он также мог бы ходатайствовать о встречной экспертизе у следственного судьи, а не на открытом заседании суда, что позволило бы применить более мягкие критерии оценки.
Однако упомянутые защитой последствия вызова в суд без предварительного уведомления не приводят к выводу, что судебное разбирательство проводилось несправедливо.
Прокурор вправе вызывать подозреваемого в суд без предварительного уведомления.
Вопреки тому, что утверждает защита, суд не использовал иной критерий для оценки ходатайства о встречной экспертизе, чем это сделал бы следственный судья. Напротив, суд использовал более широкое прочтение критерия релевантности. Суд также не видит, каким образом обвиняемый был поставлен в невыгодное положение, когда ему пришлось сделать запрос о встречной экспертизе на открытом заседании суда, а не за закрытыми дверями в кабинете следственного судьи. Кроме того, подозреваемый сам оставил неиспользованными возможности предотвратить рассмотрение его уголовного дела на открытом заседании суда.
Например, защита могла бы обратиться к прокурору с просьбой отозвать вызов в суд. Или же она могла бы ходатайствовать у суда в первый же день судебного заседания о направлении к следственному судье, с целью представления последнему ходатайства о встречной экспертизе. Также, во время предварительных слушаний, которые проходят до открытого судебного заседания по существу, подозреваемый не протестовал против вызова в суд без предварительного уведомления; он это сделал гораздо позже, во время выступления защиты, то есть уже после рассмотрения дела по существу.
Кроме того, защита получила в суде возможность, которой в полной мере и воспользовалась, для подачи ходатайств о проведении встречной экспертизы, чтобы таким образом иметь возможность представить свои аргументы против результатов досудебного следствия, что она считала необходимым для ведения защиты.
Суд также констатировал, что Пулатов был допрошен после вызова в суд, но до начала судебного расследования. Во время этого допроса, в Российской Федерации, Пулатов не проявил готовности воспользоваться возможностью изложить свою версию событий и таким образом попытаться предотвратить открытое рассмотрение своего уголовного дела. Во время допроса, по совету своих нидерландских адвокатов, он сообщил, что использует свое право хранить молчание. Однако Пулатов дал знать, что он хотел бы дать показания нидерландскому суду, но в конечном итоге этого так и не сделал.   
Пулатов избрал видео-сообщения в качестве средства донесения своей информации. При этом он не указал, что считает, что его права ущемлены или ему нанесен ущерб.
Изложенные аргументы, по мнению суда, позволяют сделать вывод, что вызов в суд без предварительного уведомления не являлся нарушением процессуальных норм.
Односторонний подход прокуратуры
В-третьих, защита утверждает, что подход прокуратуры в ходе расследования не являлся  постоянно объективным и критическим. Суть аргументов защиты заключается в том, что прокуратура руководствовалось заявлениями, сделанными Службой безопасности Украины, СБУ, непосредственно после крушения самолета, исполнявшего рейс MH17. Кроме того, большая часть материалов следствия по этому уголовному делу была получена от СБУ или через СБУ.
Суд рассматривает это иначе. Государственная прокуратура произвела собственное расследование. В тех случаях, когда использовались материалы, полученные от СБУ или через СБУ, прокуратура открыто признавала источник получения таких материалов. Это позволило отнестись к ним с надлежащей осторожностью и провести их валидацию и проверку подлинности.
Состав материалов дела
В четвертом аргументе защиты говорится об сомнениях относительно внесения всех относящихся к делу документов в материалы дела.
Государственная прокуратура, несмотря на неоднократные указания суда, ошибочно полагала, что именно суд принимает решение, какие именно документы считаются релевантными для внесения в дело. Прокуратура оставляла решение этого вопроса суду. В то время, как решения по данному вопросу должны были быть приняты прокуратурой. 
Однако вопрос о том, что относится к делу, также требует от защиты большего обоснования, чем простое заявление о том, что в материалах дела возможно содержатся данные в пользу обвиняемого. В конце концов, является ли материал относящимся к делу или нет, зависит также и от того, что сам обвиняемый заявляет относительно выдвигаемого против него подозрения.
Если такая точка зрения отсутствует или если она недостаточно конкретизирована, оценить важность конкретного материала гораздо сложнее. Такие конкретные возражения по большей части отсутствовали до момента выступления защиты, поэтому сложно было определить степень важности определенных данных.
Кроме того, у защиты была возможность получить документы, не входящие в материалы дела, или, во всяком случае, ознакомится с ним. Защита в своей речи процитировала лишь немногие из этих документов, и еще меньшее количество документов защита пожелала приобщить к материалам дела. По всей видимости, среди них оказалось не так уж много имеющих отношению к делу.
Учитывая такое положение дел и принимая во внимание значительный объем материалов дела, суд убежден, что материалы дела содержат релевантные документы, необходимые для вынесения решения по данному уголовному делу.
Право на проведение допроса свидетелей
И наконец пятый аргумент защиты: утверждение, что защита Пулатова вследствие ограниченного количества возможностей на встречную экспертизу, при большом количестве свидетелей и экспертов в этом сложном и длительном расследовании, была настолько ограничена в своих возможностях реализовать право на защиту, что нарушает право на справедливое судебное разбирательство.
Защита также утверждает, что она была неоправданно ограничена в правах на допрос во время разрешенных допросов.
Что касается ограничений в отношении разрешенных и проведенных допросов, суд не видит оснований считать, что следственным судьей было наложено больше ограничений, чем необходимо, для защиты законных интересов обвиняемого.
И более важным, чем количество удовлетворенных или отклоненных ходатайств, является вопрос о том, использует ли суд определенные показания в качестве доказательств, и если да, то как они соотносятся с другими доказательствами, используемыми в качестве средств доказывания. Поэтому этот аргумент защиты не может привести к лишению прокурора права на преследование.
Вывод о праве на преследование
Как соотносится все вышесказанное с вопросом о лишении прокурора права на преследование? Остаются два нарушения с ее стороны.
Во-первых, недвусмысленные высказывания Государственной прокуратуры и Объединенной следственной группы во время пресс-конференций о том, что, по их мнению, произошло с самолетом, следовавшим рейсом MH17, и обнародование подозрений в адрес подозреваемых, имена которых были названы и фотографии которых были предъявлены публике. Во-вторых, выпуск приложения, содержащего доказательства «того, что произошло с самолетом, следовавшим рейсом MH17, и кто несет за это ответственность».
Суд в первую очередь заявляет, что на него данные нарушения влияние не оказали, а защита вследствие их не была ограничена в возможностях. В целом, нельзя утверждать, что процедура судебного разбирательства была несправедливой. Кроме того, указанные недостатки в совокупности, на фоне огромного объема проведенных расследований и важности дела, не дают оснований для применения самой тяжелой санкции в виде лишения прокурора права на преследование.

Обстоятельства крушения самолета, следовавшего рейсом MH17, и оценка доказательств
Суд переходит к рассмотрению доказательств, использованных при формировании решения. При этом сначала будет рассмотрена причина катастрофы, а затем возможная роль обвиняемых в ней.
17 июля 2014 года самолет, следовавший рейсом H17, потерпел крушение в Украине. Вследствие этого погибли 283 пассажира и пятнадцать членов экипажа.
Суд считает доказанным, законно и убедительно, что самолет, следовавший рейсом H17, потерпел крушение вследствие попадания в него ракеты «Бук», запущенной с поля вблизи населенного пункта Первомайское.
Существует множество доказательств, подтверждающих этот вывод.
Важным доказательством, подтверждающим вывод о том, что в районе Первомайского была запущена ракета, являются фотографии дымового следа, также называемого инверсионным. Это доказательство подтверждается показаниями свидетеля М58 и спутниковыми снимками с места запуска ракеты.
Доказательства в виде перехваченных телефонных разговоров и фотографий полностью подтверждают эту картину. Как, впрочем, и поражающий элемент в форме бабочки, обнаруженный в теле одного из пилотов, и осколки ракеты «Бук», обнаруженные в стяжках и шпангоутах самолета, являются доказательствами, что была запущена именно ракета «Бук».  Результаты расследований, проведенных Нидерландским институтом судебной экспертизы (NFI) и Бельгийской королевской военной академией (RMA), также являются тому подтверждением.
Суд подробно остановится на этих доказательствах, но перед этим хотел бы сделать следующее краткое замечание.
В материалах дела содержатся десятки заключений экспертов. Эти эксперты, зарегистрированные или нет в качестве судебных экспертов, были назначены следственным судьей. Перед их назначением следственный судья установил не только область их экспертизы, но и их независимость и объективность.
Представителя концерна «Алмаз-Антей» суд признает, с одной стороны, компетентным в своей области лицом, поскольку концерн «Алмаз-Антей» является разработчиком и производителем ракетной системы «Бук». С другой стороны, «Алмаз-Антей» - это государственное предприятие, связанное с властями Российской Федерации.
А именно эти власти отрицают, что они причастны к конфликту в Восточной Украине и какую-либо причастность к крушению самолета, следовавшего рейсом МH17. Для подтверждения  власти Российской Федерации многократно представляли материалы, из которых должно было следовать, что не они, а Украинские власти несут ответственность за крушение самолета, следовавшего рейсом МH17.
Неоднократно эти так называемые доказательства оказывались фальсифицированными, либо имелись явные следы манипуляций. Уже только по этой причине связь концерна "Алмаз-Антей" с властями Российской Федерации уменьшает убедительность его утверждений или утверждений его представителя.
Кроме того, сам концерн "Алмаз-Антей", как организация, также заинтересован в результатах расследования, так как в отношении концерна были введены санкционные меры в связи с крушением рейса MH17. Поэтому суд не считает представителя концерна "Алмаз-Антей" объективным и независимым экспертом, в соответствии с  положением закона.
Это не означает, что выводы и заключения данного представителя только по этой причине не имеют никакой ценности.
Для того, чтобы убедить суд в правильности своих результатов, концерну "Алмаз-Антей" следовало не ограничиваться изложением тезисов, а обосновать свои результаты абсолютно четко, доходчиво и доступно, предоставив возможность их проверить.
Концерну это не удалось. Одной лишь ссылки на свой многолетний опыт и многочисленные отчеты о собственных исследованиях недостаточно, чтобы заставить суд усомниться в результатах исследований, проведенных объективными и независимыми экспертами.
Отчеты американского бюро, внесенные защитой Пулатова, также не убедили суд. Содержание этих отчетов вкратце сводится к повторению выводов, сделанных концерном "Алмаз-Антей" на основе им же выдвинутых исходных доводов и полученных результатов. Но без каких-либо дополнительных обоснований или собственных исследований.
Как будет видно далее, данные отчеты вряд ли привносят что-то ценное.

