4. Veiligheid van de Staat / VIRBI documenten
Het VIRBI 2013 betreft volgens u geen wet in formele zin waardoor deze de Wob niet terzijde schuift. Er dient een onderscheid te worden gemaakt tussen het formele en materiële begrip 'staatsgeheim'. Niet de rubricering, maar de inhoud van de informatie dient bepalend te zijn voor de vraag of er sprake is van een staatsgeheim. Uit het besluit blijkt onvoldoende dat er een (her)beoordeling van de documenten heeft plaatsgevonden die als Staatsgeheim zijn gerubriceerd. Uit de jurisprudentie volgt volgens u dat er deskundig en concreet onderzoek nodig is om te kunnen onderbouwen dat de veiligheid van de Staat in het geding is.
Daarnaast voert u aan dat een algemene verwijzing naar de procespositie van de Staat onvoldoende is om een beroep te kunnen doen op de veiligheid van de Staat. In het besluit wordt het dreigingsrisico reëel genoemd, maar dit is niet nader onderbouwd.
Tot slot merkt u op dat in het besluit wordt gesteld dat openbaarmaking 'zowel de veiligheid van de Staat als die van de betrokken individuen' kan benadelen. De uitzonderingsgrond van artikel 10, eerste lid, aanhef en onder b Wob ziet echter niet op de bescherming van betrokken individuen. Dit belang kan volgens u onder meer worden beschermd door het verwijderen van identificerende gegevens van betrokkenen met een beroep op de uitzonderingsgrond van artikel 10, tweede lid, aanhef en onder e Wob.
5. Internationale betrekkingen
Het besluit maakt volgens u onvoldoende inzichtelijk welke belangenafweging er heeft plaatsgevonden met betrekking tot de uitzonderingsgrond artikel 10, tweede lid, aanhef en onder a Wob. Onduidelijk is hoe de mogelijke invloed op de aansprakelijkheidsprocedure zich verhoudt tot mogelijke invloed op de internationale betrekkingen.
6. Persoonlijke beleidsopvattingen voor intern beraad
U voert aan dat uit recente rechtspraak volgt dat het niet overgaan tot het verstrekken van (geanonimiseerde) persoonlijke beleidsopvattingen een gedegen motivering behoeft die in het besluit zou ontbreken. U verwijst daarbij naar een recente uitspraak van de Afdeling over een Wob-verzoek over de Vuurwerkramp in Enschede. Tijdens de hoorzitting hebt u desgevraagd aangegeven dat de situatie tussen Vuurwerkramp in Enschede en de MH17-ramp weliswaar niet één op één vergelijkbaar is, maar dat het in beide situaties gaat om onderwerpen die allebei in de samenleving leven. Volgens u heeft de Afdeling met haar uitspraak beoogd dat er in zijn algemeenheid meer moet worden gekeken naar de mogelijkheid om persoonlijke beleidsopvattingen geanonimiseerd te openbaren.
Daarnaast verwijst u naar de Kamerbrief van de minister van Binnenlandse Zaken van 30 april jl. waarin vooruit wordt gelopen op de Wet open overheid. In die brief zou de minister van Binnenlandse Zaken hebben aangegeven dat het nieuwe kabinetsbeleid behelst dat in politiek- bestuurlijk (hoog)gevoelige dossiers de persoonlijke beleidsopvattingen met een toepassing van artikel 11, tweede lid Wob openbaar zullen worden gemaakt en dat daarop vooruitiopend de uitzonderingsgrond 'persoonlijke beleidsopvatting' minder ruim zal worden toegepast.
7. Benadeling procespositie (onder kopjes benadeling procespositie,
bewijsvoering en procespositie) Bij een beroep op de uitzonderingsgrond onevenredige benadeling, dient concreet te worden onderbouwd wat dit nadeel is. In het besluit had volgens u concreet inzicht moeten worden gegeven hoe de procespositie van de Staat onevenredig zou worden geschaad door openbaarmaking van de verzochte informatie en waar het nadeel uit zou bestaan. U verwijst daarbij naar jurisprudentie waaruit zou blijken dat dit nadeel tot het normale risico van de overheid behoort en naar jurisprudentie waaruit zou blijken de procespositie van de Staat niet geschaad kan worden indien het verzoek om documenten ziet die reeds bij de wederpartij in een lopende procedure bekend zijn dan wel bekend worden gelet op de proceshandelingen die tijdens een dergelijke procedure worden verricht.