Обсуждение структуры доказательств
Теперь суд перейдет к подробному рассмотрению доказательств.
Что касается доказательств того, что самолет, выполнявший рейс MH17, был сбит ракетой "Бук", запущенной с поля вблизи н.п. Первомайское, то, как  уже упоминалось, важное значение имеют различные фотографии дымового следа или инверсионного следа.
Создатель первой серии фотографий был допрошен в качестве свидетеля. Он заявил, что фотографии были сделаны 17 июля 2014 года в 16 ч. 25 м. с балкона его дома в г. Торезе. Фотографии, фотоаппарат и карта памяти были изучены NFI (Нидерландским институтом судебной экспертизы). Нет никаких признаков того, что изображение на этих фотографиях было подвергнуто манипуляциям. Момент времени, когда были сделаны фотографии, был проверено Королевским нидерландским метеорологическим институтом (KNMI).
Исходя из изучения ландшафтных характеристик на фотографиях, суд приходит к заключению, что фотографии были сделаны в г. Торезе и что инверсионный след берет свое начало со стороны Первомайского. Эти выводы в совокупности с моментом времени, когда были сделаны фотографии, и на основе положения самолета, выполнявшего рейс MH17, в момент его исчезновения с радара, обосновывают заключение о том, что эти фотографии показывают инверсионный след ракеты, выпущенной со стороны  Первомайского в направлении самолета, выполнявшего рейс MH17 примерно в то время, когда самолет, выполнявший рейс MH17, потерпел крушение.
Кроме того, материалы дела содержат еще две фотографии инверсионного следа, которые были найдены в интернете. Кем были эти фотографии сделаны - не установлено. Однако было установлено, что фотографии были выложены в сеть 17 июля 2014 года. И в качестве так называемой "Даты изменения файла" указывается 17 июля 2014 16.22 часов. Ландшафтные характеристики на этой фотографии свидетельствует о том, что их создатель находился в многоквартирном доме в центре н.п. Снежный, и указывают на инверсионный след в южном направлении, где находится н.п. Первомайское. Эти фотографии были также изучены KNMI.
Фотографии, сделанные в г. Торезе и н.п. Снежное, отображают каждая по отдельности видно только одно направление начала инверсионного следа. Но если их рассматривать в совокупности и с учетом склона в ландшафте, то эти направления пересекаются чуть западнее н.п. Первомайское.
Суд также использует показания свидетеля М58. Он является важным очевидцем, и дал очень развернутые и подробные показания.
Свидетель М58 заявил, что он входил в разведывательную группу под командованием обвиняемого Харченко. Во второй половине дня, когда был сбит самолет, выполнявший рейс MH17, он находился на контрольно-пропускном пункте вблизи перекрестка на дороге между г. Снежный и н.п. Мариновка.
На основании места, где свидетель М58 нарисовал перекресток на спутниковой фотографии в совокупности со сделанными им рисунками перекрестка, и данными им в этом отношении показаниями, явствует, что это был перекресток на автодороге Т0522, проходящей чуть западнее н.п. Первомайское. В тот день свидетель М58 в какой-то момент стоял в поле в северо-западном углу перекрестка.
Он стоял у палатки или палаток, находящихся в этом поле, и слышал, что по грунтовой дороге на поле, расположенном к югу от того поля, где он находился, что-то ехало.   Он описывает этот звук, как звук гусениц танка. Чуть позже он услышал громкий взрыв и увидел летящую зигзагообразно ракету, оставлявшую за собой следы дыма.
Он видел, как после взрыва ракеты на землю упал самолет. Когда он подошел к перекрестку и посмотрел на поле рядом с ним, то он увидел ЗРК «Бук», на котором не доставало одной ракеты. Затем ЗРК «Бук» проследовал мимо него на перекрестке. Суд считает, что то поле, на котором, по его утверждениям в своих показаниях, свидетель М58 видел ЗРК «Бук» с одной недостающей ракетой, является именно тем местом, где начинается дымовой след на только что обсуждавшихся фотографиях из Тореза и Снежного.
Основываясь на заключении юриста-психолога, защита утверждает, что показания свидетеля М58 являются недостоверными из-за наличия в них большого числа недостатков. 
Вместе с прокуратурой суд констатирует, что эти примеры предполагаемых погрешностей настолько часто основываются на неверном изложении самих показаний или обстоятельств, в которых они были даны, что суд оставляет выводы, сделанные в этом отчете, без внимания.
Это не отменяет того, что суд сам должен оценить надежность свидетеля М58 и достоверность его показаний. В этом отношении судом отмечается следующее:
Проверка правильности показаний свидетеля М58 относительно его участия в боевых действиях на стороне ДНР может быть проведена по многим частям показаний. Не только на основании открытой информации, но и на основе информации, не доводимой до сведения общественности. Поэтому суд не видит причин сомневаться в его показаниях о своем участии. Это также относится к его присутствию на соответствующем перекрестке в день крушения самолета, выполнявшего рейс MH17.
Однако это еще не означает, что нет причин сомневаться в сути его рассказа о том, что произошло в тот день. В частности, свидетель М58 в ходе допросов давал по различным вопросам непоследовательные показания.
В приговоре суд привел подробное объяснение тому, почему при изучении допросов и того, каким путем происходил контакт со свидетелем М58, он не обнаружил никаких признаков того, что эта непоследовательность в показаниях была результатом преднамеренного обмана. Таким образом, показания свидетеля М58 не были лживыми.
Это не отменяет того, что суд также должен убедиться в том, что эта непоследовательность в его показаниях не умаляет доказательственную ценность сути его рассказа: возможно, его подводила память.
Суд отметил, что свидетель М58 на последующих допросах часто возвращается к тому, что он говорил в предыдущих показаниях, а затем исправляет их.
Принимая во внимание тот период времени и хаотичность ситуации, суд не находит удивительным, что у свидетеля М58 есть некоторая доля неуверенности. Это касается подробностей, в отношении которых он в момент их наблюдения не понимал, что они могут стать важными.
Таких, как, например, момент времени и точное местонахождение ЗРК «Бук», точное расстояние между ЗРК «Бук» и перекрестком и высота полета самолета.
Это означает, с одной стороны, что доказательственная ценность показаний свидетеля М58 в отношении таких подробностей невелика, но,  с другой стороны, что эта непоследовательность в показаниях не снижает их ценность. Ведь речь идет о тех наблюдениях, которые по своему характеру, вероятно оказали гораздо более глубокое влияние. Это относится к фактическому пуску ракеты «Бук». И радость от попадания в военный самолет и превращения этой радости в ужас, когда вскоре после этого оказалось, что сбит был не военный, а пассажирский самолет. Относительно таких впечатляющих событий он не сомневается ни на минуту.
Таким образом, по мнению суда, показания свидетеля М58 являются достоверными.
Также, использование показаний свидетеля М58 не противоречит принципам справедливого судебного разбирательства.
Защита имела возможность заслушать этого свидетеля в присутствии следственного судьи в течение нескольких дней. При этом защите и прокуратуре была предоставлена возможность задать множество вопросов. И свидетель M58 ответил на все заданные вопросы. При проведении допросов имелось много ограничений, однако они были необходимы для защиты свидетеля.
Кроме того, показания свидетеля М58 не являются единственными в полной структуре доказательств. Доказательства также включают в себя прошедшие проверку на достоверность  фотографии, видео, перехваченные разговоры, данные мачт связи и отчеты экспертов.
Так,  материалы дела также содержат анализ спутниковых фотографий поля. Это подтверждает вывод о том, что указанное свидетелем M58 поле было районом пуска ракеты. Сравнение спутниковой фотографии этого поля, сделанной 16 июля, с фотографией, сделанной 20 и 21 июля 2014 года, показывает, что в течение этого периода произошел ряд изменений, которые могут свидетельствовать о том, что в этот промежуток времени был произведен пуск ракеты.
Это относится к выделенной темным цветом треугольной части поля в северо-западном углу поля. Журналист, который видел эту часть поля и делал его видео съемку 22 июля 2014 года, говорил о следах пожара. При запуске ракеты «Бук» происходит выброс пламени, могущий вызвать пожар.
Кроме того, можно увидеть следы, которые идут в изменивший цвет  участок поля и имеют ширину более трех метров, идентичные следам ЗРК «Бук». Эти следы расположены в том углу, который KNMI, основываясь на направлении ветра, указал в качестве наиболее вероятного угла пуска ракеты на этом участке поля. 
Эта северная часть поля также отвечает условиям для задействования ЗРК «Бук»: доступность участка, охрана контрольно-пропускным пунктом сепаратистов и отсутствие от высоковольтных линий. Кроме того, поле является самой высокой точкой в радиусе пяти километров, оно скрыто за рядами деревьев, что обеспечивает минимальную видимость. Для высоколетящих целей расстояние от ЗРК «Бук» до ряда деревьев представляет меньшую важность. Кроме того, эти деревья могут предоставлять непосредственное укрытие.
Кроме того, в нескольких перехваченных телефонных разговорах между сепаратистами утром 17 июля 2014 года упоминается прибытие ЗРК «Бук», который должен быть доставлен в н.п. Первомайское. Суд считает это особенно убедительным доказательством того, что это поле на Первомайском было районом пуска и что это ракета была ракетой «Бук».
Доказательная сила содержания этих разговоров дополнительно подкрепляется тем фактом, что данные мачт связи подтверждают картину, полученную из разговоров о том, откуда прибывает ЗРК «Бук» и куда он должен быть отправлен. Говоря кратко, перемещение телефонов лиц, которые, по данным перехваченных телефонных разговоров, отвечали за транспортировку, соответствует маршруту, по которому следовал ЗРК «Бук».
В нескольких случаях также были сделаны снимки и видео запись ЗРК «Бук» во время следования этим маршрутом до прибытия к месту, расположенному недалеко от Первомайского. Так, ЗРК «Бук»  был перевезен в восточном направлении из Донецка через Макеевку, Зугрэс и Торез в Снежное.
В этой связи суд ссылается на фотографию, сделанную на Проспекте Ильича в Донецке, видео, снятое на кольцевой развязке «Мотель» в Донецке, видео в Макеевке, видео в Зугрэсе и фотографию и видео в Торезе, на которых показано, как ЗРК «Бук» перевозится все на той же конкретной низкорамной платформе Volvo тягачом с белой кабиной в направлении Снежного.
На фото- и видеоматериалах из Донецка также четко видно, что на ЗКР «Бук» лежат ракеты «Бук» зеленого цвета с белой головкой. На снятом в Макеевке видео суд видел, что на тот момент ракет было четыре.
На фото и видеокадрах ЗРК «Бук», следующего из Снежного в южном направлении в сторону Первомайского, комплекс в тот момент уже не перевозится на низкорамной платформе, а передвигается своим ходом.
Это указывает на то, что ЗРК «Бук» находится недалеко от предполагаемого места его задействования. На момент съемки этого видео ЗРК «Бук» находился всего в нескольких километрах от поля вблизи Первомайского.
На видео, снятом в Луганске ранним утром 18 июля 2014 года, суд видит, что одной ракеты не хватает. На основании показаний свидетеля S21, перехваченных разговоров и данных мачты связи суд установил, что это тот же ЗРК «Бук».
Эти кадры были по мере возможности проверены на предмет местонахождения и определения времени, а также была проверена их подлинность. Никаких следов манипуляций обнаружено не было. 
Наконец, суд основывает свое мнение, что ракета «Бук» была запущена по самолету, выполнявшему рейс MH17, и действительно сбила самолет, выполнявший рейс MH17, на результатах осмотра осколков, найденных на месте катастрофы и  являющихся осколками от оружия.
Суд обратил внимание на осколки, которые являются как характерными для конкретного оружия, так и имеющими очевидную связь с причиной катастрофы. Например, они были найдены в телах погибших или застряли в обломках самолета и, следовательно, должны были являться осколками от оружия.
В теле одного из членов экипажа , в кабине, был обнаружен специфический осколок. В этом осколке суд сам узнает поражающий элемент, имеющий явную неполную форму бабочки.
Исследования также показывают, что этот осколок невозможно или почти невозможно отличить по элементарному составу от других осколков, извлеченных из тел и обломков самолета, и что он относится к той же группе осколков.  Это также показывает, что эти осколки едва ли можно отличить от поражающих элементов в форме бабочки одной из взятых для сравнения боевых частей ракеты «Бук» нового типа.
Ссылаясь на исследования концерна «Алмаз-Антей», защита утверждает, что найденный поражающий элемент не может быть уникальным поражающим элементом в форме бабочки, поскольку он слишком легкий.
Однако суд считает, что из результатов натурного испытания, проведенного с ракетой «Бук» в сборке с боевой частью нового типа следует, что осколки боевой части в результате детонации распадаются на более мелкие части. Некоторые поражающие элементы в форме бабочки с первоначальным весом 8,1 грамма после детонации весили всего 2,5 грамма.
Таким образом, исходя из его веса представляется возможным, что найденный поражающий элемент весом 5,7 грамма, первоначально представлял собой также поражающий элемент в форме бабочки, который является уникальным для боевой части нового типа.
Вторым важным для суда осколком является зеленый осколок, найденный застрявшим в стойке левого окна кабины. Этот застрявший осколок был исследован, и был сделан вывод о том, что застрявший осколок соответствует опорной плите как старого, так и нового типа ракеты «Бук». Ввиду множества внешних сходств, которые были замечены и самим судом, не вызывает сомнений, что зеленый застрявший осколок является частью такой опорной плиты.
Это также относится к металлической детали, которая была обнаружена скрученной и застрявшей в шпангоуте. В отношении металлической детали также была проведена проверка внешних характеристик, таких как форма, полосы и следы. Был сделан вывод о том, что эта часть соответствует скользящей пластине обоих типов ракеты «Бук» Эти наблюдения могли быть сделаны и самим судом. И состав этой части соответствует составу специфической части ракеты «Бук» как старого, так и нового типа. По мнению эксперта из академии RMA динамически вбитый застрявший осколок и металлическая часть являются уникальными для системы вооружения « Бук».
Учитывая места их нахождения, поражающий элемент в форме бабочки, застрявший осколок и металлическая часть являются частями оружия, поразившего самолет, выполнявший рейс MH17. Эти объекты, на основании их внешних характеристик в совокупности с их металлургическим составом, идентифицируют это оружие как ракету «Бук». Ни один из таких связанных с причиной катастрофы осколков не указывает на иное оружие, кроме ракеты «Бук». Именно поэтому суд видит в этих доказательствах большую убедительную силу.
Таким образом, суд считает, что каждый из упомянутых источников, фотографии из Тореза и Снежного, показания свидетеля М58, спутниковые снимки, перехваченные разговоры и данные мачты связи, фото и видео ЗРК «Бук», сделанные 17 и 18 июля 2014 г., и заключения относительно найденного в теле погибшего осколка, объектов в шпангоуте и стойке самолета сам по себе является веским доказательством того, что самолет, выполнявший рейс MH17, был действительно сбит ракетой «Бук». Вместе с тем, рассматривая их во взаимосвязи и согласованности друг с другом, суд не видит оснований для разумных сомнений.
Пулатов в своих показаниях заявил, что цель телефонных разговоров заключалась в введении противника в заблуждение и создании у него впечатления о наличии ЗРК «Бук», но в действительности это было не так, и что в любом случае ЗРК «Бук» был неисправен.
Суд считает это совершенно неправдоподобным. Используемые доказательства свидетельствуют о том, что в направлении Первомайского действительно двигался ЗРК «Бук» с ракетами, который с поля осуществил пуск ракеты «Бук», сбившей самолет, выполнявший рейс MH17. Таким образом, эти аргументы защиты были более чем достаточно опровергнуты имеющимися доказательствами.
Некоторые обвиняемые и другие лица высказали, вне зала суда, предположение, что такие доказательства как визуальные и аудио материалы были подвергнуты манипуляции. Суд отмечает, что это предположение не учитывает тот факт, что речь идет не об одной фотографии, видео или перехваченном разговоре, а о множестве доказательств различных типов, которые во многих случаях оказались доступными очень быстро.
Суду представляется невообразимым, чтобы такое количество различных доказательств могло быть сфабриковано так быстро, основательно и последовательно, не оставляя при этом никаких следов.
Доказательства были тщательно изучены различными экспертами, представляющими различные дисциплины, из разных стран, не являющихся причастными к конфликту, и никаких следов манипуляций ими обнаружено не было.

103

Возможно, это было Зарощенское?
Защита Пулатова утверждает, что ракета «Бук», вероятно, была запущена с позиции возле Зарощенского. При этом она ссылается на выводы, содержащиеся в докладах концерна "Алмаз-Антей", и на показания представителя концерна "Алмаз-Антей" во время опроса следственным судьей.
Суд может считать выводы концерна «Алмаз-Антея» весомыми только в том случае, если они поддаются проверке, а их обоснование является абсолютно четким, ясным и воспроизводимым.
Однако суд констатирует, что эксперты Нидерландского центра авиации и космонавтики (NLR) и Бельгийской королевской военной академии (RMA) пришли к согласию о том, что методы и отправные точки концерна «Алмаз-Антей» не являются обозримыми.
И именно потому, что методы и предположения концерна «Алмаз-Антей», указывающие на Зарощенское, как на район пуска ракеты, не являются четкими, ясными и воспроизводимыми для других экспертов, а значит и не могут быть проверены судом,  отчеты и заключения концерна  «Алмаз-Антей» и его представителя лишены какой-либо убедительной силы.
Ранее названное американское бюро также высказалось по вопросу расчетной зоны пуска. В данном отчете была высказана критика относительно данных Нидерландского института авиации и космонавтики (NLR) и Королевской военной академии (RMA).  Одновременно делаются утверждения, при немотивированных ссылках на данные и допущения концерна «Алмаз-Антей», что выводы концерна являются верными.
Отчет названного американского бюро также не дает понимания, почему эти допущения, данные и выводы являются верными, и значит, не придает необходимой убедительной силы расчетам концерна «Алмаз-Антей».
Может быть задан вопрос, возможно ли, что зону пуска нужно искать вблизи населенного пункта Зарощенское. И было ли проведено достаточное изучение возможности иного хода событий, отличного от основного сценария. Объединенная следственная группа, наряду с основным сценарием, провела также тщательное изучение других сценариев, но отказалась от них по множеству убедительных причин.
Но как бы то ни было, иные возможности уже исключаются на основании законных и убедительных доказательств, которые, по мнению суда, неопровержимо и четко демонстрируют, что именно ракета «Бук», запущенная с поля вблизи Первомайского, сбила самолет, выполнявший рейс МН17. Полная проработка других направлений следствия в таком случае более не требуется.
В заключение, защита Пулатова, ссылаясь на отчет названного американского бюро, указала на допустимый, по ее мнению, альтернативный сценарий, заключающийся в том, что украинский ЗРК «Бук» мог осуществить пуск ракеты из зоны вблизи населенного пункта Зарощенское, по самолету компании Air India, пересекшему границу с Российской Федерацией с востока.
Суд отмечает, что и этот сценарий также опровергнут доказательствами, о которых уже говорилось ранее. Следовательно, альтернативного сценария, не противоречащего имеющимся доказательствам, не имеется. Но имеются и другие причины, по которым данный сценарий также следует отнести к области фантастики.
В момент пуска ракеты самолет компании Air India находился далеко за пределами зоны досягаемости ракеты «Бук». И в таком случае произвести пуск ракеты «Бук» технически невозможно.
Кроме того, принцип работы эхо-сигнала радиолокационного устройства исключает возможность того, что бортовой приемник ракеты «Бук» в ходе ее полета мог уловить сигнал от самолета, выполнявшего рейс МН17. Ведь тогда радиолокатор ЗРК «Бук» должен был бы непрерывно посылать сигналы в пределах угла десять градусов, направленные на восток, на самолет Air India, предполагаемую первоначальную цель.  Поскольку самолет, выполнявший рейс МН17, в тот момент приближался с другого направления, а именно с северо-запада, эти сигналы никак не смогли бы достичь самолет ,выполнявший рейс  МН17,  и отразится от него.
Суд также сомневается, что ракета «Бук», пущенная в восточном направлении, обладает такими маневренными качествами, которые позволили бы ей в ходе своего полета развернуться на 180 градусов, что было бы необходимо, чтобы поразить самолет, выполнявший рейс МН17. Суд однако не считает необходимым расследовать данную возможность, с учетом ранее названных технических причин, по которым данный сценарий в любом случае исключается. 
Суд также не считает важным, и, следовательно, необходимым, проводить опрос авторов отчета, экспертов, работающих с названным американским бюро, поскольку, как указано выше, отчеты данного бюро не являются правдоподобными и убедительными. Суд отклоняет данное условное ходатайство.
Таким образом, самолет, выполнявший рейс МН17, был сбит ракетой «Бук», запущенной с поля вблизи населенного пункта Первомайское с ЗРК «Бук» в направлении самолета, выполнявшего рейс МН17.