Ook verwijst u naar een diplomatieke nota van 25 mei 2018 waaruit blijkt dat de minister heeft bepaald dat strafrechtelijke gegevens uit het onderzoek aan de minister van Buitenlandse Zaken zal worden verstrekt. Ook verwijst u naar een Kamerbrief van de minister van Buitenlandse Zaken waaruit zou blijken dat de informatie die ten grondslag ligt aan de statenklacht, berust op informatie uit het strafrechtelijk onderzoek, dat met de minister van Buitenlandse Zaken is gedeeld. Omdat deze informatie op openbare zittingen is besproken, zou volgens u de informatie waar u om verzoekt reeds bekend zijn bij de wederpartij en valt om die reden volgens u niet in te zien hoe openbaarmaking van deze documenten de procespositie van de Staat zou kunnen worden geschaad.
U stelt dat de processtrategie van de Staat bekend kan worden verondersteld omdat de minister van Buitenlandse Zaken meerdere keren kenbaar heeft gemaakt dat geen juridische mogelijkheid onbenut zal worden gelaten. U wijst daarbij wel op een onderscheid tussen de inhoudelijke processtrategie en de besluitvorming die vooraf is gegaan aan het instellen van een juridische procedure. U benadrukt dat uw verzoek expliciet ziet op het tweede gedeelte: de besluitvorming die vooraf is gegaan aan het instellen van een juridische procedure. Om die reden valt volgens u niet in te zien hoe openbaarmaking van de documenten die zien op voornoemde besluitvorming kan worden geweigerd met een beroep op de uitzonderingsgrond zoals bedoeld in artikel 10, tweede lid, aanhef en onder g Wob.
Beoordeling bezwaargronden Alvorens ik in ga op uw bezwaargronden hecht ik er belang aan om de bestuurlijke aangelegenheden waarover u informatie verzoekt uiteen te zetten. Uw verzoek ziet op:
"de wijze waarop de besluitvorming tot stand is gekomen met betrekking tot:
(1)
(ii)
Het delen van informatie uit het strafrechtelijk onderzoek naar het neerhalen van vlucht MH17 aan de ministier van Veiligheid en Justitie; Het delen van informatie uit het strafrechtelijk onderzoek naar het neerhalen van vlucht MH17 aan de minister van Buitenlandse Zaken t.b.v. de aansprakelijkstelling en een klachtenprocedure bij het EHRM tegen de Russische Federatie;
(iii) Het besluit om over te gaan tot interventie in de
individuele klachtenprocedures bij het EHRM m.b.t. de ramp met vlucht MH17 en
(iv) Het besluit tot indiening van een statenklacht tegen de Russische Federatie in verband met de ramp met vlucht MH17."
In uw Wob-verzoek geeft u aan dat het Wob-verzoek in de breedst mogelijke zin moet worden opgevat tegen de door u geschetste achtergrond. In uw bezwaarschrift benadrukt u onder overweging 41 dat het Wob-verzoek enkel ziet op de besluitvorming ten aanzien van het instellen van rechtsmiddelen en niet op de inhoudelijke processtrategie.
Met dit in ogenschouw, zal ik hieronder ingaan op de door u aangevoerde bezwaren.
Ten behoeve van de leesbaarheid van het besluit zal ik allereerst ingaan op het MH17-dossier zelf, het belang van de veiligheid van de Staat en de gevolgen voor die veiligheid van de Staat indien informatie (al dan niet gedeeltelijk) zal worden geopenbaard. Hierbij zal ik de gevolgen relateren aan de uitzonderingsgronden

op de relatie van Nederland met zijn internationale partners binnen de genoemde procedures.