Роль обвиняемых и ее юридическое толкование
Опираясь на множество перехваченных телефонных разговоров, суд пришел к выводу относительно того, что происходило в Восточной Украине в дни, предшествовашие крушению рейса МН17.
Обширный анализ надежности и достоверности перехваченных разговоров не выявили признаков того, что эти материалы ненадежны или недостоверны. Также было убедительно изучено, кто участвовал в разговорах.
Таким образом, на основании этого изучения суд приходит к выводу, что все перехваченные разговоры, использованные в качестве доказательств, велись подсудимыми по принадлежавшим им номерам телефонов. И что эти записи разговоров являются достоверными и неизмененными. 
Далее в материалах дела содержится большое количество фото- и видеоматериалов. Эти фото- и видеоматериалы, как отмечалось ранее, были изучены на предмет их подлинности и достоверности, а также относительно времени и места тех событий, которые отражены в материалах. В ряде случаев слышен голос лица, снимавшего эти кадры, либо других лиц, присутствовавших при съемках этого видеоматериала. По возможности была изучена также записывающая аппаратура.
Суд таже сам назначил дополнительную экспертизу. В том числе экспертизу видеозаписи движущегося своим ходом ЗРК «Бук» в Снежном и фотографии ЗРК «Бук» на прицепе в Донецке. При проведении экспертизы следы манипуляций обнаружены не были.
В приговоре суд описывает большое количество перехваченных разговоров и фото- и видеоматериала, и на их основании делает ряд выводов относительно действий обвиняемых и их роли.
Так, судом установлено, что в ночь с 16 на 17 июля 2014 года боевиками ДНР из Российской Федерации был привезен ЗРК «Бук». Потребность в таких зенитных ракетных системах существовала давно, и после ожесточенных боев 16 июля 2014 года, в которых ДНР понесла большие потери, не имея возможности адекватно защищаться от нападений с воздуха, система была крайне востребована.
ЗРК «Бук», прибывший ночью и ранним утром, был переправлен из Донецка на линию фронта вблизи прохода, так называемого коридора, между Снежным и границей с Российской Федерацией к югу. И днем 17 июля 2014 года этот ЗРК «Бук» был переброшен на оккупированную ДНР территорию под Первомайским для использования его против украинской армии. В результате этого был сбит самолёт, выполнявший рейс MH17. С фатальными последствиями.
После того, как стало ясно, что эта катастрофа произошла в результате задействования ЗРК «Бук», его оперативно вывезли обратно в Российскую Федерацию, стремясь предотвратить международный скандал.
Из доказательств стало ясно, что фактическое прибытие ЗРК «Бук» было инициировано обвиняемым Дубинским и что транспортировка ЗРК «Бук» к месту пуска и обратно была организована и осуществлялась под его непосредственным руководством.
Во время этой перевозки непосредственная и активная роль отводилась обвиняемому Харченко, который организовал и обеспечил фактическое сопровождение ЗРК «Бук» из Донецка в Первомайское. Харченко также обеспечил охрану и защиту ЗРК «Бук» в окончательной точке пуска.  Сопровождение ЗРК «Бук» во время транспортировки в нужное место и его охрана на этом месте является важной задачей и вносит существенный вклад в развертывание ЗРК «Бук».
Обвиняемый Пулатов был оповещен Дубинским о прибытии и наличии ЗРК «Бук». Обвиняемый Пулатов встретился с обвиняемым Харченко, который сопровождал ЗРК «Бук» утром 17 июля 2014 года, в «Фуршете» в Снежном, и увидел там ЗРК «Бук». Развертывание ЗРК «Бук» происходило в ходе боев, которые велись южнее Снежного 17 июля 2014 года и в предыдущие дни. Эти бои должны были создать в этом районе проход в Российскую Федерацию, так называемый коридор.
Обвиняемый Пулатов проводил предварительную разведку для этого коридора по поручению обвиняемого Дубинского, он выполнял координирующую задачу в ходе обеспечения и охраны коридора. 17 июля 2014 года обвиняемый Пулатов был полностью поглощен выполнением своих обязанностей, связанных с организацией этого коридора.
Обвиняемый Гиркин был военным руководителем ДНР в месяцы до, во время и после 17 июля 2014 года, исполняя должность министра обороны. Он отвечал за комплектацию и развертывание военного арсенала, а также за действия боевиков ДНР. Он направлял и руководил борьбой против украинской армии, в этих целях совещался со своими командующими на местах и давал им конкретные стратегические поручения. Он вел переговоры с ЛНР и ответственными лицами в Москве. И он заручился поддержкой Москвы на ведение боев и при их проведении.
Суд констатирует, что на основании материалов дела невозможно установить, как действовал экипаж ЗРК «Бук» при пуске ракеты «Бук» по MH17.
Из материалов дела также невозможно заключить, кто отдал приказ запустить ракету и почему это произошло. Тем не менее, даже не обладая этими конкретными данными, можно многое сказать об использовании ЗРК «Бук». В частности, это важно для юридического толкования со стороны суда.
Комплекс вооружения «Бук» в первую очередь предназначен для уничтожения самолетов. Огромную разрушительную силу оружия и последствия его применения констатировал и сам суд при осмотре. Вероятность того, что находящиеся на борту самолета люди выживут при поражению ракетой «Бук», равна нулю. Любой, кто задействует такое специализированное дорогостоящее оружие, как ЗРК «Бук», отдает себе в этом отчет.
В так называемом процессе захвата цели, который предшествует запуску ракеты из ЗРК «Бук», сначала определяется цель. Затем цель проверяется и принимается решение о том, пускать ли ракету по этой цели.
Эти шаги и решения связаны не только с техническими характеристиками ЗРК «Бук», но также в их отношении имеются предписания при ведении боевых действий в соответствии с международным гуманитарным правом. Кроме того, учитывается, приводит ли или может ли привести применение данного оружия к непреднамеренным повреждениям объектов или к жертвам.
Это может являться поводом отказаться от применения данного оружия или прекратить его использование, например, если станет ясно, что целью оказался гражданский самолет.
Работа с ЗРК «Бук» также требует наличия хорошо обученного экипажа. Кроме того, данное оружие невозможно с легкостью задействовать и использовать. Это требует соответствующей подготовки, в том числе определение точки, в которой оружие может использоваться, и его транспортировка в эту точку.
Приведение системы в готовность и непосредственный пуск ракеты проходят в соответствии с определенной процедурой. Она включает в себя ряд шагов, а это значит, что пуск ракеты «Бук» не произошел по случайности. И не внезапно, а очень осознанно и продуманно, в соответствии с  методикой, предписанной техническими требованиями.
Таким образом, по мнению суда, можно сказать, что имел место умысел и определенное согласование при пуске ракеты по рассматриваемой цели. Учитывая характер оружия и цель, по которой оно производит выстрел, совершенно ясно, каковы будут последствия стрельбы. Это должно привести к крушению самолета и гибели находящихся на борту людей.
Суд считает, что, хотя ракета «Бук» была запущена преднамеренно, предполагалось, что целью являлся военный, а не гражданский самолет. В этом смысле это должно было быть ошибкой. Однако такая ошибка не умаляет умысел и преднамеренность.
Немаловажно и то, что из-за отсутствия иммунитета комбатантов обвиняемые, как и любое другое гражданское лицо, были не вправе стрелять по какому бы то ни было самолету, даже по военному, и тем самым убивать военных на борту самолета. Таким образом, совершенное преступное действие по сбитию самолета и убийству находящихся на борту людей, сразу было частью первоначального плана.
Что это означает для оценки преступлений, вменяемых обвиняемым?
Суд прежде всего отмечает, что не усматривает доказательств того, что обвиняемые представляли собой совместно действовавшую преступную группу, занимавшуюся именно сбитием украинских воздушных суден, как утверждает Государственная прокуратура Нидерландов. Следовательно, в этом нельзя найти основания для уголовной ответственности подозреваемых. Именно поэтому суд дополнительно рассмотрел фактические действия обвиняемых.
Суд сначала в отношении каждого из обвиняемых рассмотрел, можно ли считать его соучастником ввиду его значительного участия в задействовании ЗРК «Бук» и осознанного и тесного взаимодействия с другими.
Если все обстояло иначе, суд рассмотрел, может ли обвиняемый тем не менее считаться ответственным за участие других лиц в задействовании оружия. Последнее называется посредственным функциональным исполнением.
В судебной практике Верховного Суда для этой посредственной функциональной ответственности разработан ряд условий. Говоря кратко, суть заключается в том, что сначала должно быть установлено, принимает ли обвиняемый то, что преступление будет совершено, или что он просто его принимает. Во-вторых, должно быть установлено, что занимаемое обвиняемым положение позволяет ему определить, будет ли совершено преступление, иными словами, что он обладает влиянием на это, что он может принимать решение.
Подход суда в данном случае противоположен подходу Государственной прокуратуры. Суд считает более целесообразным сначала оценить личное конкретное участие обвиняемого в преступление, если таковое имеется. Только в том случае, когда делается вывод о том, что какое-либо лицо не может само считаться исполнителем или соисполнителем, судом ставится вопрос о том, следует ли в таком случае рассматривать этого обвиняемого в качестве посредственного функционального исполнителя, поскольку он несет ответственность за действия другого лица.
Завершение рассмотрения юридических рамок дела. Суд переходит к оценке поведения обвиняемых в свете этих юридических обоснований.
Харченко получил от своего вышестоящего командующего Дубинского поручение транспортировать, сопровождать и охранять ЗРК «Бук» до конечного места пуска ракеты около Первомайского. Харченко это поручение выполнил, также он давал поручения своим подчиненным при выполнении этих задач. Он также впоследствии сообщил Дубинскому об успешном задействовании ЗРК «Бук» и об обеспечении его безопасности. Кроме того, опять же по поручению Дубинского, он организовал вывоз ЗРК «Бук».
Суд считает Харченко совместно действовавшим руководителем при выполнении существенно важных действий, которые способствовали фактическому пуску ракеты «Бук»». Его усилия и участие до, а также во время вывоза ЗРК «Бук» в Российскую Федерацию, являлись в конечном итоге существенным вкладом в задействование  ЗРК «Бук» на месте пуска. В той мере, в которой сам Харченко участвовал в исполнении, он делал это в тесном и осознанном взаимодействии с другими лицами, участвовавшими в развертывании, включая экипаж. Таким образом, Харченко можно считать соучастником по обоим выдвинутым пунктам обвинения.
Однако в фактическом и юридическом смысле он также несет уголовную ответственность за действия своих подчиненных при задействовании ЗРК «Бук». Ведь он не только был в курсе планов относительно задействования ЗРК «Бук», но и поручил своим подчиненным принять в этом существенное участие, заключающееся, в частности, в сопровождении ЗРК «Бук», охране ЗРК «Бук» в полевых условиях, а затем в вывозе ЗРК «Бук».
Поскольку суд уже квалифицирует собственное участие Харченко в развертывании ЗРК «Бук» как соисполнителя, суд не квалифицирует его руководство подчиненными как посредственное функциональное (со)исполнение. Следовательно, в отношении Харченко суд считает доказанным (классическое) соучастие, в соответствии с основным обвинением по пунктам 1 и 2.
Являясь руководителем высшего звена в ДНР, Дубинский в ночь с 16 на 17 июля 2014 г. выполнял роль инициатора и организатора в доставке ЗРК «Бук»» из Российской Федерации, а 17 июля 2014 г. — руководящую роль, отдав поручение на  транспортировку и охрану ЗРК «Бук» к месту пуска. Он поручил исполнение этого своим подчиненным, которым он отдавал необходимые приказы и отношения с которыми, следовательно, были отношения командующего с подчиненными. Суд считает эти действия настолько существенными и важными для совершения преступления, что их можно рассматривать как действия соучастников.
Дубинский, по крайней мере, тесно и осознанно работал с Харченко и с экипажем комплекса. Это подтверждают и действия Дубинского по вывозу ЗРК «Бук» после его использования. Таким образом, предъявленные в отношении Дубинского основные обвинения в пунктах 1 и 2, в (классическом) соучастии, могут быть признаны юридически и убедительно доказанными.
На оперативном уровне Гиркин являлся высшим военным руководителем ДНР и поэтому (в конечном счете) отвечал за развертывание военных средств в ДНР и для нее. Перехваченные разговоры показывают, что Гиркин поддерживал очень регулярные контакты с Москвой по поводу техники и получения конкретной военной поддержки, в том числе средств противовоздушной обороны с подготовленными специалистами, для удержания Восточной Украины. Это не могло служить никакой другой цели, кроме фактического задействования этих систем в борьбе, который вела ДНР. То, что это действительно произошло, в достаточной мере явствует из материалов дела. Под командованием Гиркина как самого высокого военного руководителя состоялось множество боев, в ходе которых было много погибших и раненых, а также нанесших материальный ущерб. Это также включало в себя нанесение ударов по самолетам и вертолетам, что несколько раз приводило к их крушениям. 
Хотя такое и можно было бы предположить, исходя из его должности, тем ни менее из доказательств не следует, что 17 июля 2014 года, до того как был совершен запуск ракеты, Гиркин знал о наличии ЗРК «Бук»». Поэтому его личное активное участие не может быть установлено. Классическим соучастником он не был.
В то же время Гиркин получал информацию и был в курсе хода боев в районе коридора и отдавал связанные с этим приказы. Например, он отдавал поручения о доставке и размещении танков и назначал командиров. Но в телефонных разговорах Гиркин не упоминал «Бук» и не говорил о его применении.
Будучи высшим военным руководителем, Гиркин имел возможность принимать решения об использовании ЗРК «Бук». Такие полномочия давала ему занимаемая им должность министра обороны, по иерархии он находился выше Дубинского и Харченко. Это также явствует из телефонных разговоров, после того, как стало понятно, что при запуске «Бука» произошла ошибка. После чего Гиркин активно занимается вывозом ЗРК «Бук» в Российскую Федерацию, отдает необходимые приказы и поддерживает связь по телефону, чтобы получить информацию о том, что это действительно произошло.
Вооруженная борьба также была важным средством для достижения целей ДНР, как раз тем средством, которое входило в компетенцию Гиркина, как высшего военачальника. В рамках этой вооруженной борьбы сбивались самолеты. О том, что применение военных мер приводит к человеческим потерям, Гиркин, разумеется, тоже знал, как и о том, что к тому же приводит и использование средств противовоздушной обороны с целью сбивать воздушные судна, что уже и происходило несколько раз еще до 17 июля 2014.
Хотя в материалах дела нет доказательств о том, что Гиркин 17 июля 2014 года знал о наличии ЗРК «Бук», можно без сомнения утверждать, что Гиркин определенно допускал действия, подобные применению ЗРК «Бук» 17 июля 2014 года, влекущие за собой гибель людей. Такой вывод суд делает, исходя из его роли и занимаемого им высокого поста, его запроса о предоставлении серьезных средств противовоздушной обороны, а также исходя из данных о том, что Гиркин знал о применении военных средств, с помощью которых уже было сбито несколько самолетов, что, в том числе, повлекло за собой человеческие жертвы, и никогда не выступал против этого; а также исходя из того факта, что Гиркин 17 июля 2014 года и в период до и после данной даты активно занимался военной операцией в районе коридора.
Это также видно из его последующих действий: вместо того, чтобы осудить применение подобных средств, он активно стремился как можно быстрее избавиться от улик, стремясь предотвратить возможный скандал. Посему суд считает законно и убедительно доказанным, что Гиркин имел доступ к ЗРК «Бук» и его использованию, и что он одобрял подобные действия, включая и все их последствия. Поэтому Гиркин должен рассматриваться в качестве посредственного функционального участника преступных деяний, совершенных в соучастии. Это приводит, однако, в отношении него к такому же выводу, как и в отношении Харченко и Дубинского, а именно: преступные деяния, указанные в основном обвинении в пунктах 1 и 2, а именно соучастие, объявляются законно и убедительно доказанными.
В период, рассматриваемый в обвинении, Пулатов являлся полевым командиром в окрестностях населенного пункта Снежное. Он командовал там людским составом и отвечал за обеспечение и поддержку функционирования вышеупомянутого коридора. Суд установил, что данный коридор выполнял важную функцию в поддержании и укреплении позиций ДНР в Донбассе. С этой точки зрения Пулатов, как координатор, занимал важную позицию и играл важную роль в той части Донбасса.
Обобщенная информации из упомянутых выше перехваченных телефонных разговоров, показывает, что расширенная задача по управлению коридором на 17 июля 2014 года включала в себя, по крайней мере, прием и стратегическое размещение нескольких танков, доставленных батальоном «Восток», а также прием и размещение ЗРК «Бук».
Утром 17 июля 2014 года Дубинский дал Пулатову знать, что Харченко привезет ему ЗРК «Бук», также Дубинский сообщил Пулатову, где его установить, и дал задание координировать процесс. Незадолго до этого Дубинский дал похожее задание Харченко, рассказав, что тот должен переправить «Бук» в Первомайское, и что его задача – сопровождать и охранять установку. Из материалов дела следует, что Харченко, получив от Дубинского такой приказ, действительно повез «Бук» в Снежное, где он договорился встретиться с Пулатовым в «Фуршете».
Как показывают записи перехваченных телефонных разговоров, встреча Харченко и Пулатова действительно состоялась днем 17 июля 2014 года в «Фуршете» в Снежном, когда Харченко прибыл туда с колонной, перевозившей ЗРК «Бук» Однако в материалах дела не указано, что там произошло или было сказано.
Несомненно, что после этой встречи Харченко просто продолжил выполнять приказ, который он уже получил от Дубинского. Поэтому суд не может установить, что Харченко продолжил свой путь в сторону Первомайского по приказу Пулатова. Ведь это задание ему уже было дано Дубинским, являвшимся начальником как Харченко, так и Пулатова. Однако установлено, что Пулатов не остановил Харченко, продолжившего выполнение задания.
Из имеющихся доказательств также следует, что вскоре после этой встречи имел место звонок Пулатова на некий номер телефона и ему перезванивали с этого номера, который принадлежал кому-то из экипажа ЗРК «Бук». Однако разговор не состоялся.
Суд не усматривает в этом доказательств активной или даже решающей роли Пулатова в выполнении поручения, данного Дубинским. В конце концов, телефонные разговоры не состоялись, и выполнение задания, несмотря на это, было продолжено. Поэтому решающего влияния на данное поручение эти неудавшиеся звонки оказать не могли, или, по крайней мере, это невозможно установить.
Утверждение о связи, которая, по мнению прокуратуры, существует между Пулатовым и споттерами-любителями самолетов, является, по мнению суда, весьма спекулятивным и никоим образом не подтверждает вывод о том, что Пулатов якобы является связующим звеном между разведкой ДНР с одной стороны и экипажем ЗРК «Бук» с другой.
Также не имеется никаких доказательств, на основании которых можно было бы сделать вывод о том, что Пулатов координировал размещение, охрану или применение ЗРК «Бук». Кроме того, достаточно доказательств того, что Пулатов не находился рядом с местом запуска в сам момент и приблизительно в то время, когда с ЗРК «Бук» действительно была запущена ракеты.

Поэтому суд не считает законно и убедительно доказанным, что обвиняемый Пулатов каким-либо образом лично содействовал использованию ЗРК «Бук», поэтому он не может рассматриваться как классический соучастник преступления, каковыми являются Дубинский и Харченко.
Остается еще вопрос о том, следует ли считать обвиняемого Пулатова посредственными функциональным соисполнителем, таким же, каким является обвиняемый Гиркин.

В этом контексте суд считает, что было установлено, что обвиняемый Пулатов знал о применении ЗРК «Бук» в операции, координатором которой он был назначен. К тому же нет никаких доказательств того, что, с того момента, как он узнал, что ЗРК «Бук» находился в распоряжении сепаратистов и должен был быть задействован в операции в районе коридора, Пулатов протестовал против прибытия и использования данного ЗРК «Бук». Поэтому, по мнению суда, можно утверждать, что Пулатов принял факт применения ЗРК «Бук». Таким образом, первое условие имеется в наличии.
Что касается второго условия, наличия полномочий распоряжаться или влиять на применение ЗРК «Бук», суд считает, что Пулатов получил от Дубинского конкретный приказ оставаться в окрестностях Первомайского для охраны направлявшегося к нему ЗРК «Бук» и организации всего этого. Однако, как уже упоминалось, приказ сопровождать ЗРК «Бук» в Первомайское и охранять его также незадолго до этого был отдан Дубинским Харченко.
Что касается второго условия: наличия полномочий распоряжаться ЗРК «Бук» или контролировать его развертывание, суд отмечает, что Пулатов получил конкретный приказ от Дубинского оставаться в районе Первомайского для охраны ЗРК «Бук», который направлялся к нему, и организовывать весь процесс. Однако, как уже упоминалось, приказ сопровождать ЗРК «Бук» в Первомайское и охранять его был также незадолго до этого отдан Дубинским Харченко.
Харченко действительно выполнил это задание: он сопровождал транспортировку из Донецка через Снежное в Первомайский и организовал там охрану. Поэтому отсутствуют не только указания на то, что вмешательство Пулатова каким-то образом способствовало выполнению приказа, отданного Дубинским Харченко, но не существует и никаких указаний на то, что он был в состоянии что-либо изменить.
Независимо от того, какие именно иерархические отношения были между Пулатовым и Харченко 17 июля 2014 года, и мог ли Пулатов вообще отдавать Харченко приказы, ничто не указывает на то, что Пулатов имел полномочия изменить или отменить приказ, в данном случае отданный Дубинским непосредственно Харченко. Координирующая роль Пулатова в военной операции в районе коридора не ставит его выше Дубинского.
Поэтому суд приходит к выводу, что что условие наличия распорядительных полномочий для квалификации в качестве посредственного функционального исполнителя по отношению к обвиняемому Пулатову отсутствует.

Излагая вкратце, по мнению суда, не существует доказательств того, что Пулатов действительно самолично содействовал применению ЗРК «Бук». И Пулатов в данном случае не несет уголовной ответственности за действия других лиц.
Отсюда следует вывод, что Пулатов должен быть оправдан по каждому из предъявленных  ему вариантов обоих преступных деяний.

Защита подсудимого Пулатова подала различные условные ходатайства о проведении встречной экспертизы. Некоторые из этих ходатайств рассмотрены в приговоре отдельно. В отношении еще не рассмотренных ходатайств, суд считает, что в связи с оправданием Пулатова, эти ходатайства не являются или более не являются релевантными, и необходимости в рассмотрении их нет. Поэтому эти ходатайства отклоняются. То же самое относится и к требованию прокуратуры о заключении Пулатова под стражу.
Подсудимые Гиркин, Дубинский и Харченко признаются виновными. Суд квалифицирует объявленные доказанными преступные деяния по их делам как  единое преступление, наказуемое по нескольким статьям уголовного кодекса,

-          соучастие в умышленном и незаконном совершении действий, приведших к крушению воздушного судна, в то время как имелись основания опасаться за жизни людей, и преступное деяние повлекло за собой смерть, и