Zoals gezegd heeft de vliegramp MH17 niet alleen tot Nederlandse slachtoffers geleid, maar ook tot slachtoffers uit 16 andere landen. Naar aanleiding van de vliegramp MH17 is er een JIT opgericht. In het JIT MH17 werken Nederland, Australië, Maleisië, België en Oekraïne samen in het strafrechtelijk onderzoek naar de vliegramp. Het is van belang dat deze partijen in alle vrijheid en vertrouwelijk in het kader van het onderzoek informatie met elkaar kunnen delen zonder risico op openbaarmaking. Hoewel uw verzoek niet ziet op het delen van informatie tussen de partijen van het JIT onderling, is het van belang dat partijen erop mogen vertrouwen dat de informatie aangaande het strafrechtelijk onderzoek - inclusief het besluit om de informatie uit het strafrechtelijk onderzoek te delen ten behoeve de aansprakelijkheidstelling en een klachtenprocedure in een klachtenprocedure bij het EHRM - in vertrouwen met elkaar kan worden besproken zonder risico op openbaarmaking. Het is voorstelbaar dat door de verzochte openbaarmaking het overleg met de betrokken landen in het JIT stroever zal verlopen of dat deze landen de informatie niet met Nederland zullen delen als ze weten dat die informatie middels interne documenten van het Openbaar Ministerie voor een ieder openbaar worden gemaakt.
Zoals gesteld in het bestreden besluit, is openbaarmaking van informatie dat raakt aan het besluit om over te gaan tot een interventie in de individuele klachtenprocedures bij het EHRM en het besluit tot indiening van een statenklacht tegen de Russische Federatie, met daarin inhoudelijke informatie over dan wel van andere landen (bijvoorbeeld landen die deelnemen in het JIT of andere Grieving Nations) inzake de genoemde juridische procedures, geweigerd met een beroep op deze uitzonderingsgrond.
Het gaat daarbij specifiek om informatie die ziet op of gaat over het informeren van andere landen over genoemde besluiten alsmede (de modaliteiten van) de eventuele samenwerking met deze andere landen. Daarbij kan gedacht worden aan contacten met andere Grieving Nations over het indienen van een interventie in de individuele klachtprocedures, het wijzen op de mogelijkheid voor andere landen om een interventie in te dienen in de statenklacht bij het EHRM of (de modaliteiten rondom) het informeren van de Russische Federatie over het besluit om een statenklacht in te dienen.
Gelet op het voorgaande, verklaar ik uw bezwaar op dit punt ongegrond. Daarbij wordt in dit geval nog van bijzonder belang geacht dat de kwestie over het neerhalen van vlucht MH17 nog actueel is en internationaal gezien nog altijd zeer gevoelig ligt.
Onevenredige benadeling In uw bezwaarschrift gaat u achtereenvolgens maar afzonderlijk van elkaar in op de argumenten van de Staat aangevoerd ten aanzien van de 1) benadeling procespositie, 2) bewijsvoering, en 3) processtrategie. Ik zal eerst ingaan op de bewijsvoering, en vervolgens - in onderlinge samenhang - op de benadeling procespositie en de processtrategie.
Bewijsvoering Ten aanzien van hetgeen u heeft aangevoerd met betrekking tot de bewijsvoering overweeg ik als volgt. U stelt dat het argument t.a. v. de bewijsvoering geen stand houdt, omdat 1) alle strafrechtelijke informatie reeds op openbare zitting is besproken en 2) er schriftelijke rondes hebben plaatsgevonden in de EHRM procedure (en de bewijsvoering als onderdeel daarvan gedeeld zou zijn met de Russische Federatie). Deze redenering veronderstelt dat de strafrechtelijke informatie die op de openbare zitting is besproken gelijk is aan de bewijsvoering van de Staat in de EHRM procedure en dat deze informatie openbaar is in de zin van de Wob. Dat is een onjuiste veronderstelling.
Allereerst merk ik op dat voor de bewijsvoering in de internationale procedures gebruik wordt gemaakt van informatie afkomstig uit verschillende bronnen. Het gaat onder meer, maar niet uitsluitend, om informatie afkomstig uit het strafrechtelijk onderzoek. Het strafrechtelijk onderzoek en in het bijzonder het lopende strafproces ziet specifiek op de rol van individuen in het neerhalen van vlucht MH17. De informatie die op zitting wordt gepresenteerd dient in dat kader te worden bezien. Dit is een wezenlijk andere procedure dan de procedures voor het EHRM waarin de Russische Federatie als staat aansprakelijk wordt gehouden voor het neerhalen van MH17. Hoewel het in de kern om dezelfde gebeurtenis gaat, wijkt hetgeen in deze procedures bewezen dient te worden wezenlijk van elkaar af. De stukken die als zodanig zijn verstrekt ten behoeve van de procedure bij het EHRM, zien echter niet op het besluitvormingsproces van de Staat en vallen daarmee buiten de reikwijdte van het verzoek.