-          соучастие в преднамеренном убийстве, совершенном многократно, а именно 298 раз.
Это наказуемые деяния, за которые обвиняемые Гиркин, Дубинский и Харченко подлежат наказанию.
Иски о возмещении ущерба
В суд поступило 306 исков о выплате компенсации от родственников погибших. 304 иска, поданных группой правовой поддержки, касаются только возмещения морального ущерба.
Два иска, поданные самими родственниками погибших, касаются, помимо возмещения морального ущерба, компенсации материального ущерба, а именно возмещения потери ноутбука и компенсации расходов на поездку летом 2014 года к месту катастрофы.
Прежде всего суд постановляет, что, касательно Пулатова, иски потерпевшей стороны не принимаются к рассмотрению, на законных основаниях, поскольку Пулатов оправдан.
Дела трех других обвиняемых, которые осуждены судом, были рассмотрены заочно. Суд постановил, что заочное рассмотрение также распространяется на иски потерпевшей стороны. Суд обладает полномочиями для вынесения решения по заявленным искам.
По правилам, предусмотренным так называемым Регламентом Рим II, иски потерпевшей стороны, являющиеся следствием противоправных действий, должны рассматриваться по существу в соответствии с украинским законодательством.
Применение украинского гражданского права означает, что в 2014 году родственники погибших имели право на компенсацию за причиненный им моральный ущерб. По нидерландскому гражданскому праву, после изменений, внесенных в законодательство, претендовать на возмещение морального ущерба родственникам погибших возможно только в том случае, если такой ущерб возник начиная с 1 января 2019 года. По мнению суда, это изменение в законе не мешает суду принять ходатайства о возмещении ущерба, возникшего до 1 января 2019 года, на рассмотрение по делу Гиркина, Дубинского и Харченко, в соответствии с украинским законодательством.
Поскольку обвиняемые Гиркин, Дубинский и Харченко признаны виновными по обоим пунктам обвинения, преступное деяние, а значит, и вина, установлены по украинскому гражданскому законодательству. То, что между преступными деяниями, совершенными обвиняемыми и моральным ущербом, заявленным родственниками погибших, существует причинно-следственная связь, не вызывает никаких сомнений. Суду остается только рассмотреть вопрос о том, является ли характер и размер заявленного ущерба приемлемым в соответствии с украинским законодательством. Иными словами, вид ущерба и его сумма.
Согласно законодательству Украины, компенсации подлежит как материальный, так и нематериальный ущерб, который непосредственно претерпели родственники умершего. Однако, чтобы иметь возможность получить такую компенсацию, родственник должен принадлежать к кругу лиц, имеющих на это право. В этот круг входят: супруг/ супруга, зарегистрированный партнер (при условии, что партнер не одного пола с погибшим), а также родители, усыновители, дети и усыновленные дети умершего, а также лица, включая пасынков и падчериц, с которыми умерший проживал и вел совместное хозяйство. Братья и сестры, не проживавшие с жертвой совместно, не входят в число лиц, имеющих право на компенсацию ущерба.
17 июля 2014 года потерпевшие внезапно столкнулись лицом к лицу с гибелью одного или нескольких близких им людей в результате катастрофы самолета, следовавшего рейсом MH17. Потерпевшие вынуждены жить в постоянной неизвестности о том, что происходило в последние моменты в самолете, и насколько их близкие осознавали, какая судьба их ожидает, и это невыносимо.
Из письменных заявлений родственников погибших и из их устных выступлений, становится ясно, какое место занимали погибшие в кругу семьи, среди родственников, соседей, в школе или в спортзале, на работе или в кругу друзей. И как сильно их не хватает тем, кто их потерял. В свои решения суд включил до тринадцати цитат из рассказов родственников погибших об их утрате и ее последствиях.
Многие из пострадавших страдают синдромом непроходящей скорби, посттравматическим стрессовым расстройством и/или депрессией. На них также отрицательно сказывается постоянное внимание средств массовой информации. Необходимость несколько раз хоронить/кремировать останки близких людей может вызвать у родственников ощущение нереальности происходящего, как будто трагедии не было. При этом они прекрасно знают, что близкого человека уже нет в живых.
Кроме того, по мнению суда, в данном деле есть другие обстоятельства, которые необходимо принять во внимание. Например, недоступность места катастрофы не только для родственников, желающих посетить место гибели своих близких, но и для спасательных служб. Самолет упал в зоне конфликта, и спасателям был воспрещен доступ на место катастрофы, что серьезно затруднило поиск тел и вещей.
Тела жертв в течение нескольких дней, иногда недель или даже месяцев, оставались лежать под открытым небом. Все это время родственники погибших пребывали в полной неизвестности, им не оставалось ничего другого, кроме как беспомощно ждать, когда же наконец тела их близких и их вещи будут найдены и будут ли найдены, а затем, когда они будут репатриированы и идентифицированы.
Кроме того, ожидание того, когда же останки  близкого человека будут найдены, приводит к эффекту отложенной скорби. В некоторых случаях удавалось обнаружить лишь небольшой фрагмент тела погибшего: кость руки, часть ноги или ступню. В двух случаях вообще не было найдено никаких останков.
Кроме того, из разъяснений, приложенных потерпевшими к искам о возмещении ущерба, следует, что отношение обвиняемых к процессу также усилило их (потерпевших) страдания. Обвиняемые, помимо отрицания своей причастности к катастрофе и отказа раскрыть информацию и сотрудничать со следствием, неоднократно допускали негативные высказывания о трагедии.
Все эти аспекты играют роль при определении размера возмещаемого ущерба. Рассматривая вопрос по существу, суд констатирует, что размер требуемой компенсации был боле чем достаточно мотивирован. Данный размер не оспаривался обвиняемыми. Поэтому суду достаточно рассмотреть, не являются ли иски незаконными или необоснованными.
В первую очередь суд отмечает, что страдания, описываемые потерпевшими сторонами, ни в коем случае не могут быть выражены в денежном эквиваленте. Заявленная сумма также не выходит за рамки украинской системы выплаты компенсаций. Таким образом, заявленные суммы возмещения морального ущерба не представляются суду незаконными или необоснованными.
Поэтому суд не соглашается с доводами обвинения о том, что при оценке нематериального ущерба в качестве отправной точки следует взять (нидерландский) Декрет о компенсации морального ущерба и установить меньший размер компенсации, чем заявлено.
Поэтому суд считает запрошенный исками размер компенсации нематериального ущерба полностью приемлемым.
Суд не будет применять исключение однополых партнеров, прописанное в украинском законодательстве, поскольку это исключение идет вразрез с запретом на дискриминацию.
Суд, при расчете размера нематериального ущерба, не будет принимать к рассмотрению платежи третьим лицам и, следовательно, не будет вычитать эти суммы из фиксированных сумм, подлежащих присуждению.
Как и в голландском гражданском праве, по украинскому гражданскому праву братья и сестры, которые не проживали с умершим, не имеют права на компенсацию. По этой причине группа юридической поддержки не подавала таких исков в ходе данного уголовного дела. Во время заседаний суд констатировал, что это исключение болезненно сказывается на многих братьях и сестрах и воспринимается ими как большая несправедливость.
Из рассказов потерпевших становится ясно, что после катастрофы жизнь братьев и сестер кардинально изменилась. Изменение уклада их жизни вызвано не только горем от потери брата или сестры, но и новой, более интенсивной, ролью в связи с заботой о детях брата или сестры или о собственных родителях, которую им после катастрофы пришлось взять на себя, хотя и с любовью, но также и по необходимости. В этой новой и более интенсивной роли им также еще более интенсивно приходится сталкиваться с горем оставшихся детей и родителей.
Поэтому суд поддерживает призыв родственников жертв к тому, чтобы братья и сестры, которые не жили совместно с погибшими, были безусловно включены в ожидаемую новую редакцию Закона о моральной ответственности.
Согласно украинскому законодательству, компенсация стоимости утраченного ноутбука не подлежит наследованию и поэтому право на нее не может быть рассмотрено. Таким образом, ближайшие родственники, претендующие на эту компенсацию, не имеют на это права, данная часть их иска игнорируется. Заявленные в иске расходы на проезд и проживание для посещения места катастрофы действительно могут быть возмещены как расходы, связанные с похоронами. Суд не считает их незаконными или необоснованными.
Это означает, что суд обяжет обвиняемых Гиркина, Дубинского и Харченко солидарно выплатить потерпевшим ущерб в размере более 16 миллионов евро. Суд также присуждает наложение на эту сумму полагающейся по закону ренты.
Суд также назначит этим обвиняемым обеспечительную меру в связи с возмещением ущерба по каждому присужденному иску.
Назначение наказания
Суд заявляет, что в задействовании и использовании сепаратистами ЗРК «Бук» могут быть виновны не только обвиняемые по данному уголовному делу.
Ведь оружие должно быть предоставлено для развертывания, оружие должно быть транспортировано, его необходимо охранять, а фактическое задействование должно быть спланировано и выполнено.
Каждый, сыгравший в этом свою роль, несет, по мнению суда, по крайней мере, моральную ответственность за последствия применения такого оружия, которое по своей природе обладает безусловно уничтожающим действием.
Это относится в первую очередь, конечно, к 298 погибшим людям, мужчинам, женщинам и детям. В один момент, без предупреждения, их жизни и жизни их близких, сидевших рядом с ними, были жестоко оборваны. Эти люди в одно мгновение лишились жизни и будущего.
Из рассказов родственников становится ясно, какую насыщенную жизнь вели погибшие. Жизни некоторых были в самом разгаре, а у некоторых из погибших только начались, и у них всех было много планов на будущее. Этого будущего они были жестоко лишены.
И это также перевернуло жизнь тех, кто потерял своих родных. На суд произвел огромное впечатление рассказ о том, как полностью изменилась жизнь семей погибших после крушения самолета рейса MH17: как выразились многие родные погибших - есть жизнь после и жизнь до катастрофы.
По мнению суда, никто не может себе представить, каково было родным погибших получить известие о том, что их близкие погибли в результате крушения самолета, следовавшего рейсом MH17, и продолжать жить дальше.
Для многих понесших тяжелую утрату семей последствия были ужасающими. Некоторые из них потеряли детей, внуков, родителей, бабушек, дедушек, братьев, сестер и других родственников. В один момент их жизнь трагически изменилась: эта ситуация длится по сей день и будет длится и далее.
Наряду с этими страданиями суд не может не упомянуть о том, какое огромное влияние катастрофа оказала на местное население в Восточной Украине. Они также столкнулись с ужасными последствиями крушения MH17 17 июля 2014 года. Обломки самолета и люди падали с неба, в одном случае буквально пробив крышу дома. Репатриация и поиск тел погибших и обломков заняли много времени. Все это должно было быть ужасно и для местных жителей.
До сегодняшнего дня, дня вынесения приговора, никто не выступил с заявлением о том, кто несет ответственность за эту трагедию. Сохраняется неопределенность в отношении причин и мотивов, приведших к этой катастрофе. Для родственников погибших это является тем обстоятельством, которое фактически мешает им в процессе скорби.
Как только стало ясно, что произошло 17 июля 2014 года, и обвиняемые поняли, что был сбит гражданский самолет, в результате чего погибли сотни людей, включая десятки детей, все трое активно занялись вывозом ЗРК «Бук» на территорию Российской Федерации, откуда он был доставлен ранее в тот же день.
Очевидно, что это было сделано для сокрытия произошедшего и при участии сепаратистов ДНР при поддержке Российской Федерации. Необходимо было предотвратить этот международный скандал. Такое поведение обвиняемых после падения самолета еще больше окрашивает их действия в негативном смысле и служит отягчающим обстоятельством при определении размера наказания.
Кроме того, при принятии решения суд принимает во внимание, что никто из обвиняемых не обратился в ОСГ для дачи показаний, которые могли бы пролить свет на то, что именно произошло. За пределами заседаний суда они комментировали сам уголовный процесс и тот факт, что их обвиняют, но отрицали любую свою причастность.
Гиркин неоднократно и довольно напористо утверждал, что боевики ДНР не были причастны к сбитию самолета, следовавшего рейсом MH17. В остальное время он хранил молчание. Гикин также сделал очень болезненные заявления о пассажирах самолета, которые граничили с неуважением. 
Дубинский неоднократно давал понять, что не причастен к катастрофе самолета, следовавшего рейсом MH17. Он отвергает любую причастность и ставит под сомнение расследование и его результаты, делая необоснованные заявления о манипуляциях с пленками и о несуществующих свидетелях. Это сильно противоречит выводам суда, содержащимся в приговоре и опирающимся на имеющиеся доказательства. Из всех рассмотренных и принятых судом во внимание материалов ясно, что ему все известно лучше. 
Харченко указал, что никакого ЗРК «Бук» в указанном районе не было и что он его никогда не видел. При этом он также отвергает любую причастность. Это его утверждение также сильно противоречит многим фактам и обстоятельствам, установленным судом. И он все знает лучше.
Отношение и позиция обвиняемых, которые (осмеливаются) реагировать только на расстоянии, обозначены судом как оторванные от действительности и, таким образом, признаются лишенными уважения и неоправданно обидными по отношению к родственникам погибших. Таким образом, это никоим образом не может повлиять в их пользу на размер назначаемого наказания.
Несмотря на то, что обвиняемые совершенно сознательно способствовали преднамеренному сбитию самолета, зная, что это приведет к гибели пассажиров, на борту военного самолета  - который, вероятно, был предполагаемой целью - обычно не бывает 298 пассажиров.
Хотя сбитие военного самолета также было незаконным, суд не может закрыть глаза на то, что в контексте происходивших боевых действий сбитие военного самолета действительно было бы событием иного порядка, чем преднамеренный обстрел гражданского самолета и тем самым умышленное убийство 298 мужчин, женщин и детей, которые не имели никакого отношения к боевым действиям.
Хотя намерение не умаляет тяжести преступления, он определяет серьезность обвинения.
По мнению суда, последствия преступления настолько серьезны, а отношение подсудимых к произошедшему настолько предосудительно, что временного тюремного заключения недостаточно.
В ходе судебного следствия не было выявлено никаких личных фактов или обстоятельств, которые суд должен принять во внимание при вынесении приговора. Тем не менее, в решениях международных трибуналов о вынесении приговора суд видит основания, в частности, учитывать индивидуальную роль и позицию обвиняемых при определении подходящего наказания. Поэтому суд также останавливается на различных ролях обвиняемых, их должност и обязанностях в ДПР.
Будучи министром обороны, Гиркин в оперативном отношении был самым высоким по рангу и как таковой нес ответственность за своих людей. Хотя нельзя установить, что он знал о задействовании этого конкретного ЗРК «Бук», удалось установить, что он одобрял и поддерживал такую практику противовоздушной обороны, которая имела место под его командовании.
Являясь командующим, Дубинский был тем, кого отчасти можно рассматривать как координатора и соучаствующего руководитель во всех действиях, связанных с поставкой, транспортировкой, развертыванием и вывозом данной установки. Таким образом, он не только занимал высокое положение, находясь чуть ниже Гиркина, но и играл важную роль и тем самым внес значительный вклад в совершение преступления.
Харченко является тем, кто, выполняя приказы, полученные им от своего командира Дубинского, принимал самое непосредственное участие в фактическом исполнении доказанных деяний. Но в процессе исполнения он в свою очередь также отдавал приказы своим подчиненным. Поэтому в иерархии он относился к руководителям среднего звена.
Суд полагает, что высокое иерархическое положение Дубинского и его значительная  координирующая роль в доставке ЗРК «Бук» от российской границы в ночь с 16 на 17 июля 2014 года и его непосредственном применении в тот же день, в результате чего был сбит самолет, следовавший рейсом MH17, а также его роль в вывозе ЗРК «Бук» не заслуживают иного наказания, чем пожизненное заключение.
Суд усомнился в том, что тот факт, что не удалось установить, что Гиркин знал о задействовании конкретного ЗРК «Бук» и не внес в это никакого конкретного вклада, делает достаточным для него наказание в виде (максимального) срочного тюремного заключения.
Однако суд счел, что срочное тюремное заключение не будет в достаточной мере соответствовать уровню ответственности Гиркина как министра обороны и командующего вооруженными силами ДНР за применение оружия в конфликте. Действительно, в отношении этого конкретного случая можно с уверенностью сказать, что Гиркин не только одобрял такие действия, но даже сделал их возможными благодаря своим контактам с Российской Федерацией. Кроме того, он непосредственно вмешивался и активно выступал за возвращение ЗРК «Бук»  в Российскую Федерацию
Суд задал тот же вопрос в отношении Харченко, который занимал более низкую иерархическую должность и выполнял свои обязанности по указанию своего начальника Дубинского. Однако в отношении его суд также считает, что срочное тюремное заключение не будет достаточно справедливым по отношению к его непосредственному и активному участию в задействовании установки на протяжении всей операции.
Ведь именно он отдавал приказы своим людям, в результате которых ЗРК «Бук» прибыл в место пуска. Он также лично принимал непосредственное участие в транспортировке к месту пуска и охране ЗРК «Бук», и под его непосредственным руководством ЗРК «Бук» был снова вывезен вечером и ночью того же дня. Таким образом, несмотря на все вышесказанное, его более низкое иерархическое положение не имеет достаточного значения для присуждения ему срочного временного заключения. Для этого факты слишком серьезны, а его роль слишком велика. Это означает, что суд также назначает Харченко пожизненное тюремное заключение.
Остается вопрос о том, идет ли речь о превышении разумного срока производства. По мнению суда, в связи с взаимосвязанностью четырех уголовных дел и оперативностью рассмотрения уголовного дела в отношении подсудимого Пулатова, не может быть и речи о превышении разумного срока, который должен быть учтен при вынесении приговора.
Наконец, суд напоминает о том, что он отметил при обсуждении предварительных вопросов об оглашении имен и персональных данных, а таже об обнародовании фотографий обвиняемых во время пресс-конференции, а также о заявлении, опубликованном Государственной прокуратурой Нидерландов. Теперь суд переходит к вопросу о том, какие последствия должны иметь установленные нарушения при вынесении приговора. При рассмотрении этого вопроса суд учитывает, выступил ли обвиняемый с жалобой, что его интересам этими формальными ошибками был нанесен ущерб.
В отличие от обвиняемого Пулатова, обвиняемые Гиркин, Дубинский и Харченко не заявляли, что их интересам был нанесен ущерб, не говоря уже о предоставлении объяснения, каким именно интересам. В этих обстоятельствах суд не видит причин придавать такое значение формальным ошибкам, допущенным также в их деле, которое могло бы привести к назначения срочного вместо пожизненного тюремного заключения. Тяжесть  последствий нарушения в данной ситуации недостаточно соразмерна особой тяжести доказанных фактов.
В целом, суд считает доказанные обвинения настолько серьезными, а последствия настолько значительными, что, по его мнению, в данном случае только самое тяжелое наказание в виде лишения свободы является надлежащим наказанием в качестве возмездия за совершенные обвиняемыми деяния и причиненные страдания, как погибшим, так и их родным.
Суд понимает, что назначение этого наказания не может избавить от страданий, но выражает надежду, что тот факт, что ровно через восемь лет и четыре месяца после катастрофы, внесена ясность в вопрос о виновном(-ых), может принести некоторое облегчение семьям погибших.
С учетом всего вышеизложенного суд приговаривает Гиркина, Дубинского и Харченко к пожизненному тюремному заключению.
Учитывая серьезность доказанных преступлений, назначенное наказание и нарушение правопорядка, суд постановляет заключение осужденных под стражу.
Суд выносит обвиняемому Пулатову оправдательный приговор.
В отношении других дополнительных решений суд ссылается на текст приговоров. В той мере, в какой эти решения касаются ареста имущества, Государственная прокуратура Нидерландов перейдет к выполнению этих решений только после того, как дела против всех обвиняемых вступят в законную силу. Таким образом, данное имущество, включая реконструкцию, останутся доступными для дальнейшего расследования, пока дела находятся в суде.
Заключение
По каждому отдельному делу оглашено решение, и рассмотрение уголовного дела в суде первой инстанции завершено. 
Насколько допускается законом, данный приговор может быть обжалован в течение четырнадцати дней.
Тексты приговоров, как и текст, оглашенный только что, будут вскоре после этого доступны на сайте судебных органов Нидерландов. Это тексты на нидерландском языке Оглашенный сегодня текст будет также на английском и русском языках размещен на сайте судебных органов Нидерландов не позднее чем завтра во второй половине дня. 
Полный текст всех приговоров на английском языке будет доступен через несколько недель.
С краткими версиями решений суда в русском и английском переводе можно будет начиная с сегодняшнего дня ознакомиться на сайте судебных органов Нидерландов, а также на сайте courtmh17.com. 
Наступает конец этого заседания Суд покинет зал заседания. После этого прямая интернет-трансляция будет завершена. 
Просьба к присутствующим в зале спокойно покинуть зал заседания, следуя указаниям сотрудников суда.
Прокуроры, сторона защиты и члены группы правовой поддержки остаются в зале, чтобы получить от сотрудника суда копии приговоров
Благодарю за внимание.