Zoals ook gemeld in de Kamerbrief van 10 juli 2020 is in de voorbereiding van de besluitvorming rondom het (moment van) indienen van de statenklacht bij het EHRM gekeken naar de ontwikkelingen in het strafproces. Nu de verschillende juridische procedures in de kern om dezelfde gebeurtenis gaan, is er rekening gehouden met de uitgebreide toelichting van het OM op het strafrechtelijk onderzoek tijdens de zittingsdagen van 8 tot en met 10 juni 2020. Het kabinet achtte het wenselijk en mogelijk om vlak na de openbaarmaking van deze hoeveelheid nieuwe en gedetailleerde informatie uit het strafrechtelijk onderzoek een statenklacht tegen de Russische Federatie in te dienen. Op die manier konden deze nieuwe stappen in het streven naar waarheidsvinding, gerechtigheid en rekenschap voor het neerhalen van vlucht MH17 op een overzichtelijke wijze worden gezet.
Ten aanzien van de aangetroffen documenten geldt dat de (inhoud van) deze documenten niet bekend zijn bij de Russische Federatie als wederpartij. De aangetroffen documenten over de besluitvorming bevatten geen relevante informatie om in te brengen als bewijs in de internationale procedures. Zoals ook gesteld in het bestreden besluit, brengt openbaarmaking van de (inhoud van) deze documenten mee dat informatie over de processtrategie van de Staat openbaar wordt gemaakt.
Volledigheidshalve merk ik op dat - hoewel de behandeling van een strafzaak doorgaans op een openbare zitting geschiedt - de informatie die ter zitting wordt verhandeld niet openbaar is in de zin van de Wob. In de Wob gaat het namelijk om informatie dat is vastgelegd in documenten. De uitgesproken woorden ter terechtzitting vallen niet als zodanig onder de Wob. Daarnaast heeft de wetgever expliciet in artikel 365 Wetboek van Strafvordering bepaald dat het aan de voorzitter van de rechtbank is om te bepalen aan wie een afschrift van een vonnis en het proces-verbaal ter terechtzitting kan worden verstrekt en dat van andere tot het strafdossier behorende stukken geen afschrift of uittreksel wordt verstrekt. Ten overvloede merk ik op dat hetgeen ter zitting is besproken, ziet op de strafzaak en niet op de besluitvorming van de door u verzochte informatie.
Gelet op het voorgaande, verklaar ik uw bezwaar op dit punt ongegrond.
Benadeling procespositie en processtrategie Ten aanzien van hetgeen aangevoerd met betrekking tot de processtrategie en procespositie overweeg ik als volgt.
Volgens u is onvoldoende gemotiveerd waarom de benadeling van de procespositie van de Staat bij openbaarmaking van bepaalde documenten onevenredig zou zijn. Volgens u dient het nadeel dat gepaard gaat met openbaarmaking van de processtrategie al snel te worden gerekend tot het normale risico van de overheid. Ten aanzien van de processtrategie stelt belanghebbende dat deze als bekend worden verondersteld en behelst deze "dat iedere juridische mogelijkheid moet worden aangegrepen om […] het recht te laten zegenvieren."
Deze opvatting van de processtrategie van de Staat is mijns inziens te beperkt. De processtrategie en procespositie van een partij zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De procespositie kan onder meer omvatten de achterliggende redenen om bepaalde stappen te zetten, een inschatting van de kansen op succes, eventuele geïdentificeerde aandachtspunten of valkuilen en hoe daar mee om te gaan, het doel van een rechtsmiddel en de strategie om dat doel te bereiken en/of een analyse van mogelijke verweren. Aspecten daarvan komen samen of worden meegewogen in de besluitvorming om al dan niet over te gaan tot het inzetten van een rechtsmiddel. De complexiteit en omvang van het MH17-dossier en de veelheid van belangen die in het geding zijn, brengt met zich mee dat iedere stap die in een van de procedures wordt gezet, zorgvuldig moet worden genomen. De processtrategie omvat ook een analyse van de wijze waarop de verschillende

Op zichzelf maar ook in samenhang met de overige van toepassing zijnde gronden om niet tot openbaarmaking van de geïnventariseerde documenten over te gaan, zie ik dan ook geen aanleiding om met toepassing van artikel 11, tweede lid, van de Wob in niet tot personen herleidbare vorm informatie te verstrekken over de persoonlijke beleidsopvattingen. Dat de persoonlijke beleidsopvatting als weigeringsgrond nog immer bestaat en ook zal blijven bestaan als uitzonderingsgrond in de WOO, volgt ook uit de door u in de gronden van bezwaar aangehaalde brief van 30 april 2021 van de Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijkrelaties aan de Eerste Kamer betreffende de reactie op het versiag initiatiefwetsvoorstel Open Overheid (33328) en initiatiefvoorstel Wijzigingswet WOO (35112).
Ter volledigheid merk ik daarbij op dat, voor zover de op grond van artikel 11 van de Wob geweigerde passages voor een deel feitelijke informatie bevatten, die feitelijke informatie zodanig verweven is met de persoonlijke beleidsopvattingen dat die daar niet los van kan worden gezien. In geval van verwevenheid mag in beginsel het betrokken onderdeel van het document worden geweigerd op grond van artikel 11 van de Wob. Een bestuursorgaan hoeft, conform jurisprudentie van de Afdeling, niet binnen een zelfstandig onderdeel van een document per zin of zinsdeel te bepalen of verwevenheid een weigering kan rechtvaardigen. Vergelijk in dit geval de uitspraak van de Afdeling van 31 januari 2018, ECLI:NL:RVS:2018:314.
Derhalve verklaar ik uw bezwaar op dit punt ongegrond.
Inventarisatie / Document 17 op de inventarislijst Onder nummer 17 van de inventarislijst staat 'Diverse Stg. C. stukken' vermeld. In uw bezwaarschrift betoogt u dat ook voor dit onderdeel onvoldoende inzichtelijk is gemaakt op welke wijze de zoekslag heeft plaatsgevonden en wat de reikwijdte van de zoekslag is geweest. Daarnaast biedt dit onderdeel van de inventarislijst volgens u onvoldoende inzicht in de aard en hoeveelheid documenten die onder 'Diverse Stg. C. stukken' vallen.
Vanwege het voornoemde belang van de veiligheid van de Staat en de voornoemde gevolgen die openbaarmaking met zich zouden brengen, kan ik niet nader ingaan op de wijze waarop is geïnventariseerd, inclusief de gebruikte zoektermen, omdat het inzicht zou geven in hoe afgeschermde werkomgeving met een hoog beveiligingsniveau omgeving werkt en op welke wijze deze omgeving is ingericht. Daarnaast zouden de omschrijvingen van de documenten inzicht bieden in welke context en in samenhang met welke andere onderwerpen een en ander is besproken. Deze aspecten alleen kunnen al waardevolle informatie zijn voor statelijke actoren en zouden de voornoemde belangen kunnen schaden.
Ten aanzien van de uitgevoerde inventarisatie kan ik wel het volgende melden. De medewerker met het dossier MH17 in zijn/haar portefeuille is bevraagd om binnen de beveiligde omgeving een inventarisatie uit te voeren aan de hand van uw verzoek. Ten aanzien van de door u verzochte bestuurlijke aangelegenheden heeft de communicatie tussen de dossierhouders van de verschillende departementen veelal in fysieke vorm plaats. Dat betekent dat er niet veel schriftelijke stukken zijn uitgewisseld. Onder de aangetroffen documenten zijn e-mails en memo's aanwezig ter voorbereiding van o. a. overleggen op ministerieel en hoogambtelijk niveau waarbij een vertegenwoordiger van het OM aanwezig was teneinde de positie van het OM toe te lichten. Dit betreffen enkele tientallen veelal OM-interne documenten die al dan niet gedeeltelijk onder de reikwijdte van uw Wob-verzoek vallen en die voor het overige deel op andere gevoelige onderwerpen zien.
Ten aanzien van de documenten op de inventarislijst onder nummers 1 tot en met 16 ben ik van mening dat voldoende inzicht is gegeven in de aard en hoeveelheid van de aangetroffen documenten. De inventarislijst bevat immers de datum van het aangetroffen document, het type document en het onderwerp.
Gelet op het voorgaande, verklaar ik uw bezwaar op dit punt ongegrond.
Met voornoemde toelichting heb ik op twee bezwaargronden na al uw bezwaargronden behandeld. Op deze laatste twee gronden ga ik hieronder nader
op in.