104

https://www.courtmh17.com/nieuws/2022/r … praak.html
Resumé van de dag 17 november 2022 - Uitspraak
Vandaag heeft de rechtbank Den Haag uitspraak gedaan in de strafzaak MH17.
De rechtbank heeft vandaag de verdachten Kharchenko, Dubinskiy en Girkin veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf voor het doen verongelukken van vlucht MH17 en de moord op 298 inzittenden. De verdachte Pulatov is vrijgesproken.
De tekst die vandaag door de rechtbank is uitgesproken is gepubliceerd op rechtspraak.nl.

Hieronder het persbericht.

Levenslange gevangenisstraffen voor doen verongelukken vlucht MH17 en moord op de 298 inzittenden.
De rechtbank Den Haag heeft vandaag in de MH17-strafzaak de verdachten Kharchenko, Dubinskiy en Girkin veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf voor het doen verongelukken van vlucht MH17 en de moord op de 298 inzittenden. De verdachte Pulatov is vrijgesproken.

Wapen en plaats
Op 17 juli 2014 is in Oekraïne vlucht MH17 neergeschoten. Daardoor zijn 283 passagiers en vijftien bemanningsleden gedood. De rechtbank acht bewezen dat vlucht MH17 is geraakt door een Buk-raket die is afgevuurd vanaf een landbouwveld nabij Pervomaiskyi in Oekraïne. Dit lag in door separatisten gecontroleerd gebied.

Bewijs
De rechtbank heeft geen enkele twijfel dat de MH17 is geraakt door een Buk-raket die is afgeschoten vanuit het genoemde landbouwveld. Dit blijkt uit foto’s van een rookspoor in de lucht, de verklaringen van een beschermde getuige, satellietbeelden, afgeluisterde telefoongesprekken en zendmastgegevens, foto’s en video’s van een Buk-TELAR die wordt aan- en afgevoerd, en onderzoek aan fragmenten in het lichaam van een bemanningslid en in het spant en de sponning van het vliegtuig. Onderzoek in binnen- en buitenland heeft geen sporen van manipulatie van bewijsmateriaal opgeleverd. Alternatieve scenario’s, zoals dat de Buk-raket vanuit een ander gebied is afgevuurd, worden door het bewijs uitgesloten.

Conflict
De rechtbank heeft vastgesteld dat vanaf april 2014 sprake was van een gewapend conflict tussen het Oekraïense leger en separatistische groeperingen. Een van die groeperingen streed onder de naam Donetsk People’s Republic (DPR).

Uit een overvloed aan aanwijzingen volgt dat vanaf half mei 2014 de DPR feitelijk werd aangestuurd vanuit de Russische Federatie. Daardoor is de Russische Federatie zodanig bij het conflict met Oekraïne betrokken geraakt dat het een internationaal conflict is geworden. In een internationaal conflict kan de inzet van een wapen onder omstandigheden geoorloofd zijn. Militairen van die landen kunnen dan een beroep doen op immuniteit (combattantenimmuniteit) en niet strafrechtelijk worden vervolgd. Maar omdat de Russische Federatie en de verdachten tot op de dag van vandaag die Russische betrokkenheid ontkennen, kunnen de strijders van de DPR niet gezien worden als onderdeel van de Russische krijgsmacht. Aan hen kan dan geen immuniteit voor vervolging toekomen.

Opzet en voorbedachte raad
De vraag waarom de bemanning van de Buk-TELAR de Buk-raket op vlucht MH17 heeft gericht, kan niet worden beantwoord. Dat neemt niet weg dat de Buk-raket opzettelijk is afgevuurd en gericht op een vliegtuig. Een Buk-wapensysteem is bedoeld om vliegtuigen neer te schieten en kan niet zomaar worden ingezet. Die inzet vraagt voorbereiding, waaronder het bepalen van en vervoer naar een afvuurlocatie. Het afvuren van de raket moet zeer bewust en doordacht volgens een technische procedure door een goed opgeleide bemanning gebeuren. De kans dat inzittenden van een vliegtuig een aanval met een Buk-raket overleven is nihil. Iedereen die een specialistisch, kostbaar wapen als een Buk-TELAR inzet, zal zich hiervan bewust zijn. Het heeft er alle schijn van dat de bemanning heeft gedacht de raket niet op een burgervliegtuig maar op een militair vliegtuig af te vuren. Maar ook dan is nog steeds sprake van opzet en voorbedachte raad op het neerschieten van dat vliegtuig en het doden van de inzittenden.

Rol verdachten Kharchenko, Dubinskiy en Girkin
Het afvuren van een Buk-raket is alleen maar mogelijk als de daarvoor benodigde Buk-TELAR beschikbaar is en op een voor het afvuren geschikte plek geplaatst wordt. De begeleiding en bewaking van een Buk-TELAR tijdens het vervoer naar en op de geschikte plek, is dan ook een cruciale taak. De verantwoordelijken hiervoor leveren naar het oordeel van de rechtbank zo’n wezenlijke bijdrage aan de inzet van de Buk-TELAR en het uiteindelijke afvuren van de Buk-raket dat zij als medepleger kunnen worden gezien.

De Buk-TELAR is naar Oekraïne gekomen op initiatief van verdachte Dubinskiy als bevelvoerende commandant binnen de DPR. Het transport van de Buk-TELAR naar en van de afvuurlocatie is onder zijn directe leiding georganiseerd en aangestuurd. Bij dat transport was een directe en actieve rol weggelegd voor verdachte Kharchenko als uitvoerende commandant, die de begeleiding van de Buk-TELAR daadwerkelijk heeft verzorgd en geregeld. Ook zorgde Kharchenko ervoor dat de Buk-TELAR bij de uiteindelijke afvuurplek werd bewaakt en beschermd. Deze eigen actieve bijdragen zijn zo belangrijk voor het afvuren van de Buk-raket geweest dat Dubinskiy en Kharchenko bij het neerhalen van vlucht MH17 als medeplegers nauw en bewust hebben samengewerkt met elkaar en de bemanning van de Buk-TELAR.

Girkin was op operationeel niveau de hoogste militaire leider van de DPR en daarmee (eind)verantwoordelijk voor de inzet van militaire middelen in en voor de DPR. Hoewel het vanwege zijn positie zeer aannemelijk is, kan niet bewezen worden dat Girkin vooraf wist van de beschikbaarheid van de Buk-TELAR waardoor vlucht MH17 is neergestort. Als hoogste militair had hij wel de mogelijkheid om te beslissen om al dan niet een Buk-TELAR in te zetten. Ook kan gezegd worden dat hij de inzet van deze Buk-TELAR met doden tot gevolg aanvaardbaar vond. Onder zijn gezag vonden namelijk al vele gevechten plaats, waarbij ook vliegtuigen en helikopters werden neergehaald. En hij heeft zich actief ingezet om de op 17 juli 2014 gebruikte Buk-TELAR zo snel mogelijk te laten verdwijnen in plaats van de inzet daarvan te veroordelen. Hij wordt daarom vanwege zijn functie verantwoordelijk gehouden voor het doen verongelukken van vlucht MH17 en de moord op de 298 inzittenden.

Vrijspraak verdachte Pulatov
Pulatov was gebiedscommandant en had als taak het zorgen voor en in stand houden van een doorgang (corridor) van en naar de Russische Federatie. Verdachte Pulatov was van de komst en aanwezigheid van de Buk-TELAR op de hoogte. Hij heeft verdachte Kharchenko bij de begeleiding van de Buk-TELAR ontmoet en de Buk gezien. Wat tijdens die ontmoeting is gebeurd of gezegd, is niet bekend, en Kharchenko is daarna zonder Pulatov verder gereisd met de Buk-TELAR. Er is geen bewijs voor een actieve of cruciale bemoeienis van Pulatov met de inzet van de Buk-TELAR of met de opdracht die verdachte Dubinskiy aan Kharchenko had gegeven. Vast staat dat Pulatov niet in de buurt is geweest van de afvuurlocatie op en rond het moment dat de Buk-TELAR de raket afvuurde. Ook zijn er geen aanwijzingen dat hij daar iets aan had kunnen veranderen. Hij wordt daarom vrijgesproken.

Straf verdachten Kharchenko, Dubinskiy en Girkin
Het neerhalen van vlucht MH17 heeft een allesvernietigende uitwerking gehad en heeft 298 mensen het leven gekost, met onvoorstelbaar grote gevolgen voor nabestaanden. De houding en de opstelling van Kharchenko, Dubinskiy en Girkin, die alleen van een afstand reageren op de beschuldigingen, bestempelt de rechtbank als respectloos en onnodig grievend in de richting van de nabestaanden. Het doen verongelukken van vlucht MH17 en de moord op alle inzittenden is zo’n ernstig verwijt, de gevolgen zijn zo groot en de houding van de verdachten is zo verwerpelijk, dat niet kan worden volstaan met een tijdelijke gevangenisstraf. Alle drie de verdachten worden veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. De rechtbank heeft de gevangenneming van de veroordeelden bevolen.

Vorderingen schadevergoeding
De 306 vorderingen tot schadevergoeding zijn beoordeeld naar Oekraïens recht. De gevorderde immateriële schade, waaronder affectieschade, wordt toegewezen tot een bedrag van in totaal ruim 16 miljoen euro.

Naar Oekraïens recht kunnen partners van gelijk geslacht geen schadevergoeding vorderen. De rechtbank past die uitsluiting niet toe omdat dit in strijd is met het verbod op discriminatie.

Beslag
Het Openbaar Ministerie heeft toegezegd dat de reconstructie nog beschikbaar blijft voor nader onderzoek zolang de vonnissen in deze strafzaken niet onherroepelijk zijn.


Итоги дня 17 ноября 2022 г. - Вердикт
Сегодня Окружной суд Гааги вынес решение по уголовному делу MH17.

Суд сегодня приговорил подозреваемых Харченко, Дубинского и Гиркина к пожизненному заключению за крушение рейса MH17 и убийство 298 пассажиров. Подозреваемый Пулатов оправдан.
Текст, оглашенный сегодня судом, опубликован на Rechtspraak.nl .

Ниже пресс-релиз.

Пожизненное заключение за крушение рейса MH17 и убийство 298 пассажиров.
Суд в Гааге сегодня приговорил подозреваемых Харченко, Дубинского и Гиркина к пожизненному заключению по уголовному делу MH17 за катастрофу рейса MH17 и убийство 298 пассажиров. Подозреваемый Пулатов оправдан.

Оружие и место
17 июля 2014 года в Украине был сбит рейс MH17. В результате погибли 283 пассажира и пятнадцать членов экипажа. Суд считает доказанным, что рейс MH17 был сбит ракетой «Бук», выпущенной с сельскохозяйственного поля недалеко от Первомайского в Украине. Это было на территории, контролируемой сепаратистами.

Доказательство
Суд не сомневается, что MH17 был сбит ракетой «Бук», выпущенной с указанного сельскохозяйственного поля. Об этом свидетельствуют фотографии дымового следа в воздухе, показания защищенного свидетеля, спутниковые снимки, прослушанные телефонные разговоры и данные вышек сотовой связи, фото и видео ввоза и вывоза ЗРК «Бук», осмотр фрагментов в тела члена экипажа, а также в шпангоуте и шпунте самолета. Расследования в стране и за рубежом не выявили доказательств манипулирования доказательствами. Альтернативные версии, например, что ракета «Бук» была запущена из другого района, исключаются уликами.