Restrictieve uitleg In uw bezwaarschrift voert u aan dat uw verzoek ziet op een viertal breed geformuleerde bestuurlijke aangelegenheden. Deze bestuurlijke aangelegenheden hebben volgens u onder meer betrekking op drie complexe internationale juridische procedures zoals door de Nederlandse Staat zijn ingezet, namelijk 1) de aansprakelijkstelling van de Russische Federatie onder internationaal recht, 2) de statenklachtprocedure bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) en 3) de interventie in de individuele klachtprocedures bij het EHRM.
Het gezamenlijke inroepen van de aansprakelijkheid van de Russische Federatie onder internationaal recht voor zijn rol in het neerhalen van vlucht MH17 door Australië en Nederland op 25 mei 2018 dient echter te worden onderscheiden van het indienen van een interventie in de individuele klachtprocedures alsmede het interstatelijke verzoekschrift (hierna: statenklacht) bij het EHRM. Genoemde stappen zijn allemaal gezet in het streven naar waarheidsvinding, gerechtigheid en rekenschap voor het neerhalen van vlucht MH17 en zien op de rol van de Russische Federatie in het neerhalen van vlucht MH17. Het gaat hier echter om separate rechtshandelingen die afzonderlijk van elkaar en op een verschillend moment in de tijd zijn gezet. Uit voorgaande volgt dat ten aanzien van het inroepen van staatsaansprakelijkheid, het indienen van een interventie in de individuele klachtprocedures en het indienen van de statenklacht bij het EHRM afzonderlijke besluitvormingstrajecten hebben plaatsgevonden.
Dat het verzoek onder het tweede nummer (iii) specifiek ziet op het besluit om over te gaan tot interventie in de individuele klachtprocedures bij het EHRM behoeft geen nadere uitleg. Het verzoek geformuleerd onder (iv) noemt uitsluitend de statenklacht tegen de Russische Federatie. Hiermee wordt verwezen naar de statenklacht ingediend bij het EHRM tegen de Russische Federatie op 10 juli 2020 (Kamerstuk 33 997, nr. 152). Het verzoek onder (iv) ziet uitdrukkelijk niet op het inroepen van de aansprakelijkheid van de Russische Federatie onder internationaal recht op 25 mei 2018. Dit wordt ondersteund door de formulering zoals opgenomen onder het eerste nummer (ii) waarin belanghebbenden zelf een onderscheid maken tussen "de aansprakelijkheidsstelling en een klachtenprocedure bij het EHRM". Dit onderdeel van het verzoek ziet echter specifiek op het delen van informatie uit het strafrechtelijk onderzoek aan de minister van Buitenlandse Zaken en niet op de besluitvorming om bepaalde rechtsmiddelen in te zetten.
Gelet op het voorgaande, verklaar ik uw bezwaar op dit punt ongegrond.
Buiten reikwijdte
In uw bezwaarschrift betoogt u dat onvoldoende is gemotiveerd waarom enkele passages buiten de reikwijdte van het Wob-verzoek vallen. In de door u aangehaalde jurisprudentie bepaalt de Afdeling dat documenten in hun geheel een bestuurlijke aangelegenheid betreffen en dat informatie niet kan worden geweigerd omdat het geen bestuurlijke aangelegenheid betreft. Ik ben met het met u eens dat de documenten bestuurlijke aangelegenheden bevatten. In het bestreden besluit is echter opgenomen dat passages van documenten een andere bestuurlijke aangelegenheid betreffen dan de bestuurlijke aangelegenheden waar u om hebt verzocht. Het is niet uitzonderlijk dat in correspondentie (men denke aan e-mails en nota's) meerdere kwesties besproken worden.
Daarbij volg ik uw argument niet dat het systeem van de Wob zich in zijn algemeenheid verzet tegen het weigeren van informatie in onderdelen van openbaargemaakte documenten. Dit blijkt niet uit de door u aangehaalde uitspraak, of uit de wet zelf. Immers, bieden artikelen 10 en 11 van de Wob de mogelijkheid om op basis van de in deze artikelen opgenomen gronden, informatie niet openbaar te maken.
Naar aanleiding van uw bezwaarschrift heb ik de betreffende passages opnieuw beoordeeld om te bezien of deze betrekking hebben op de door u verzochte bestuurlijke aangelegenheden. Naar mijn oordeel zien de geweigerde passages niet op de wijze waarop de besluitvorming tot stand is gekomen van een van de hiervoor genoemde bestuurlijke aangelegenheden. Voor documenten 9, 10, 13en 15 geldt dat deze passages niet zien op de wijze waarop de besluitvorming tot