Конфликт
Судом установлено, что с апреля 2014 года имел место вооруженный конфликт между украинской армией и сепаратистскими формированиями. Одна из этих группировок воевала под названием Донецкая Народная Республика (ДНР).

Из обилия указаний следует, что с середины мая 2014 года ДНР фактически управлялась из РФ. В результате Российская Федерация оказалась настолько вовлечена в конфликт с Украиной, что он стал международным конфликтом. В международном конфликте применение оружия может быть разрешено при определенных обстоятельствах. Затем солдаты этих стран могут ссылаться на иммунитет (комбатантский иммунитет) и не подвергаться уголовному преследованию. Но поскольку Российская Федерация и подозреваемые по сей день отрицают какую-либо причастность России, боевиков ДНР нельзя рассматривать как часть вооруженных сил России. В этом случае им не может быть предоставлен иммунитет от судебного преследования.

Намерение и преднамеренность
На вопрос, почему экипаж «Бук-ТЕЛАР» навел ракету «Бук» на рейс MH17, ответить нельзя. Это не меняет того факта, что ракета «Бук» была выпущена преднамеренно и нацелена на самолет. Комплекс «Бук» предназначен для сбивания самолетов и не может быть развернут просто так. Это развертывание требует подготовки, включая определение и транспортировку к месту стрельбы. Запуск ракеты должен быть очень обдуманным и продуманным по технической методике хорошо обученным расчетом. Вероятность того, что пассажиры самолета выживут после обстрела из «Бука», равна нулю. Любой, кто развертывает специализированное дорогостоящее оружие, такое как «Бук-ТЕЛАР», будет знать об этом. Похоже, экипаж думал пустить ракету не по гражданскому самолету, а по военному. Но даже тогда есть намерение и преднамеренность сбить этот самолет и убить пассажиров.

Роли подозреваемых Харченко, Дубинский и Гиркин
Стрельба из «Бука» возможна только при наличии необходимой ЗРК «Бук» и размещении ее в подходящем для стрельбы месте. Таким образом, наведение и мониторинг ЗРК «Бук» во время транспортировки в нужное место и в соответствующем месте является важной задачей. По мнению суда, лица, ответственные за это, внесли настолько существенный вклад в развертывание ЗРК «Бук» и в конечном итоге запуск ракеты «Бук», что их можно считать соисполнителями.

«Бук-ТЕЛАР» попал в Украину по инициативе подозреваемого Дубинского в качестве командира ДНР. Транспортировка «Бук ТЕЛАР» к месту стрельбы и обратно организуется и направляется под его непосредственным руководством. Во время этой перевозки непосредственная и активная роль отводилась подозреваемому Харченко в качестве исполнительного командира, который фактически обеспечивал и организовывал сопровождение «Бук-ТЕЛАР». Харченко также обеспечил охрану и охрану «Бук ТЕЛАР» на месте финальной стрельбы. Этот собственный активный вклад был настолько важен для запуска ракеты «Бук», что Дубинский и Харченко тесно и сознательно сотрудничали друг с другом и с экипажем «Бук ТЕЛАР» как соисполнители в крушении рейса MH17.

На оперативном уровне Гиркин был высшим военным руководителем ДНР и, следовательно, (в конечном счете) отвечал за развертывание военных ресурсов в ДНР и для нее. Хотя это очень правдоподобно, учитывая его позицию, невозможно доказать, что Гиркин заранее знал о наличии «Бук-ТЕЛАР», который стал причиной крушения рейса MH17. Как военнослужащий самого высокого ранга, он имел право решать, применять ли «Бук-ТЕЛАР» или нет. Можно также сказать, что он счел приемлемым развертывание этого «Бук-ТЕЛАР», приводящее к гибели людей. Под его началом уже состоялось немало боев, в которых также были сбиты самолеты и вертолеты. И он активно работал над тем, чтобы «Бук-ТЕЛАР», использованный 17 июля 2014 года, как можно скорее исчез, вместо того чтобы осуждать его использование.

Оправдательный подозреваемый Пулатов
Пулатов был командующим округом, и его задача заключалась в обеспечении и поддержании прохода (коридора) в Российскую Федерацию и из нее. Подозреваемый Пулатов знал о прибытии и присутствии «Бук ТЕЛАР». Он встретил подозреваемого Харченко во время сопровождения «Бук-ТЕЛАР» и увидел «Бук». Что произошло или было сказано во время этой встречи, неизвестно, и Харченко затем продолжил поездку на «Бук-ТЕЛАР» без Пулатова. Нет никаких доказательств активного или решающего участия Пулатова в развертывании «Бук-ТЕЛАР» или в инструкциях, которые подозреваемый Дубинский дал Харченко. Установлено, что Пулатова не было поблизости от места стрельбы во время и примерно в то время, когда «Бук-ТЕЛАР» запускал ракету. Также нет никаких указаний на то, что он мог что-то изменить в этом.

Наказать подозреваемых Харченко, Дубинского и Гиркина
Крушение рейса MH17 имело разрушительные последствия и унесло жизни 298 человек с невообразимыми последствиями для ближайших родственников. Отношение и отношение Харченко, Дубинского и Гиркина, которые лишь издалека реагируют на обвинения, суд назвал неуважительными и излишне оскорбительными по отношению к скорбящим. Крушение рейса MH17 и убийство всех пассажиров — настолько серьезное обвинение, последствия настолько велики, а отношение подозреваемых настолько предосудительно, что временного тюремного заключения недостаточно. Все трое подозреваемых приговорены к пожизненному заключению. Суд постановил задержать осужденных.

Требования о компенсации
306 требований о возмещении ущерба были оценены в соответствии с законодательством Украины. Заявленный нематериальный ущерб, включая моральный ущерб, присуждается на общую сумму более 16 миллионов евро.

По украинскому законодательству однополые партнеры не могут требовать компенсацию. Суд не применяет это исключение, поскольку оно противоречит запрету на дискриминацию.

Захват
Прокуратура пообещала, что реконструкция останется доступной для дальнейшего расследования до тех пор, пока приговоры по этим уголовным делам не будут бесповоротными.

105

https://www.courtmh17.com/en/news/2022/ … ssian.html

Суд города Гааги

Дата вынесения приговора: 17 ноября 2022 года

На основании предъявленного обвинения и результатов проведенного в судебном заседании разбирательства суд города Гааги вынес следующий приговор по делу, представленному прокурором в отношении обвиняемого:

Леонида Владимировича ХАРЧЕНКО, родившегося 10 января 1972 года.

В отношении обвиняемого Харченко суд считает законно и убедительно доказанным, что:

1. он 17 июля 2014 года в Украине (в Донецкой области) совместно с другими лицами умышленно и незаконно совершил действия, приведшие к крушению самолета (следовавшего рейсом MH17), запустив ракету Бук с ЗРК Бук (вблизи населенного пункта Первомайское), в то время как имелись основания опасаться за жизнь людей, находящихся на борту самолета (имена 298 лиц приводятся в приложении к обвинению), и вследствие чего находящиеся на борту люди погибли;

2. он 17 июля 2014 года в Украине (в Донецкой области) совместно с другими лицами умышленно и преднамеренно лишил жизни людей (имена 298 лиц приводятся в приложении к обвинению), находящихся на борту самолета (следовавшего рейсом MH17), запустив ракету Бук с ЗРК Бук по данному самолету (вблизи населенного пункта Первомайское), вследствие чего произошло крушение самолета, и находящиеся на борту люди погибли.

Суд постановляет, что доказанные деяния являются наказуемыми, и обвиняемый подлежит наказанию.

Суд приговаривает обвиняемого к наказанию в виде пожизненного тюремного заключения.

Суд приказывает заключить осужденного под стражу.

Суд удовлетворил 306 требований о возмещении ущерба на основании солидарной ответственности и назначил меру возмещения ущерба на сумму более шестнадцати миллионов евро.

Срок подачи апелляционной жалобы составляет 14 дней.

-

Суд города Гааги

Дата вынесения приговора: 17 ноября 2022 года

На основании предъявленного обвинения и результатов проведенного в судебном заседании разбирательства суд города Гааги вынес следующий приговор по делу, представленному прокурором в отношении обвиняемого:

Сергея Николаевича ДУБИНСКОГО, родившегося 9 августа 1962 года.

В отношении обвиняемого Дубинского суд считает законно и убедительно доказанным, что:

1. он 17 июля 2014 года в Украине (в Донецкой области) совместно с другими лицами умышленно и незаконно совершил действия, приведшие к крушению самолета (следовавшего рейсом MH17), запустив ракету Бук с ЗРК Бук (вблизи населенного пункта Первомайское), в то время как имелись основания опасаться за жизнь людей, находящихся на борту самолета (имена 298 лиц приводятся в приложении к обвинению), и вследствие чего находящиеся на борту люди погибли;

2. он 17 июля 2014 года в Украине (в Донецкой области) совместно с другими лицами умышленно и преднамеренно лишил жизни людей (имена 298 лиц приводятся в приложении к обвинению), находящихся на борту самолета (следовавшего рейсом MH17), запустив ракету Бук с ЗРК Бук по данному самолету (вблизи населенного пункта Первомайское), вследствие чего произошло крушение самолета, и находящиеся на борту люди погибли.

Суд постановляет, что доказанные деяния являются наказуемыми, и обвиняемый подлежит наказанию.

Суд приговаривает обвиняемого к наказанию в виде пожизненного тюремного заключения.

Суд приказывает заключить осужденного под стражу.

Суд удовлетворил 306 требований о возмещении ущерба на основании солидарной ответственности и назначил меру возмещения ущерба на сумму более шестнадцати миллионов евро.

Срок подачи апелляционной жалобы составляет 14 дней.

-

Суд города Гааги

Дата вынесения приговора: 17 ноября 2022 года

На основании предъявленного обвинения и результатов проведенного в судебном заседании разбирательства суд города Гааги  вынес следующий приговор по делу, представленному прокурором в отношении обвиняемого:

Игоря Всеволодовича ГИРКИНА, родившегося 17 декабря 1970 года.

В отношении обвиняемого Гиркина суд считает законно и убедительно доказанным, что:

1. он 17 июля 2014 года в Украине (в Донецкой области) совместно с другими лицами умышленно и незаконно совершил действия, приведшие к крушению самолета (следовавшего рейсом MH17), запустив ракету Бук с ЗРК Бук (вблизи населенного пункта Первомайское), в то время как имелись основания опасаться за жизнь людей, находящихся на борту самолета (имена 298 лиц приводятся в приложении к обвинению), и вследствие чего находящиеся на борту люди погибли;

2. он 17 июля 2014 года в Украине (в Донецкой области) совместно с другими лицами умышленно и преднамеренно лишил жизни людей (имена 298 лиц приводятся в приложении к обвинению), находящихся на борту самолета (следовавшего рейсом MH17), запустив ракету Бук с ЗРК Бук по данному самолету (вблизи населенного пункта Первомайское), вследствие чего произошло крушение самолета, и находящиеся на борту люди погибли.

Суд постановляет, что доказанные деяния являются наказуемыми, и обвиняемый подлежит наказанию.

Суд приговаривает обвиняемого к наказанию в виде пожизненного тюремного заключения.

Суд приказывает заключить осужденного под стражу.

Суд удовлетворил 306 требований о возмещении ущерба на основании солидарной ответственности и назначил меру возмещения ущерба на сумму более шестнадцати миллионов евро.

Суд принял решение о конфискации и/или возврате арестованного имущества законному владельцу.

Срок подачи апелляционной жалобы составляет 14 дней.

-

Суд города Гааги

Дата вынесения приговора: 17 ноября 2022 года

На основании предъявленного обвинения и результатов проведенного в судебном заседании разбирательства, суд города Гааги вынес следующий приговор  по делу, представленному прокурором в отношении обвиняемого:

Олега Юлдашевича ПУЛАТОВА, родившегося 24 июля 1966 года.

За отсутствием законных и убедительных доказательств того, что обвиняемый совершил вменяемые ему деяния, суд его оправдывает.

Суд отклоняет ходатайство о заключении под стражу.

Суд не принял к рассмотрению требования о возмещении ущерба, заявленные потерпевшими  сторонами.


Вы здесь » MH17: как и кто? » Суд » Новости: Суд.